| ที่มา | อาทิตย์สุขสรรค์ มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | นฤตย์ เสกธีระ [email protected] |
| เผยแพร่ |
อาจเป็นเพราะเทคโนโลยีที่ทันสมัยทำให้การเดินทางไปฮ่องกงคราวนี้ไม่มีอะไรที่ลำบาก
ลงจากเครื่องบินเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ซึ่งขาย “บัตร Octopus” ซึ่งเป็นบัตรเติมเงินใช้สำหรับจ่ายค่ารถเมล์ รถไฟ ซื้อของในร้านสะดวกซื้อ และอื่นๆ
บัตรนี้ใช้ได้ไม่มีกำหนดเวลา ซื้อแล้วใช้ได้ตลอด แต่เขาจะเก็บเงินไว้ในบัตร 50 เหรียญ สำรองเอาไว้ให้
ใครไปแล้วกลับมาไทย ญาติพี่น้องจะใช้บริการก็เอาบัตรไปใช้ต่อไปเรื่อยๆ
ข้อเสียของบัตร Octopus คือ หากทำหายก็เหมือนทำเงินหาย ใครที่เก็บบัตรได้ สามารถนำไปใช้ต่อได้เลย
เมื่อจะออกจากสนามบินสามารถค้นหาเป้าหมายได้โดย Google Map
ค้นเจอแล้ว เลือกเดินทางตามวิธีที่เห็นสมควร
ใครนั่งรถเมล์ก็นั่ง ใครนั่งรถไฟก็นั่ง หรือใครจะนั่งแท็กซี่ต้องจ่ายแพงหน่อย
เมืองฮ่องกงมีทั้งเขตในเมืองที่คุ้นเคยอย่าง ทิมซาจุ้ยบนฝั่งเกาลูน หรือข้ามไปฝั่งเกาะฮ่องกง ใกล้ท่าเรือ
บนเกาะเต็มไปด้วยร้านค้า แต่ละร้านเดี๋ยวนี้เขามีภาษาอังกฤษอธิบายในเมนูด้วย
หากเป็นเมื่อสิบยี่สิบปีก่อน แค่คิดจะสั่งโจ๊กฮ่องกงก็ยุ่งแล้ว
เพราะต้องสั่งเป็นภาษาจีน แม้จะมีเมนูก็เป็นภาษาจีน
แต่เดี๋ยวนี้ หลายร้านมีเมนูที่มีภาษาอังกฤษอธิบาย
การไปฮ่องกงครั้งนี้มีโอกาสได้เห็น “ตัวอย่าง” ของการจัดการเมืองหลายประการ
อย่างการวางผังเมืองที่เกิดใหม่ นอกจากถนนหนทางแล้ว ยังมีระบบรางเชื่อมโยงต่อไปทั่วถึง
แต่ละสถานีที่รถจอดจะมีสถานที่สำคัญๆ อยู่ใกล้ๆ
มีห้างสรรพสินค้า มีที่พักอาศัย มีวัดวาอาราม ฯลฯ
ในชุมชนแต่ละชุมชนจะมีตลาดสด มีโรงเรียนเด็กเล็ก มีโรงพยาบาล สวนสาธารณะ และพื้นที่สีเขียว
คนที่พักอาศัยในแต่ละชุมชน ไม่จำเป็นต้องนั่งรถเมล์หรือรถไฟฟ้าเข้าเมือง เพราะสิ่งที่จำเป็นล้วนอยู่ใกล้ตัว
เมื่อแวะไปดูสถานที่ต่างๆ ก็ได้เห็น “ตัวอย่าง” ที่น่าสนใจ
ได้เห็น “ตลาดสด” ซึ่งแม้จะจำหน่ายหมู เห็ด เป็ด ไก่ ปลา ผัก และอื่นๆ เหมือนกับเมืองไทย
แต่ตลาดสดของเขาพื้นแห้ง ไฟสว่าง ไม่มีกลิ่นเหม็น
ย่องไปดูตั้งแต่ก่อนเปิดตลาดพบว่า แท้จริงแล้วตลาดสดที่นั่นพื้นก็เปียกแฉะ มีเศษผัก น้ำเลือด และอื่นๆ เหมือนบ้านเรานี่แหละ
เพียงแต่ก่อนตลาดเปิด เขาระดมคนทำความสะอาด
เจ้าหน้าที่ช่วยกันล้างพื้น เก็บกวาดเศษผักและขยะอื่นๆ
