ผม(เจ้าหน้าที่กรมอุทยานแห่งชาติฯ ไม่ประสงค์จะออกนาม) มีโอกาสได้ติดตาม นายธัญญา เนติธรรมกุลอธิบดีกรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุืพืช ในภารกิจช่วยเหลือน้องๆนักฟุตบอลและโค้ช! 13 ชีวิต ที่วนอุทยานถ้ำหลวง-ขุนน้ำนางนอน จ เชียงราย ระหว่างวันที่ 28-29 มิถุนายน 2561 พอสรุป ที่มาและข้อมูลได้เป็นหัวข้อ ตามนี้
1. วนอุทยานแห่งนี้ มีถ้ำที่สวยงาม มีความยาว รวม ได้ ประมาณ 9-10 กิโลเมตร (ทางเดินเท้าในถ้ำ) ถือว่ายาวที่สุด แห่งหนึ่ง ซึ่ง วนอุทยานถ้ำหลวง -ขุนน้ำนางนอน ประกาศจัดตั้งเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2529 เนื้อที่ 5,000 ไร่ มีความสูงระดับน้ำทะเล เฉลี่ย 779 เมตร ตั้งอยู่ อ.แม่สาย จ.เชียงราย
ลักษณะการวางตัวของเส้นทางถ้ำ กับ รูปลักษณะของภูเขานางนอน นั้น สามารถอธิบายให้เห็นภาพ ดังนี้
-ภูเขานางนอน นอนหันศรีษะไปทางตะวันออกโดยเฉพาะทางเข้าเป็นบริเวณ มวยผม นั้นคือทิศตะวันออก เมื่อเดินเข้าไป จากปากถ้ำ คือเดินจาก ตะวันออกไป ไปตะวันตก ในระยะทาง 3 กิโลเมตร นั้น จะผ่านโถงถ้ำกว้าง สามโถงด้วยกัน ในระยะสามโถงนี้ มีระยะทาง แต่ละโถงยาวรวมกัน ไม่เกิน 800 เมตร สามโถงนี้ มีมหาลัยแห่งหนึ่งมาสำรวจ เส้นทางแล้วกำหนด ให้เดินเข้ามาเที่ยวได้เพียงเท่านี้
แต่ถ้ามี ในกรณีที่เข้ามาศึกษาที่ได้รับอนุญาตถูกต้อง จะมี เจ้าหน้าที่ของ วนอุทยานแห่งนี้ เป็นผู้นำทางเท่านั้น ในสามโถง มีชื่อเรียกของเจ้าหน้าที่ คือ
-ถ้ำโถงที่หนึ่ง -ถ้ำโถงที่สอง-ถ้ำโถงที่สาม
ทั้งสามโถงนี้ จะมีทั้งหินงอก และหินย้อย มีความงดงาม เมื่อกระทบกับแสงไฟ ภายใน มีเส้นทาง เป็นทางเดินมีขั้นบันได ตามพื้นที่ลาดชัน ตลอดเส้นทาง มีอากาศ หายใจได้อย่างสบาย ในเส้นทางสลับกับลำธารน้ำ เล็กๆ คดไปมาตามซอกหิน บางที่น้ำในเส้นทางก็หายไป หรือ ไปโพล่ในแอ่งน้ำข้างหน้า
ฉะนั้น อากาศที่พอบรรยายให้เห็นว่า ในระยะ ที่กำหนดให้นั้น ปลอดภัย และสามารถ เข้าออกได้ตามปกติ คือ จากปากทางไป 800 เมตร ถ้ำจะมีขนาดใหญ่กว้าง มีลำธารน้ำไหล และการไหลของน้ำ ในถ้ำแห่งนี้ ยังสามารถเพิ่มออกซิเจน ให้ภายในถ้ำได้อีกด้วย
ต่อจากนั้นเดินไปทางทิศตะวันตกอีกประมาณ 2 กิโลเมตร ก็จะถึงสามแยก สามแยกนี้ จะทำมุมเกือบตั้งฉากกัน ขออธิบายว่า เมื่อเราเดินถึงสามแยก
-ถ้าไปทางขวา นั้นคือ ทิศเหนือ คือ ดอยผาหมี
