| ที่มา | วันที่ 09 มกราคม พ.ศ. 2559 ปีที่ 39 มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | พิมพ์ชนก พุกสุข |
| เผยแพร่ |
“เวลาให้นับว่าครอบครัวมีกี่คน ฉันจะนับพี่หวานด้วย ทุกคนหัวเราะ เพราะพี่หวานไม่ใช่คน ฉันรักพี่หวาน ฉันต้องนับด้วย”
เป็นข้อความในสมุดบันทึก วันอาทิตย์ที่ 3 มกราคม พ.ศ.2559 ของเด็กหญิง เรไร สุวีรานนท์ หรือน้อง “ต้นหลิว” เด็กหญิงวัย 7 ขวบ เจ้าของเส้นดินสอลายมือตัวโต อ่านง่ายและเนื้อหาอันอ่อนโยนสดใสในมุมมองของเด็ก จากเพจ เรไรรายวัน ที่มีผู้ให้ความสนใจติดตามความน่ารักของเด็กหญิงเป็นจำนวนมาก
เด็กหญิงเรไร สุวีรานนท์ เกิดวันที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ.2551 เป็นลูกสาวของ ประชา สุวีรานนท์ นักเขียนและนักออกแบบชื่อดัง กับ ชนิดา สุวีรานนท์ อดีตนักแปลและนักข่าวก่อนจะผันตัวมาเป็นแม่บ้านเพื่อดูแลครอบครัวอย่างเต็มตัว
กับความสามารถของลูกสาวคุณแม่ยิ้มรับ ออกปากว่า แม้จะเห็นทักษะด้านการเขียนของน้องต้นหลิวตั้งแต่เด็ก แต่ยังไม่ตัดสินใจจะตีกรอบคนเป็นลูก ที่จรดดินสอเขียนบันทึกจนมีคนติดตามและกดอ่านมากมายในเวลาไม่กี่เดือน
อะไรที่ทำให้บันทึกประจำวันของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมีคนเฝ้าติดตามมากมายขนาดนี้
คำตอบอยู่ในบรรทัดถัดไป
วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง?
วันนี้สอบวิชาเลข วิชาฟิสิกส์ วิชาสุขศึกษา วิชาหน้าที่การงานและประวัติศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ สอบสนุกดี พอหนูสอบเสร็จ ระหว่างรอสอบอีกวิชา คุณครูจะเปิดการ์ตูนให้ดู เรื่องโดราเอมอน
ชอบดูโดราเอมอนเหรอ?
จริงๆ หนูชอบดูบาร์บี้ หนูเคยเป็นพิธีกร คุณครูบอกว่าจะให้บทไปเล่น หนูก็ไปดูในบาร์บี้ บาร์บี้บอกว่าตอนที่เขาขึ้นคอนเสิร์ต ตอนที่เขาอยู่บนเวทีเขาหลับตาแล้วก็นึกว่าเขาอยู่คนเดียว แล้วเขาก็บอกว่ามันสำเร็จ
ชอบบาร์บี้ตอนล่าสมบัติด้วย ในบาร์บี้ เมืองวิลโลว์มันมีต้นวินโลว์ต้นแรก พวกเขาก็ไขปริศนากันหลายวัน นานมาก แล้วพอไขปริศนาเจอปุ๊บน้องคนแรก น้องเชลซีบอกว่า ถอยไปเลยงานจิ๊กซอว์ถนัดมือของหนู แล้วเค้าก็ต่อ ต่อ ต่อจิ๊กซอว์แล้วมันก็ลงไป (ทำมือให้ดู) แล้วมันก็สั่น สั่น แล้วปากทางที่มันเปิดเข้าไปหาสมบัติค่ะ มันก็เปิดให้ แล้วสเตซี่บอกว่า เราจะใส่หมวกนี้จริงๆ เหรอ แล้วบาร์บี้ก็บอกว่ามันเหมาะที่จะใช้กับโอกาสอื่นมากกว่า เพราะมันแข็ง เขาเคาะให้ดู
หนูชอบบาร์บี้มาก เพราะวันเกิดหนูก็มีบาร์บี้ตัวแรก แล้วหนูก็มาสะสมจนเต็มเลยหรือการ์ตูนเรื่อง tomorrow land หนูก็ชอบ เกี่ยวกับอวกาศ ยานอวกาศ
ชอบตอนไหนมากที่สุดระหว่างวัน?
ตอนกินข้าวเสร็จเพราะจะได้เล่นกับเพื่อน
ชอบเรียนวิชาอะไร?
เลข และ ฟิสิกส์
สมมุติว่าเล่นกีฬาวิชาพละอย่างนี้ ถนัดอะไรมากที่สุด?
