สืบเนื่องกรณีมติคณะรัฐมนตรีเห้นชอบให้สามารถถอดถอนสิลปินแห่งชาติที่มีความประพฤติไม่เหมาะสม โดยกระทรวงวัฒนธรรม (วธ.) แก้ไขกฎกระทรวงเรื่องคุณสมบัติ หลักเกณฑ์ และวิะีการคัดเลือก รวมถึงประโยชน์ตอบแทนให้สอดคล้องมติครม.
เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม ศาสตราจารย์ ดร. ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ อดีตคณบดีคณะศิลปศาสตร์ ม.ธรรมศาสตร์ ให้สัมภาษณ์ในรายงาน หน้า 2 นสพ. มติชน ว่า ความเห็นเรื่องนี้คงมีทั้งคนเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย เหมาะสมหรือไม่เหมาะสม หากแต่เราไม่รู้รายละเอียดที่นำเสนอเรื่องนี้เข้าไปในกระทรวงวัฒนธรรมว่าเป็นใคร ให้เหตุผลอย่างไร กรรมการอภิปรายกันไหมว่ามีฝ่ายที่เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยอย่างไร กว่าจะออกมาเป็นกฎหมายนี้มีกระบวนการอย่างไร ซึ่งควรมีแบ๊กกราวด์เหล่านี้ประกอบ
“เดาว่าก็เป็นการเมือง ไม่ได้เป็นเรื่องการส่งเสริมวัฒนธรรมแต่อย่างใด และเป็นการกำจัดคนที่เห็นไม่ตรงกัน ดังนั้น หากสื่อมวลชนไปช่วยขุดหรือทำการวิเคราะห์ในส่วนนี้มา พร้อมสัมภาษณ์ผู้เสนอไปเลยว่าเป็นอย่างไร แต่นั่นก็เป็นการเผชิญหน้ากันเกินไป ทั้งนี้ ก็เป็นตัวอย่างง่ายๆ ว่าข่าวนี้จะมีเนื้อหาที่ให้ความรู้คนนอกเหนือจากการสู้กันระหว่างฝ่ายที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย
อย่างไรก็ดี ถ้ามองว่าในกรณีแบบนี้สะท้อนจุดอ่อนอะไรในกระทรวงวัฒนธรรม หรือเพราะเหตุใดจึงมาทำเรื่องแบบนี้ ก็ต้องรู้เรื่องว่าเขาทำอย่างไรกัน เช่น ไปขุดหามาเลยว่ากรรมการส่งเสริมวัฒนธรรมมีใครบ้าง หน้าที่ของคนเหล่านี้คืออะไร ซึ่งภายหลังเปลี่ยนแปลงไปเยอะมากถึงออกมาเป็นแบบนี้
สงสัยว่ากรรมการส่งเสริมวัฒนธรรมคิดอะไรอยู่ และกระทรวงรับลูกมาได้อย่างไร หรือผ่านมาได้อย่างไร เนื่องจากบางทีกรรมการไม่ได้เสนอ หรือเสนอแต่มีผู้ไม่เห็นด้วย เพราะส่วนตัวเจอมาหลายอย่างในอดีต เช่น บางเรื่องผ่านเข้าไปถึง ครม.และออกมาโดยที่เราไม่เห็นด้วย ก็ไม่ทราบว่าไปได้อย่างไร โดยรัฐมนตรีหรืออธิบดีกรมส่งเสริมวัฒนธรรมเขาทำงานการเมืองกัน รู้ว่าหากส่งเรื่องเช่นนี้รัฐบาลในขณะนั้นเอาด้วย ดังนั้น กรรมการมีประโยชน์ในเรื่องแบบนี้ใช่หรือไม่
ขอเสนอให้นำกรณีนี้เป็นตัวอย่างถึงเบื้องหลังความจำเป็นของการมีกรรมการส่งเสริมวัฒนธรรม หรือกระทรวงวัฒนธรรมมีไว้ทำไม เพราะชาวบ้านมีวัฒนธรรมแน่ๆ อยู่แล้ว แต่กระทรวงนี้จะมีไว้ทำไม เพราะชาวบ้านขายวัฒนธรรมตัวเองได้อยู่แล้ว” ศาสตราจารย์ ดร. ธเนศ ระบุ