จากนั้นใช้เครื่องเป่าให้พื้นแห้ง
พอลูกค้าเข้าไปก็พบตลาดที่สะอาด พื้นแห้งน่าเดิน แสงไฟสว่างส่องหมู เห็ด เป็ด ไก่ มองแล้วน่าเจี๊ยะ
อีกตัวอย่างหนึ่งคือการจัดการเกี่ยวกับ “รถเมล์”
มองดูคร่าวๆ พบว่ามีวิธีจัดการป้ายรถเมล์ กำหนดว่าป้ายนี้รถหมายเลขเหล่านี้จอด ป้ายนั้นรถเมล์หมายเลขเหล่านั้นจอด แล้วมีตารางเวลาบอกไว้
นอกจากนี้ ยังมีหลายป้ายที่ใช้เทคโนโลยีเข้าเสริม เพิ่มความแม่นยำในการบอกเวลา
สำหรับผู้ใช้บริการรถเมล์แล้ว การได้ทราบว่ารถเมล์คันที่ต้องการจะมาถึงป้ายที่รอเมื่อไหร่นั้น มีความสำคัญมาก
การคำนวณเวลาแบบนี้เคยเห็นที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น และอีกหลายสถานที่ในไทยคงจะเริ่มใช้กันบ้าง
แต่ยังไม่เห็นว่ามีการนำมาใช้กับ ขสมก.
จึงหวังว่าวันหนึ่งจะได้ขึ้นรถเมล์หน้าบ้านได้ตามข้อมูลเวลาที่แม่นยำ ไม่ต้องยืนรอเป็นเวลานานมากๆ
นี่ยิ่งถ้ามีแอพพลิเคชั่นเชื่อมต่อข้อมูลจากป้ายรถเมล์ไปยังมือถือผู้ใช้ได้ด้วยจะยิ่งดีมาก
เรื่องนี้ไม่น่าเกินความสามารถ เพราะไทยประกาศขับเคลื่อนเทคโนโลยี 5G
การนำเทคโนโลยีสมัยใหม่มาบริการผู้คน น่าจะทำให้สังคมสนับสนุน
อีกสักตัวอย่างหนึ่ง คือ พื้นที่สันทนาการ
ที่ฮ่องกงสามารถพบเห็น “สวนสาธารณะ” และพื้นที่สันทนาการ ได้ทุกพื้นที่ชุมชน
พื้นที่ไหนมีทะเล จะมีทางวิ่ง พื้นที่ไหนมีภูเขา จะมีเส้นทางให้เดิน
พื้นที่ใจกลางเมือง จัดสวนสาธารณะไว้รองรับ
มองๆ ไปรอบๆ แล้ว เมืองไทยน่าจะทำอย่างเขาได้
เรื่องเมืองและชุมชนเนี่ยเคยได้ยินเมื่อตอนรัฐบาลบูมรถไฟไฮสปีด
เคยเห็นผังเมือง เอส เอ็ม แอล ที่ออกแบบเอาไว้
แสดงว่าเมืองไทยมีความพร้อม
ขณะเดียวกัน ไทยคงมีชุมชนที่ขยายตัวกลายเป็นเมืองใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ
ชุมชนที่ขยายเป็นเมืองจำเป็นต้องมีการจัดการที่ดี และการจัดการที่ดีได้ต้องมีตัวอย่างที่ดีด้วย
โชคดีที่หลายประเทศในโลกมีการจัดการที่ดีและพร้อมจะเป็นตัวอย่างให้แก่ไทย
ที่ฮ่องกงเป็นแค่ส่วนหนึ่งที่น่าจะนำมาเป็นตัวอย่างได้
ตัวอย่างเหล่านี้หากไทยสามารถนำมาปรับให้เข้ากับสภาพแวดล้อม
นำมาพัฒนาให้เหมาะสม และสร้างสรรค์ให้มีประสิทธิภาพ
เมืองไทยคงจะน่าอยู่มากขึ้น
แล้วเมื่อวันหนึ่งมาถึง วันที่ชาวต่างชาติที่เข้ามาเยือนไทยแล้วประทับใจ
นำเอา “ตัวอย่าง” จากไทยไปพัฒนาประเทศของเขาบ้าง
วันนั้นแหละเราจะภูมิใจว่าไทยเรามีดีจนประเทศอื่นนำไปเป็นตัวอย่าง
เป็นตัวอย่างที่ดี
