การเลือกตั้ง 24 มี.ค.ผ่านมา 1 เดือนเศษแล้ว และกำลังเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ในเชิงลบถึงปัญหาการแจ้งผลเลือกต้้ง การคำนวณ ส.ส.บัญชีรายชื่อ ซึ่งมีกฎหมายบัญญัติไว้ แต่วิธีการคำนวณที่หน่วยงานที่รับผิดชอบจะใช้ ยังไม่เป็นที่เปิดเผย การสรรหาวุฒิสมาชิก 250 คน ที่จะมีสถานะเป็นผู้แทนปวงชนชาวไทย แต่ประชาชนไม่มีโอกาสได้รับทราบข่าวคราวว่าจะเป็นใครมาจากไหน ซึ่งทั้งหมดคือตัวบ่งชี้ว่าประเทศจะไปทางไหน อันเป็นสิทธิที่ประชาชนควรจะได้รับรู้ การปกปิดเรื่องเหล่านี้ ทำให้นักวิชาการกฎหมายและรัฐศาสตร์เห็นว่าเป็นเรื่องที่แปลกประหลาด แต่ก็กำลังเกิดขึ้นจริงในประเทศไทย
หลังเลือกตั้ง พรรคการเมืองแบ่งเป็น 2 ฝ่าย คือสนับสนุน พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นนายกรัฐมนตรีต่อไป และไม่สนับสนุน การแบ่งดังกล่าวหรือที่สื่อเรียกว่า “ขั้ว” เป็นเรื่องปกติสามัญของการเมือง ที่จะต้องมีการแข่งขันระหว่างฝ่ายที่เห็นต่างกัน ดังที่ปรากฏในประเทศประชาธิปไตยทั่วไป สาระสำคัญอยู่ที่ว่า การแข่งขันได้ดำเนินไปอย่างถูกต้องตามทำนองคลองธรรม ด้วยกฎกติกาที่เป็นธรรมหรือไม่ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้วางตัวเป็นกลาง รักษาบทบาทของตนให้เป็นไปตามกฎหมายและประเพณีการปกครองของบ้านเมืองหรือไม่
การแยกเป็นขั้วการเมืองเป็นเรื่องปกติถ้าทุกอย่างเป็นไปตามกฎกติกา แต่จะไม่ปกติทันทีถ้าแบ่งแยกเป็นขั้วแล้วมีการเลือกปฏิบัติจากหน่วยงาน โดยมีผู้ถืออำนาจรัฐอยู่เบื้องหลัง ใช้กฎหมาย ใช้อำนาจอย่างสองมาตรฐาน เพื่อให้เกิดความได้เปรียบเสียเปรียบระหว่างขั้ว และนี่เป็นที่มาของเสียงวิจารณ์การทำงานของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการเลือกตั้ง เนื่องจากสังคมและประชาชนทั่วไปมีความรู้และคุ้นเคยกับการเลือกตั้ง พอที่จะสรุปได้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นในการเลือกตั้ง มีเบื้องหลังที่มาอย่างไร และต้องการเอื้ออำนวยประโยชน์ให้ใคร
ถึงเวลาที่ทุกฝ่ายต้องทบทวนและแสดงถึงความเข้าใจต่อเจตนารมณ์ของการเลือกตั้ง ซึ่งก็คือกระบวนการรับฟังความคิดความเห็นของประชาชน ด้วยวิธีการที่ใช้กันทั่วไปในนานาประเทศ เมื่อทราบความต้องการของประชาชนจากผลเลือกตั้งแล้ว ก็นำไปสู่การปฏิบัติทางการเมือง ที่มีแนวปฏิบัติอยู่ครบถ้วน ไม่ว่าจะเป็นการสรรหานายกรัฐมนตรี การจัดตั้งรัฐบาล ไม่ว่าจะพอใจหรือไม่พอใจ ทุกฝ่ายต้องเคารพ และปฏิบัติตามมติของมหาชนที่ได้แสดงออกผ่านการเลือกตั้ง ซึ่งแนวทางนี้เท่านั้นที่จะทำให้สังคมไทยเดินหน้าไปได้ด้วยความปกติสุข
