‘เบื่อหรือยังกับการเป็นนักรบคียบอร์ด
เบื่อหรือยังกับการแสดงออกที่ถูกห้ามในรั้วมหาวิทยาลัย
เบื่อหรือยังกับการมีความคิดเห็นเกี่ยวกับสังคมแต่ไม่มีที่แสดงออก
อย่าปล่อยให้ไฟในตัวมอดลงเพราะความเฉยแกมบังคับ
มาขยับขับเคลื่อนกันให้สะเทือนสังคม…ในไทยขยับ Season #1’
นี่คือถ้อยความที่คณะละคร มาร็องดู ใช้ในการชวนเชิญผู้สนใจให้มาสมัครเข้าอบรมในโครงการ ไทยขยับ ที่จะอบรมเทคนิคการละครของผู้ถูกกดขี่ ให้มีวิธีการแสดงออก โดยฉั่ว ศรชัย ฉัตรวิริยะชัย ผู้ก่อตั้งคณะเล่าว่าในการอบรมนี้จะแนะนำ 2 วิธีในการแสดงออก หนึ่งคือการนำเรื่องที่กำลังถกเถียงในโซเชียลมีเดีย หรือกระแสข่าวมาแปลงเป็นละครทางโซเชียลมีเดีย และอีกหนึ่งคือการทำละครปฏิบัติการสด
“เป็นเทคนิคการละครที่ถูกกดขี่ ที่คิดว่าสังคมไทยยังขาดตรงนี้อยู่” ศรชัยว่า
ด้วยที่ผ่านมา เครื่องมือที่ใช้ในการเคลื่อนไหวเรื่องราวต่างๆมักอยู่ในรูปของการไปรวมตัวประท้วง อดอาหาร ชูป้าย หรือไม่ก็ออกหนังสือแถลงการณ์
“แต่เราอยากให้ขยับในแง่อื่นๆบ้าง ใช้ศิลปะการละครเข้ามาทำให้การนำเสนอมีศิลปะมากขึ้น ให้การขับเคลื่อนสังคมสนุกขึ้น ดูแล้วสามารถเอ็นจอยในแง่ศิลปะได้ด้วย ไม่ทื่อๆ”
ส่วนที่มีการพูดถึงแบะชักชวน ‘นักรบคีย์บอร์ด’ เขาก็บอก “คือเราเชื่อว่า คนเราถ้าคิดอยู่คนเดียว และสื่อสารออกไปผ่านคีย์บอร์ด ผ่านโซเชียล มันยังไม่ได้มาทำอะไรร่วมกัน”
“เรามีนักคิดเยอะ แต่เราขาดคนลงมือทำด้วยกัน ซึ่งการจะทำอย่างนั้นเรานั่งอยู่ในห้องไม่ได้ ต้องมาเจอกัน ผลิตงานออกมาด้วยกัน ความหมายก็คือให้เราลงมือทำอะไรสักอย่างหนึ่ง เลยเรียกว่าไทยขยับ เพราะผมถือว่า แสดงความคิดเห็นในโซเชียล คือยังไม่ได้ทำ”
“ตอนนี้สังคมเหมือนหยุดนิ่งไง เพราะเรารู้สึกว่านั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ ก็อย่าทำอะไรดีกว่า อย่างน้องคนหนึ่งที่ออกมาพูดว่าพวกเราต่อไปต้องออกไปทำงาน เพราะฉะนั้นเราอย่าไปทำอะไรที่วุ่นวาย เดี๋ยวประวัติติดตัว อยู่เฉยๆดีแล้ว ก็อยากล้อเลียนคำว่าเฉยๆ ไทยเฉย ซึ่งตรงข้ามกับไทยขยับ”
และสำหรับเขา ความคิดว่าเฉยเสีย เพื่อไม่ให้ภัยมาถึงตัว “มันไม่ใช่”
“ถ้าเฉย ก็เหมือนคนตายใช่ไหม แต่เรายังไม่ตายนี่ ยังสามารถขยับ ยังทำโน่น ทำนี่ ขยับด้วยความสร้างสรรค์ได้”
“เรามีโหมดแสดงออกได้หลายโหมด จะเลือกอะไร ชูป้ายก็ได้ แต่ก็มีอย่างอื่นที่ทำได้เหมือนกัน”
‘ไทยขยับ’ ก็เป็นหนึ่งในนั้น
ทั้งนี้ผู้สนใจดูรายละเอียดได้ในเฟซบุ๊ก Malongdu Theatre