ดอยผาหมี คือ เส้นทางน้ำหรือต้นน้ำ ที่ไหลมาเติมในถ้ำ ไหลจากทิศเหนือไปทิศใต้ และเมื่อระดับน้ำสูงเฉลี่ยได้ระดับหนึ่ง เสมอตรงจุดสามแยก น้ำในถ้ำนี้ ก็จะไหล ออกมา ทางปากถ้ำ
ปากถ้ำคือ จุดที่ทุกคนกำลังทำงาน
จากเหตุการณ์นี้ น้ำล้นมาออกปากถ้ำในวันที่ 26 มิถุนายน หลังจากที่น้องๆ เข้าไป ในวันเสาร์ที่ 23 มิถุนายน เวลาประมาณ บ่ายสามโมงกว่า จากแผนที่เส้นทางเดินไปสุดทางดอยผาหมี มีระยะทาง ประมาณ 500 กว่าเมตร แต่ถ้าเดินทางตามเส้นทางภายในถ้ำ ก็น่าจะมากกว่า หรืออาจถึง 800 เมตร
เส้นนี้จะเดินไป เป็นห้องโถงยาวไม่ใหญ่มาก ประมาณ โปกี้รถไฟ สลับช่องขนาดแค่คนรอดเข้าไปเท่านั้น เมื่อไปสุดทาง จะเจอโถงใหญ่
ความเห็น ของผม ถ้าน้องๆ และโค้ช ไปทางนี้ มีโอกาสรอดสูงมาก เพราะน้ำไหลออกมาอย่างเดียวและมีบริเวณที่น้องๆ อาศัยอยู่ได้โดยเฉพาะอากาศ มีให้น้องๆ เพียงพอ
จะมีคำถามว่า ทำไมไม่ไปค้นจุดนี้ บริเวณเส้นทางนี้ ช่องที่ต้องเข้าไปนั้น มีช่องขนาดแค่พอดีตัว และตอนนี้ น้ำได้ท่วมเต็มไปหมดแล้ว และทีมซิล ที่ไปค้นทางซ้ายคือทางทิศใต้ ได้พบร่องรอย รอยเท้า ของน้องๆ ด้วย จึงมุ่งเป้าหมาย ไปในทิศทางนี้ก่อน
ซึ่งผมประเมินว่า ทีมสำรวจเชื่อว่าน้องๆอยู่ทางนี้ และเส้นทางนี้ ทางน้องอยู่ต้องรีบดำเนินก่อนอย่างเร่งด่วนเพราะระดับน้ำสูงขึ้นเรื่อยๆ ไม่ได้ส่งผลดีแต่อย่างใด
ส่วนดอยผาหมี ช่องนี้ ทีมท่าน ผบ.ตร. ได้นำทีมเดินและไต่ลงหาปล่องเพื่อที่จะเจาะลงไปในเส้นทางดอยผาหมี นี่ก็เป็นอีกหนึ่งภารกิจที่ทุกฝ่ายคิดและช่วยกันทำได้
มาเส้นทางที่คิดว่าน้องๆ อยู่คือ พัทยาบีช เส้นนี้ เราเริ่มจากสามแยก เลี้ยวซ้าย มุ่งหน้าไปทางทิศใต้ เส้นทางนี้ แผนที่ มาความยาวเพียง 3 กิโลเมตร แต่ถ้าเข้าไปเดินภายในจริงๆแล้ว น่าจะยาวได้ถึง 5 กิโลเมตร (ไม่รวมซอยที่แยกออกซ้ายขวาระหว่างทาง ที่ไปแล้วตัน ถ้าคิดเป็นระยะทางก็คงอีก เป็นหลายกิโลเมตร )
จากจุดเริ่มต้นนับจากสามแยก นับเป็น กิโลเมตรที่ศูนย์ แล้วกัน จะเป็นเส้นทางเดินค่อนข้างจะแคบสลับกว้างมีโถงบ้างแต่ไม่ใหญ่เท่ากับ สามโถงแรก ที่อธิบายไป -จุดแรก สามารถเดินและรอดขณะที่เส้นทางรอด มีทั้งหมด นับสิบช่วง บ้างช่วงสั้นแค่เมตรถึงสองเมตร แต่บ้างช่วง ยาวนับร้อยเมตร
ที่ผมอธิบายให้เห็นช่องที่รอด สลับทางเดินนั้นจะได้เห็นว่า ช่องที่ต้องรอดนั้นขณะนี้ น้ำท่วมช่องรอดหมดแล้ว จะได้เห็นภาพว่าหน่วยซิล นั้น ทำไมไปได้แค่นั้น เพราะตรงนี้ คือปัญหา ระยะช่องที่น้ำปิดทางต้องดำลงไปในระยะทางที่ยาว และน้ำที่วันแรกๆ มีสีขุ่น จึงอธิบายได้ว่า มันยากมากๆ ที่ทีมทำงานถึงจะมีประสบการณ์ มากแค่ไหน เจอช่องแคบๆ ที่ยาว นั้นมันเป็นเรื่องที่ต้องประเมินความเสี่ยง ไปพร้อมกันด้วย