ความจริงเวลาเรียนวิชาพละ ตอนนั้นครูสอบวิชาพละ แล้วหนูก็วิ่งซิกแซ็ก ครูจับเวลาหนูได้ 8.90 วินาที
ระหว่างเขียนกับวาดรูปชอบอันไหนมากกว่ากัน?
เขียนกับวาด ชอบทั้งสองอย่างเลย
ในเพจเรไรรายวันมีคนกดไลค์ 40,000 คนแล้ว ดังแล้วรู้ตัวไหม
ไม่รู้ค่ะ (ยิ้ม)ความจริงหนูก็เคยเข้าไปอ่าน มีแต่คนบอกว่าน่ารักๆ ทั้งนั้นเลย หนูงงไปหมดเลย แล้วก็งงอีกตอนที่หนูส่งไปรษณีย์สมุดจดเรไรรายวัน มีแต่ส่งไปให้คนที่กรุงเทพฯ ติดต่อกันไปหมดเลย กรุงเทพฯ กรุงเทพฯ กรุงเทพฯ กรุงเทพฯ เต็มเลย แต่ตอนนี้มีคนได้สมุดบันทึกแล้วนะคะ วันนี้คุณแม่ก็เอามาด้วย
ดีใจไหมมีคนอยากอ่านบันทึกเรามากๆ
ดีใจค่ะ
เพื่อนที่โรงเรียนมีทักไหมว่าเรไรดังแล้วนะ?
ตอนที่ออกรายการไทยพีบีเอสครั้งแรกเพื่อนก็ทักว่าเห็นต้นหลิวด้วยในทีวี แต่หนูไม่ได้เขินนะคะ (ยิ้ม)
วันที่ไปนั่นเจ็บคอ เสียงแหบด้วยล่ะ
จะเขียนไปถึงเมื่อไหร่?
อันนี้เป็นสมุดบันทึกวัยเยาว์ เขียนได้ถึงตอนโตเลย
เข้าโครงการนักเขียนรุ่นเยาว์ได้อย่างไร?
ความจริงเพื่อนหนูที่โรงเรียนก็เขียนเพื่อนคนโน้นก็เขียน (ชี้ไปทางเพื่อนที่วิ่งเล่นอยู่ไกลๆ) แต่หนูไม่เคยอ่านของเพื่อนนะคะ เพื่อนเขาไม่ได้โพสต์ลงเฟซบุ๊ก
คือตอนแรกมีเพื่อนหนูนะคะ เขาเป็นผู้หญิง แม่ของเพื่อนหนูเขาบอกว่า ใครอยากจะร่วมโครงการนี้บ้าง คุณแม่หนูก็บอกว่าเข้าด้วย แล้วมารู้ตอนหลังว่าคุณมกุฏ (มกุฏ อรฤดี บรรณาธิการสำนักพิมพ์ผีเสื้อ) เจ้าของโครงการเป็นเพื่อนพ่อ
เปลี่ยนสมุดบันทึกบ้างไหม?
ตอนแรกก็เขียนเล่มแรก แล้วคุณตาก็ขอเอาสมุดบันทึกไปติดงานโชว์ตอนที่จะเปิดงานหนังสือของพี่ซายูริ (ซายูริ ซากาโมโตะ เจ้าของหนังสือ บันทึกส่วนตัว “ซายูริ” : เด็กหญิงซายูริ ซากาโมโตะ) แล้วหนูก็ต้องหาสมุดเล่มอื่นเป็นเล่มที่สอง แล้วพอได้สมุดกลับมาปุ๊บ คุณตาก็ส่งอีกเล่มหนึ่งไป คือเล่มที่หนูเขียนอยู่ หนูก็ต้องเขียนใหม่ ก็เป็นสามเล่มแต่ไม่เต็มเล่มค่ะ
กลัวไหมว่าวันหนึ่งจะไม่มีอะไรให้เขียน?
ไม่ค่ะ เพราะถ้าหนูคิดไม่ออกคุณแม่ก็ช่วยหนูคิดว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี คุณแม่จะถามว่าวันนี้หนูทำอะไรบ้าง หนูก็จะเล่าให้คุณแม่ฟัง แล้วก็เอาไปเขียน ถ้าเกิดไม่มีเรื่องให้เขียน คุณแม่ก็จะนึกช่วยหนูว่าวันนี้จะเขียนเรื่องอะไรดี แล้วพอหนูจำได้หนูก็ช่วยแม่นึกว่าจะเขียนอะไรต่อไป
ในบันทึกพูดถึงคุณแม่บ่อยมากๆ สนิทกับคุณแม่มากไหม?
