เมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม ที่อาคารดูจิตขออะไรก็ช่าง ช่างชุ่ย สำนักพิมพ์มติชน จัดเสวนาเปิดตัวหนังสือ “อย่าเรียกฉันว่านังแพศยา” (I Don’t Kill My Hasband) ผลงานเขียนของหลิวเจิ้นอวิ๋น ชวนผู้ร่วมงานดูหนัง+ฟังเสวนา “ไม่มีผู้หญิงคนไหนสมควรถูกเรียกว่า “นังแพศยา” โดยมี น.ส.ลักขณา ปันวิชัย เจ้าของนามปากกา “คำ ผกา” คอลัมนิสต์ชื่อดัง, อนุชา บุญยวรรธนะ ผู้กำกับภาพยนตร์ เรื่อง มะลิลา และ อนธการ และ น.ส.ศุณิษา เทพธารากุลการ ผู้แปลหนังสือ ร่วมพูดคุย มี นายจักรพันธุ์ ขวัญมงคล เป็นพิธีกร
น.ส.ลักขณา กล่าวว่า ก่อนที่จะตอบคำถามว่า ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกเรียกว่า “นังแพศยา” แฝงนัยยะอะไร ขอพูดถึงความรู้สึกที่มีต่อนวนิยายเรื่องนี้ว่า เรื่องนี้ หนึ่ง ตลก สอง เป็นเรื่องที่ประหลาดมาก เริ่มจากผู้หญิงคนหนึ่งที่หิ้วเป็ดไก่จะไปติดสินบนผู้พิพากษาให้ทำคดีฟ้องหย่าให้ และยังบอกคนขายหมูให้ช่วยฆ่าคนๆหนึ่งแล้วจะให้เอาหนึ่งที
“มีที่ไหนนักเขียนที่เขียนเรื่องเสียดสีรัฐบาลจีน 5-6 เรื่อง แล้วไม่ถูกจับจนทุกวันนี้ ในยุคที่ไล่นักเขียนหัวก้าวหน้าออกหมด มันอยู่เป็นหรือเป็นอย่างไร และยังได้รับรางวัลด้วย ทำให้ต้องตั้งคำถามนี้ หลิวเจิ้นอวิ๋น ได้รับการยอมรับว่าเป็นนักเขียนเก่ง มีการเล่นคำ มีการเสียดล้อ ต้องการเย้ยนโยบาย 1 ครอบครัวมีลูกได้ 2 คน จนปัจจุบันนี้กลายเป็นปัญหา ซึ่งในเรื่องนี้เธอท้องลูกที่ 2 จึงพยายามหาช่องว่างทางกฎหมาย จึงวางแผนหย่ากับสามี และสามีเธอก็มีภรรยาใหม่มีลูก แต่สงสัยว่าเธอโกรธ ทำไม เธอแค่อยากพิสูจน์ว่าการหย่าครั้งนั้นไม่จริง เพื่อจะหย่าใหม่อีกครั้ง”
น.ส.ลักขณา กล่าวว่า นวนิยายเรื่องนี้ต้องการล้อระบบราชการ นโยบายรัฐบาล และ เสียดสีการหมกมุ่นกับสิ่งที่ต้องตรงตามเอกสาร แต่สิ่งที่จริงกับสิ่งที่ไม่จริงกลับตาลปัตรกัน จนที่สุดนำไปสู่คำด่าว่า “พานจินเหลียน” เปรียบไทยก็คือวันทอง หญิงสองใจ หรือ โมราฆ่าผัว
“แขกไม่เข้าใจว่าด่า “แพศยา” เป็นอย่างไร การได้นอนกับผู้ชายหลายคนมันเป็นอย่างไร ผู้หญิงเกิดมาควรจะได้นอนกับผู้ชายหลายคน ถ้าเป็นแขกจะไม่เสียเวลาไปฟ้อง แล้วจึงอ๋อว่าเพราะเราสมาทานว่าถ้าคนด่าว่าแพศยาเป็นการดูถูก แพศยาแล้วเป็นอย่างไร ถ้าแขกมีลูกจะตั้งชื่อลูกว่าแพศยา”
ด้าน อนุชา ตอบคำถามนี้ว่า ความคิดของผู้หญิงกับกระเทยต่างกัน มีความรู้สึกมันไม่ยุติธรรมที่จะเรียกแพศยา ผู้ชายที่เข้ามาคงมองว่า เซ็กซ์มันแปลก หรือผู้ชายบางคนที่มาหาเราก็บอกเลยว่า อีก 2 ปีจะไปแต่งเมียนะ มันมีคอนดิชั่นที่ต่างกัน ฉะนั้นเขาไม่สามารถจะว่าเราว่าแพศยาได้
น.ส. ศุณิษา ผู้แปล กล่าวถึงเบื้องหลังการทำงานว่า ความยากของการทำงานคือ เนื่องจากเกี่ยวกับระบบราชการของจีน ซึ่งไม่ส่งามารถเทียบกับระบบราชการของไทย 100% จึงต้องทำการบ้านใหม่ และเรื่องของสำนวน พยายามรักษาสำนวนไว้ให้ใกล้เคียงกับต้นฉบับที่สุด นำเสนอในลักษณะแบบเราเป็นผู้สังเกตการณ์ดูทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
“เล่มนี้เป็นนวนิยานร่วมสมัยที่สะท้อนปัญหาปัจจุบัน ซึ่งเรื่องอื่นๆจะเศร้าหม่นเครียด แต่เรื่องนี้อ่านแล้วสนุก จิกกัด ให้ภาพคนจีน ซึ่งทีแรกไม่คิดว่าผู้เขียนจะสามารถเล่าเรื่องมาได้แบบนี้ ทีแรกนึกว่าจะเป็นเรื่องเฟมินิสต์ เชิดชูผู้หญิง แต่พออ่านแล้วมันสะท้อนค่านิยมที่เปลี่ยนไป” ศุณิษา บอก
