สืบเนื่องผลงานภาพวาด พระพุทธรูปอุลตร้าแมน ของนักศึกษาหญิงปี 4 โปรแกรมวิชาศิลปศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา ถูกสังคมวิพากษ์วิจารณ์อย่างแพร่หลาย จนเจ้าของผลงานได้ออกมาขอขมาต่อเจ้าคณะจังหวัดนครราชสีมา และขอโทษชาวพุทธ ยืนยันว่าไม่มีเจตนาลบหลู่ดูหมิ่นพระพุทธศาสนา เพียงต้องการสื่อให้เห็นว่าพระพุทธเจ้าเป็นฮีโร่เหมือนอุลตร้าแมน ช่วยขจัดปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย และทำให้โลกสงบสุข ต่อมามีคนโพสต์ให้กำลังใจ ออกมาแสดงความคิดเห็น รวมถึงติดต่อขอซื้อภาพวาดอย่างต่อเนื่อง
ล่าสุด เมื่อวันที่ 10 กันยายน นายกิตติชัย ตรีรัตน์วิชชา ศิลปินอิสระ นักปั้นมือทองชาวโคราช เจ้าของผลงานประติมากรรมรูปปั้น ตูน บอดี้สแลม และรูปปั้นองค์ต้นแบบหลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ ในโครงการหลวงพ่อคูณองค์ใหญ่ที่สุดสูง 27 เมตรที่วัดบ้านไร่ และปัจจุบันเป็นอาจารย์พิเศษประจำโปรแกรมวิชาทัศนศิลป์ คณะมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา ได้เปิดเผยว่า มีคนอินบ๊อกซ์มาสอบถามเกี่ยวกับภาพวาดดังกล่าวเป็นจำนวนมาก รวมถึงติดต่อขอซื้อภาพวาดพระพุทธรูปอุลตร้าแมนด้วย ซึ่งอาจารย์ประจำโปรแกรมวิชาศิลปศึกษา คณะครุศาสตร์ ที่เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของนักศึกษาเจ้าของผลงาน และอาจารย์รุ่นน้องของตนได้แจ้งว่า มีการติดต่อขอซื้อภาพจริง แต่ทางสถาบันได้ขอระงับไม่ให้มีการขายภาพเหล่านั้นออกไป เนื่องจากเกรงว่าหากมีการนำไปเผยแพร่ในต่างประเทศ หรือเผยแพร่ในลักษณะที่ไม่เหมาะสม ผิดเจตนารมณ์ อาจทำให้กระแสรุนแรงมากยิ่งขึ้น และจะเกิดผลเสียตามมามากมายสู่ตัวนักศึกษาเจ้าของผลงาน
ด้าน รศ.ดร.สามารถ จับโจร ผู้ช่วยอธิการบดีฝ่ายมวลชนสัมพันธ์ และอาจารย์ประจำสาขาวิชาทัศนศิลป์ คณะมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา ได้ออกมาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวว่า ถือเป็นประเด็นดราม่าอีกเรื่องของสังคม ซึ่งในฐานะคนสร้างสรรค์ผลงานศิลปะ ต้องขอชื่นชมความคิดสร้างสรรค์ของนักศึกษาสาวคนนี้ที่กล้าคิดนอกกรอบ แต่การตีความจะต้องตกผลึกความคิดและคำนึงถึงความเปราะบางในสังคมปัจจุบันด้วย แต่ไม่ใช่ไปตีกรอบจนสร้างสรรค์ผลงานได้ลำบาก จึงอยากเรียกร้องให้ทางสถาบันรีบแก้ไขปัญหาด้วยการแถลงข่าวถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และเปิดโอกาสให้นักศึกษาได้ออกมาชี้แจงข้อเท็จจริงและเจตนารมณ์ของตนเองอีกครั้ง เพื่อให้คนในสังคมเกิดความเข้าใจที่ถูกต้อง ขณะเดียวกันขอวิงวอนไปยังหน่วยงานหรือผู้ที่เกี่ยวข้อง อย่าได้ตีประเด็นผิด มัวแต่จ้องจับผิด หรือเขินอายที่จะออกมาร่วมรับผิดชอบ แล้วปล่อยให้นักศึกษาตกเป็นจำเลยของสังคมอยู่เพียงลำพัง ซึ่งถือว่าไม่เป็นธรรมอย่างยิ่งแก่ตัวนักศึกษาที่รังสรรค์ผลงานออกมาด้วยเจตนาที่บริสุทธิ์
