จะว่าไปในชีวิตจริงๆ ของคนเราบางทีก็เหมือนหนังครบรสที่ต้องพานพบ รัก หวาน ปลาบปลื้มยินดี ขึ้นลงระหกระเหิน บางยามก็ระทึกสั่นขวัญแขวน บู๊ดุเดือดเลือดพล่าน ระห่ำ โหด ห่า เหว ต้องร้อยเล่ห์เพทุบาย ฉ้อฉล คดโกง เฉือนคม หักเหลี่ยมกันถึงที่สุด
นั่นอาจเป็นเส้นทางของชนชั้นสูง หรือคนที่พอจะมีหรือผู้มีตำแหน่งมีอำนาจ
ถ้าเทียบกับชีวิตของผู้คนทั่วไป “เกม” อาจอยู่ในระดับแก๊งตกทอง
แต่ “แก๊งตกทอง” เป็นกรณีต้มตุ๋นที่สุดจะคลาสสิกและยืนยงมากว่าครึ่งศตวรรษ
ไม่มีคำว่า “บังเอิญ” !
แม้การต้มตุ๋นของ “แก๊งตกทอง” จะถูกจัดเป็นชั้นชนชาวบ้าน แต่ในการพิชิตเหยื่อหรือต้มตุ๋นก็มีการวางแผนและแบ่งหน้าที่กันทำอย่างแยบยล
แก๊งตกทองจับเอา “ความอยาก” อันเป็นความต้องการพื้นฐานของมนุษย์มาเป็น “สว่านไฟฟ้า” เจาะเข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของจิตใจมนุษย์ นั่นคือ ความกลัว
กลัวสูญเสียโอกาส กลัวเสียเวลา กลัวเสียของ กลัวเสียหน้า สารพัดกลัว-กลัว-กลัว
เปรียบกับ “การเมือง” มนุษย์เราก็มากไปด้วยความอยากกับความกลัว ตัวอย่างเช่น กลัวลงจากหลังเสือแล้วเสือจะกัดกินเอา กลัวสูญเสียลาภยศสรรเสริญที่เคยมี จึงทำให้อยากจะมีอำนาจ และครอบครองทุกอย่างเอาไว้ต่อไปเรื่อยๆ
ถ้าติดกับดัก “ความอยาก” และ “ความกลัว” คนเราก็จะเริ่มคิดฉ้อและทำชั่ว
ทำนองเดียวกันกับแก๊งตกทองที่ต้องเตรียมแผนชำแหละและ “ต้มเหยื่อ” อย่างแนบเนียน แยบยล โดยที่แต่ละคนในทีมจะเล่นไปตามบท เป็นผู้ดี เป็นผู้ร้าย ผู้มากด้วยน้ำใจ ซึ่งทั้งหมดก็คือการปล้นชิงทรัพย์ซึ่งหน้าโดยไม่ต้องใช้ “ปืน”
เทียบกับการเมือง การลวงให้ผู้คนเชื่อว่า สู้กันอย่างบริสุทธิ์ เสรี ยุติธรรม แต่กระทำไปภายใต้ “กติกา” และ “แผนฉ้อฉล” ที่ตระเตรียมเอาไว้ล่วงหน้านั้น ก็ไม่ต่างอะไรกับ “แก๊งตกทอง”
เดิมคิดจะโกง แต่วันนี้เดินหน้าต่อไปไม่ได้เพราะมีคนที่รู้เท่าทันสกัดกั้นแผนร้าย ทำให้ต้องล้มแผนทั้งหมด
สมาชิกในแก๊งที่ถูกกำหนด “บท” เอาไว้ได้จึงเคว้งคว้างเหมือนสวะที่ถูกโยนลงในแม่น้ำ ลอยไปอย่างไร้ทิศทาง !?!!!