หน่วยซิล คาดว่าน้องๆน่าจะอยู่ในโพร่งหรือโถงหรือ พัทยาบีช นั้น ก็เป็นเป้าหมายที่ต้องเข้าไปให้ได้เร็วที่สุด
ย้อนกลับไปก่อนวันที่ 26 มิถุนายน ที่หน่วยซิล ได้ไปถึงแล้วต้องออกเนื่องจาก น้ำจากดอยผาหมีเข้าถ้ำซึ่มผ่านเข้ามาในถ้ำ ไหลลงไปยังพัทยาพีช จนท่วมจุดที่หน่วยซิล ไปพักและใกล้จุดพัทยาบีช เมื่อน้ำขึ้นอย่างรวดเร็ว หน่วยซิลประเมินแล้ว ต้องออกมาเพื่อหารือและเพื่อหาทางเอาน้ำออกอย่างเดียว อย่างนี้ เป็นหนทางที่จะเข้าไปได้ และ เป็นอีกทางที่หน่วยซิล จะดำน้ำผ่านช่องแคบๆและยาว สอดคล้องกับอ๊อกซิเจนที่ติดตัวไปว่าจะพอรึเปล่าด้วย แต่ถ้า ระดับน้ำเอาออกแล้วลดลงได้ หน่วยซิล สามารถดำได้บ้างช่วงและบ้างช่วงอาจมีช่องให้ลอยคอ ใช้อากาศบ้างส่วนในถ้ำได้บ้าง ซึ่งเป็นยุทธวิธี ที่ทุกคนปลอดภัย
วันนี้ วันที่ 30 มิถุนายน 2561 ถ้านับวันได้ 6 วัน กับอีก 22 ชั่วโมง อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะได้ 7 วัน นั้น คงยากต่อความรู้สึกของทุกคน โดยเฉพาะ พ่อแม่ ญาติ คนสนิท และผมเชื่อว่าคนไทยทุกคนก็รอคอยเวลาเป็นโชค ว่าพบตัวน้องๆ 13 คนแล้ว ถึงแม้จะยังออกมาไม่ได้ก็ตาม
มาต่อ เส้นทางเดินเท้าในถ้ำ ไปพัทยาบีช จากการสอบถาม พี่ชูเกียรติ สีพรรณ์ เจ้าหน้าที่วนอุทยานแห่งนี้ บอกว่า ตรงจุดที่นักสำรวจชาวฝรั่ง ได้ตั้งชื่อไว้เป็นพัทยาบีชนั้น จุดบริเวณนี้ ตนเรียก โพร่งน้ำหรือ โถงน้ำ จะมีลักษณะที่มีหาดทราย เป็นโถง ใหญ่ไม่เท่ากับสามโถง ที่บรรยายมา ขนาดโถงนี้ ก็สักประมาณ ตึกสองชั้น กว้างสลับ แคบ
ตรงจุดนี้ พี่ชูเกียรติบอกว่า มีน้ำซึมไหลลงมาจากด้านบน พาตะกอนทรายมากองจนเป็นหาดทรายเล็กๆ ไม่กว้างมาก มีบอมน้ำ ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง ประมาณ สองเมตร หน้าแล้งที่อนุญาตให้เข้าไปสำรวจ จะมีน้ำขังเต็ม บอมน้ำนี้ แต่จะไม่ล้น แต่มีน้ำไหลซึมเข้าตลอด และจะซึมหายไป (ลงไปในชั้นหิน รูเล็กๆ) ข้างล่าง
ส่วนใหญ่คนที่เข้าไป เมื่อเดินถึง จะไปหน้าล้างตา ที่บอมน้ำตรงนี้ และเคยเดินต่อไป แต่ไม่สุดทางเดิน พี่ชูเกียรติ บอกว่า มันเป็นช่องแคบๆ พอดีตัว ถ้ากางแขนออก ก็ติดแล้ว ตนจึงไม่ได้เดินไปทุกช่อง ในที่ทางมันแคบและมืด