ค่ะ แต่จะสนิทกับคุณยายมากกว่าเพราะนอนด้วยกันทุกคืนเลย (ยิ้ม) อย่างอยู่ที่บ้านมีคุณพ่อ คุณแม่ คุณตา คุณยาย แล้วก็น้องแฝดอีกสอง แล้วก็น้ำหวาน น้ำหวานเป็นหมา อายุ 15 ปีแล้ว ห่างกับหนู 8 ปี น้ำหวานไม่ค่อยแข็งแรงแล้ว แต่พอว่ายน้ำแล้วคล่องเลย วิ่งไม่ได้ เดินอย่างเดียว กลับบ้านมามีอะไรหนูบอกคุณยายก่อน
ในบันทึกมีพูดถึงน้องแฝดบ่อยๆ เลย น้องเป็นยังไงบ้าง?
น้องอายุหนึ่งขวบแล้วค่ะ น่ารักมาก ซนด้วย มีคราวหนึ่ง คุณยายไม่อยู่ หนูก็ไม่อยู่ ตอนแรกหนูเข้ามาก่อน แล้วพออีกครั้งหนึ่ง หนูเข้ามาปุ๊บ น้องปีนขึ้นไปหยิบไอแพดลงมาเล่นน่ะ น้องตัวเท่านี้ (ขยายมือ) แต่ไอแพดสูงหยั่งงี้ (ขยายมือกว้างขึ้น) น้องปีนขึ้นไปได้ยังไงไม่รู้ ตกใจมาก หนูนึกว่าคุณยายหยิบลงมาให้น้องเล่น แต่พอคุณยายมาเห็นก็บอก อ้าว ไม่รู้นะ (เสียงสูง)
แล้วคุณยายเคยตีน้องด้วย แต่ไม่ตีให้ถูกนะคะ ตีอย่างนี้ (ตีโต๊ะเบาๆ) ตีแต่ไม่โดน ตีเพราะน้องร้องไห้ แล้วเมื่อกี้ตอนหนูขึ้นรถมาที่นี่ น้องคนพี่เขาร้องไห้ใช่ไหมคะ แล้วอยู่ๆ เขาก็พูดว่า อย่านะ! ด้วย (หัวเราะ) แล้วนั่น เอาขาขึ้นจากรถเข็นอีกแล้ว (ชี้ไปที่น้องชายฝาแฝด)
กลับไปบ้านช่วยดูน้องไหม?
ช่วย แต่คุณแม่บอกว่ากลับมาจากโรงเรียนต้องล้างตัวก่อน เพราะสกปรกถึงจะไปเล่นกับน้องได้ ก็อยากให้น้องเขียนบันทึกเหมือนหนูด้วย คุณยายบอกว่าจะต้องรีบไปปั้นแล้ว คุณยายบอกว่าคุณยายจะสอนเอง
โตขึ้นอยากเป็นอะไร?
อยากเป็นหมอ
ทำไม?
(ยิ้มเขิน-ไม่ตอบ)
เคยมีใครในครอบครัวเป็นหมอไหม?
คุณพ่อหนูเป็นนักเขียน มีงานเขียนอยู่มติชน
คุณพ่อเขามียาเยอะเลย แล้วคุณพ่อเขาก็จะแยกยาไว้ว่านี้ยาหนู ยาน้อง อันนี้ยาแม่ ไม่ให้ปนกัน คุณพ่อจะมีลิ้นชักหลายๆ ลิ้นชัก แต่ข้างบนมันมีสองอัน คุณพ่อจะเก็บของตัวเองไว้ ส่วนคุณแม่ตอนนี้มีร้านขายน้ำปั่น ไม่รู้จะตั้งชื่อว่าอะไร เลยตั้งชื่อว่า มิสเรไร (ยิ้มกว้างมาก)
เคยอ่านงานคุณพ่อไหม
ไม่เคย แต่มีครั้งนึง ตอนนั้นคุณพ่อจะไปสอนหนังสือ หนูก็เอาของพ่อมาอ่าน อ่านๆ อ่านๆ แต่อ่านไม่เข้าใจเลย (หัวเราะ)
แสดงว่าอ่านหนังสือเก่ง
(ยิ้ม)
ชอบอ่านหนังสืออะไร?
ชอบให้คุณแม่เล่านิทานให้ฟัง แต่หนูไม่ชอบให้คุณพ่ออ่านให้ ก็คุณพ่อชอบอ่านเร็วๆ แล้วพูดเบามากเลย แต่แม่อ่านดัง
รู้ไหมคุณพ่อเป็นนักเขียนที่เก่งมาก?
ไม่รู้ค่ะ (ยิ้ม) แต่ตอนนั้นหนูตลกมากเลย ตอนนั้นหนูถามคุณพ่อว่า คุณพ่อคะ อันนี้บวกกับอันนี้ได้เท่าไหร่ แล้วคุณพ่อตอบว่า 17 แต่จริงๆ มันไม่ใช่ คุณพ่อคิดเลขมั่ว จริงๆ มันบวกกันได้ 15 แต่คุณพ่อตอบว่า 17 (หัวเราะ)
คุณพ่อเคยชมผลงานเราไหม?
