พิมพ์เป็นครั้งที่ 2 แล้ว สำหรับ ‘กรุงแตก ยศล่มแล้ว’ นิยายอิงพงศาวดารผลงาน สุจิตต์ วงษ์เทศ คอลัมนิสต์ฝีปากคม โดยหนนี้ จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์นาตาแฮก
เจ้าตัว เขียนคำนำที่ทำให้ชาวเน็ตต้องแอบแซวว่าเป็น ‘มิติใหม่ของการเขียนคำนำ’ เพราะเจ้าตัวระบุไว้ในย่อหน้าสุดท้ายว่า “ตอนทยอยเขียน ไม่คิดจะเป็นนิยายยืดยาวขนาดนี้ เพราะเบื่อง่าย หน่ายเร็ว ครั้นรวมพิมพ์เป็นเล่มถึงเห็นว่ายาวเกินและหนามาก ดูน่ารำคาญ ไม่รู้เขียนทำไม ? ไม่มีนางเอกพระเอก ไม่น่าอ่าน”
เล่นเอาคนที่ได้อ่านต้องเกิดอาการอ้าปากค้าง มีที่ไหน คนเขียนบอก ‘ไม่น่าอ่าน’ !!!!
สำหรับความยาวนั้น เหตุเกิดมาจากต้นฉบับแรกเริ่ม เป็นการเขียนเพื่อตีพิมพ์ใน ‘มติชนสุดสัปดาห์’ เป็นตอนๆ ดังที่ สุจิตต์ อธิบายไว้อย่างละเอียดดังนี้
“กรุงเแตก ยศล่มแล้ว ชื่อนี้ดัดแปลงบทแรกจากโคลงนิราศนรินทร์ที่ขึ้นบรรทัดแรกว่า อยุธยายศล่มแล้ว ลอยสวรรค์ ลงฤา เป็นวรรณกรรมสมัยต้นรัตนโกสินทร์
เหตุการณ์หลักของเรื่องกรุงแตก ยศล่มแล้ว ดำเนินตามพระราชพงศาวดารฉบับพระราชหัตถเลขา ที่แต่งใหม่สมัย ร.4 หลายตอนมีโวหารวรรณศิลป์เป็นนิยาย
รายละเอียดอื่นๆ แต่งใหม่ โดยรวบรวมจากหลักฐานหลายอย่างทางประวัติศาสตร์โบราณคดีและมานุษยวิทยาที่นักปราชญ์นักวิชาการศึกษาค้นคว้าวิจัยไว้นานแล้ว แต่กระจัดกระจายในที่ต่างๆ
ไม่ได้เขียนตั้งแต่ต้นจนจบในคราวเดียวกัน แต่ทยอยแต่งเป็นตอนสั้นๆ แล้วทยอยนานนับปีส่งไปลงพิมพ์ในมติชน สุดสัปดาห์ เริ่มฉบับประจำวันที่ 16-22 มกราคม 2552 จบฉบับประจำวันที่ 15-21 เมษายน 2554″
ใครสนใจอยากอ่านหนังสือที่ผู้แต่งบอกเองว่า ‘ไม่น่าอ่าน’ สั่งซื้อไปพิสูจน์ความ ‘น่ารำคาญ’ ดังที่สุจิตต์บอกกันได้ที่ เพจ Ituibooks