ความเห็นผม และ คำสนธนา กับพี่ชูเกียรติ นั้น แสดงว่า น้ำที่ไหลมาจากทิศเหนือ(ดอยผาหมี) เข้ามาพัทยาบีช เมื่อได้ระดับหนึ่ง ก็จะล้นออกไปทางปากถ้ำ เพราะจุดที่พี่ชูเกียรติ บอก ตรงโพรงน้ำหรือ โถงน้ำหรือ พัทยาบีช นั้นจุดนี้ ก็มีน้ำไหลออกมาเช่นกัน แต่เมื่อช่องระบายหรือ รูระบาย บริเวณปลายถ้ำนี้ ไม่สามารถ ระบายออกทัน
น้ำที่ไหลมาจาก ดอยผาหมี(ทิศเหนือ) น้ำที่ไหลออกมาจากพัทยาบีช (ทิศใต้) เมื่อมีปริมาณมาก จึงปิดช่องทางเดินหรือเส้นทางเดิน ที่ต่ำกว่า เส้นทางปกติ
เมื่อน้ำมีปริมาณมาก ออกไปท่วมสามแยก จากสามแยก ย้อนหรือสวนทางไหลไปออกปากถ้ำ ที่เห็นในขณะนี้ เหตุการณ์น้ำล้นไปออกปากถ้ำ เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 26 มิถุนายน นี้
หน่วยของเราเข้าไป เดินได้เพียงไม่กี่ร้อยเมตร นั้น สามารถอธิบายเพิ่มเติม ให้เห็นถึงความยากลำบาก ของ ทุกหน่วยที่เข้าไปร่วมกันช่วยเหลือ น้องๆ
– กระแสน้ำ ไหลค่อนข้างแรง -ภายในถ้ำ มืดไม่มีแสง แต่ เจ้าหน้าที่ทุกนายที่ทำงาน มีไฟทุกนายพร้อม หลอดเรืองแสง 3 อากาศ จุดที่อยู่ไม่มีปัญหาเรื่องอากาศ 4 จุดที่ต้องเดินทางต่อ จะต้องใช้ เจ้าหน้าที่ ที่เฉพาะทางเท่านั้น คนอื่นไม่สามารถ ทำได้ 5 เสียงน้ำที่ไหลนั้นดังพอสมควร ข้อนี้ ที่เขียนเพื่อให้ข้อสังเกตว่า ถ้าจุดที่น้องๆ อยู่ถ้ามีน้ำไหลเสียงจะดัง การที่จะส่งสัญญาณ อะไรจากภายนอก ให้น้องๆ ได้ยิน นั้นจะทำได้อยาก
มาดูโพรงน้ำ หรือ โถงน้ำหรือ พัทยาบีช ว่าบริเวณนี้ น่าจะมีความสูง เมื่อเทียบกับระดับน้ำ เฉลี่ยภายในถ้ำ นั้น ผมวิเคราะห์ ว่า! จุดนี้ ที่หาดทรายมีน้ำไหลออกมารวมแล้วเมื่อเอ่อล้นจนระดับน้ำ เสมอกันบริเวณ สามแยก แล้วไหล ออกไปปากถ้ำ ตรงจุดนี้ น่าจะมีความสูง น้ำไม่ท่วม และมีอ๊อกซิเจนเพียงพอ ก็ภาวนาให้น้องๆ ให้อยู่ในจุดนี้ และจากการสอบถามน้องๆ ไปมาหลายครั้งแล้ว พร้อมกับโค้ช จะรู้พื้นที่ดี และรู้ดีว่า จุดพัทยาบีช เป็นจุดที่น้ำไม่ท่วม
ประกอบกับ น้องๆ 12 คน มีโค้ชไปด้วย จะมีการควบคุมดูแล และ นำทางไม่ให้น้องๆ แยกหรือ แตกออกไปคนละทาง ผม มีความเห็นว่า น้องๆ น่าจะอยู่รวมกัน และขอให้เป็นอย่างนั้น
สรุป! การค้นหา มีสองทีม
1 หน่วยซิล ค้นหาตามเส้นทางภายในถ้ำ ไปทางทิศใต้ มุ่งเป้าหมาย ไปจุดที่คาดว่า น้องๆ 13 คนอยู่ คือ โพรงน้ำ หรือ โถงน้ำ หรือ พัทยาบีช
ขณะนี้ เวลานี้ น่าจะถึง โถงสาม แล้ว ก่อนจะถึงสามแยก
2 ทีม ผบ. ตร. ไปบริเวณ ดอยผาหมี ค้นปล่องถ้ำด้านบน สันนิษฐานว่า ปล่องที่พบ น่าจะต่อกับ โพรงถ้ำผาหมี ที่คิดว่าถ้าน้องๆ ไปทางทิศเหนือ ต้องอยู่บริเวณนี้แน่