พอคุณพ่อบอกว่าเขียนพอแล้ว คุณแม่ก็จะไปบอกให้คุณพ่อดูว่าจบได้ไหม แล้วถ้าคุณพ่อบอกว่าต้องเติมอีกนิดหนึ่ง แล้วก็จะบอกว่า เขียนตัว เขียนคำอะไรลงไปอีกนิดหนึ่งดี แต่ทั้งบันทึกคือหนูเขียนเอง พ่อมาดู ตอนท้ายเฉยๆ ค่ะ บางทีคุณพ่อก็บอกว่าจบได้เลย (ยิ้ม) บางทีคุณพ่ออ่านไปก็หัวเราะด้วย
ใช้ดินสอในการเขียนบันทึกตลอดเลยเหรอ
หนูไม่เคยใช้ปากกาเลย แต่มีบางครั้งนะคะ ตอนนั้นหนูบวกเลข เขียนเลขส่งคุณครู ก็ใช้ปากกา แต่ทุกวันนี้ที่โรงเรียนคุณครูก็ให้ใช้ดินสอค่ะ
วันนี้กลับไปอยากเขียนเรื่องอะไร?
ยังนึกไม่ออกค่ะ (ยิ้ม)
อยากเป็นนักเขียนอย่างคุณพ่อไหม?
(ส่ายหัว) เพราะว่าตอนนั้นคุณพ่อชอบบอกว่า มีสระโอะ สระเอะ สระเอ เอ โอ อะ เอ๊ะ มีสระเอ๊ะด้วย คุณพ่อบอกสระเอ๊ะ คุณพ่อบอกหลายสระเลย คุณพ่อไม่ค่อยบอกถึงบันทึกหนู
คุณพ่อดุไหม?
คุณพ่อชอบแกล้งหนูนะ บอกว่าจะตีๆ แต่ไม่เคยตีหนูเลย (ยิ้ม)
แต่คุณแม่ดุกว่า เพราะแม่เคยตีมือหนู แต่จำไม่ได้แล้วว่าเล่นซนอะไรกัน
ปกติกลับจากโรงเรียนแล้วทำอะไร?
ถ้าหนูกลับจากโรงเรียนแล้วหนูก็ต้องไปสวัสดีคุณยายแล้วไปหาน้องแฝดพอเสร็จปุ๊บหนูก็ขึ้นไปหาแม่
ทำไมสะกดคำเก่งมาก?
ที่โรงเรียนค่ะ เขาจะมีสอบ อย่างภาษาไทยจะมีสอบทุกวันจันทร์ อย่างภาษาอังกฤษจะมีสอบทุกวันศุกร์
เจ็ดขวบแล้ว รู้สึกตัวเองโตไหม?
คุณยายบอกว่าเป็นสาวแล้ว (ยิ้ม) ความจริงตอนหนูยังไม่ 6-7 ขวบ แล้วคุณตาก็บอกว่า คนสวยของตา คุณยายบอกว่า นางฟ้าของยาย
ต้องฟังนิทานก่อนนอนทุกวันไหม?
ไม่ค่ะ ปกติหนูก็จะนอนเอง พอหนูเริ่มง่วงก็นอนเอง
ดูละครไหม?
(พยักหน้า) คุณยายชอบมากเลย เรื่องแก้วหน้าม้า วันไหนคุณยายไม่ได้ดู คุณยายโกรธเลย คุณยายบอกว่าทีหลัง ถ้าชวนไปไหนคุณยายไม่ออกไปแล้ว หนูก็ดูแก้วหน้าม้า วันหยุดที่หนูว่างๆ หนูชอบมีดอีโต้ในละครมากที่สุด
เคยเศร้าแล้วเขียนบันทึกไหม
ไม่เคยค่ะ แต่เคยเขียนที่ผนังว่า ฉัน ตี หลิว คือหนูเองแหละ (หัวเราะ) ตีตัวเอง ไม่ได้โกรธตัวเองนะ เปล่าเลย เขียนเล่นๆ
หนูไม่เคยเศร้าแล้วเขียนเลย ครั้งหนึ่งคุณแม่บอกว่าถ้าไม่ตั้งใจเขียนก็ไม่ต้องเขียนค่ะ แต่หนูก็ตั้งใจเขียนทุกครั้ง หรือไม่อย่างนั้นคุณแม่จะให้ไปอาบน้ำก่อนแล้วมาเขียนค่ะ
อยากรวมเล่มบันทึกของตัวเองไหม?
คุณพ่อยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไง หนูอยากเขียนไปเรื่อยๆ คุณแม่ก็ยังตัดสินใจไม่ถูกค่ะ
