| ที่มา | มติชนออนไลน์ |
|---|---|
| เผยแพร่ |
สืบเนื่องกรณีภาพยนตร์ไทยเรื่อง “พริกแกง” มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์จำนวนมากในประเด็นความไม่เข้าใจวัฒนธรรมอาหารไทย โดยเน้นให้อนุรักษ์ความเป็นอาหารไทยแท้ดั้งเดิมนั้น
เมื่อวันที่ 20 ส.ค. ผู้สื่อข่าวได้สอบถามไปยัง นายสุจิตต์ วงษ์เทศ ผู้เรียบเรียงหนังสือเรื่อง “ข้าวปลาอาหารไทย ทำไม มาจากไหน ?” กล่าวว่า ในกรณีดังกล่าว มองว่าไม่ควรโทษทีมงานภาพยนตร์เรื่องพริกแกง หากจะต้องกล่าวโทษจริงๆ ต้องโทษระบบการศึกษาที่ไม่มีการเรียนการสอนประวัติศาสตร์สังคม ซึ่งส่วนหนึ่งก็คือเรื่องราวของอาหาร ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตของผู้คน ดังนั้น หน่วยงานภาครัฐ รวมถึงสถาบันการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม ควรนำข้อมูลความรู้แบ่งปันสู่สังคม
“ข้อบกพร่องอยู่ที่องค์กรและสถาบันการศึกษาที่มีการเรียนการสอนประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่ต้องนำข้อมูลความรู้กระจายให้แก่สังคม อย่าไปด่าคนทำหนัง เพราะเขาก็ทำโดยซื่อ โดยตำรา โดยแนวคิดหรือความเชื่อที่ถูกปลูกฝังกันมาลึกมาก แต่เป็นเรื่องกลับหัวกลับหาง ผิดฝาผิดตัว เช่น เรื่องการอนุรักษ์โดยไม่เปลี่ยนแปลง หรือความเป็นมาของอาหารประเภทผัดและทอด ซึ่งต้องใช้กระทะ มาจากจีนทั้งนั้น กรมศิลปากรควรเอาเรื่องของกระทะเหล็กที่เจอในแห่งเรือจมมาเผยแพร่ แม้แต่พริกก็เป็นพืชอเมริกาใต้ มากับโคลัมบัส ส่วนพริกไทย เป็นพืชหมู่เกาะ คำว่าไทย ถูกเติมทีหลังเมื่อเจอกับพริกเทศ ใช่ของไทยเมื่อไหร่” นายสุจิตต์กล่าว และว่า การที่ตนระบุถึงที่มาของสิ่งต่างๆว่า “ไม่ไทย” นั้น เพื่อต้องการชี้ให้เห็นถึงข้อเท็จจริงว่า ความเป็นไทย ไม่ใช่การไม่เหมือนใครในโลก เหมือนมนุษย์ต่างดาว แต่เกิดจากการผสมผสาน หลอมรวมวัฒนธรรมอันหลากหลาย ดังนั้นอย่ายึดติด เหยียดหยามวัฒนธรรมอื่น หรือยกตนข่มท่าน ซึ่งไม่เกิดผลดี ยกเว้นอยากหลอกตัวเอง
