บางทีเรื่องเล็กๆ ที่คนเรามักจะมองผ่านเลยนั้นอาจเป็นเรื่องสำคัญในทางจริยธรรม หรืออาจถึงขั้นเป็น “วัฒนธรรม” ความไม่เข้าใจในเรื่องเล็กๆ บางเรื่องจึงอาจทำให้เสียเพื่อน หรือเสียผู้เสียคน
เช่นเมื่อเล่นกอล์ฟกัน บางคนเล่นเพื่อออกกำลังกาย เพื่อความท้าทาย เพื่อติดต่อสัมพันธ์งานธุรกิจ เพื่อการ
พนัน เพื่อความบันเทิงเพลิดเพลินในวัยพักผ่อน
แต่สำหรับประเทศที่กีฬากอล์ฟเล่นสืบทอดกันมานานนั้นจะมีคำกล่าวว่า “กอล์ฟ เป็นมากกว่ากีฬา”
“กอล์ฟ” ยังมีความเป็น “วัฒนธรรม” ด้วย
การให้คุณค่า ให้ความหมายกับกีฬากอล์ฟของแต่ละคนแต่ละสังคมจึงต่างกัน ถ้า “ไม่ใส่ใจ” แล้วไปเล่นทะลึ่งกับบางก๊วนอาจจะผิดใจกัน
“เรื่องเล็กๆ” บางเรื่องจึง “สำคัญ”
จะว่าไปแล้ว “หมา” ตัวหนึ่งกับ “นายทหารยศสูง” คนหนึ่ง คุณค่าและความหมาย เอามาเทียบกันไม่ได้เลย
ทหารทุกคน “โดยหน้าที่” สามารถตายในสนามรบ
และ “โดยหน้าที่” ทหารทุกคนก็พร้อมที่จะฆ่าสัตว์ตัดชีวิตแม้กระทั่งกับชีวิตคน (อริราชศัตรู) แต่ทำได้ก็
เฉพาะ “โดยหน้าที่” และ “ในสนามรบ”
ออกมาจากสมรภูมิ “ทหารทุกคน” ก็ต้องอยู่ภายใต้กฎหมายทั้งฉบับเดียวกับ และฉบับเฉพาะของทหาร
ส่วนเรื่องการเตะหมา ทรมานหมา ฆ่าหมา หรือกินเนื้อหมานั้น ในบางสังคม “ทำได้” แต่ในอีกที่หนึ่งอาจผิดกฎหมาย
เปรียบเหมือนการเล่นกอล์ฟ ในประเทศหนึ่ง นิยมเล่นพนันกัน โกงกัน ตราบเท่าที่เพื่อนร่วมก๊วนไม่รู้ดูไม่ทัน
แต่ในอีกสังคมหนึ่งถือว่า “กอล์ฟ” เป็นกีฬาที่เล่นสืบทอดกันมาหลายร้อยปี มีกฎกติกาที่พัฒนามาจนได้ชื่อว่า “ยุติธรรม”
“ความยุติธรรม” ตรงข้ามกับ “ความฉ้อฉล”
“กอล์ฟ” เป็นกีฬาของผู้มีวัฒนธรรมอันดี เช่นเดียวกับในสังคมที่มีความเจริญงอกงามทางปัญญาที่จะให้
“คุณค่า” กับความยุติธรรม ตรงไปตรงมา ถ้าทำความผิดก็รับผิด แล้วลงมือแก้ไข
ในสังคมที่พัฒนาแล้วนั้นจะมีวัฒนธรรม “ยางอาย” ถ้าโกงแล้วถูกจับได้ก็จะรู้สำนึกผิด แสดงความเสียใจ กล่าวขอโทษกับสังคม
คนคอร์รัปชั่นบางคนถึงกับ “ฆ่าตัวตาย” ยอมรับความอับอายนั้นด้วยชีวิต
เพียงแต่นั่น …ไม่ใช่ที่ประเทศไทย !?!!
