ชีวิตที่สันโดษ และเรียนรู้อยู่กับธรรมชาติ เป็นวิถีชีวิตที่คนในชุมชนบ้านห้วยตองก๊อ ต.ห้วยปูลิง อ.เมือง จ.แม่ฮ่องสอน สืบทอดกันมานานกว่า 200 ปี หมู่บ้านเล็กๆ ในโอบอ้อมของภูเขาแห่งนี้ ล้อมรอบไปด้วยป่าป่าเขียวครึ้ม ผู้คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่เป็นชาวปกาเกอะญอ ดำเนินชีวิตแบบเรียบง่ายและมีชีวิตพึ่งพาผูกพันกับผืนป่า
ท่ามกลางวิถีชีวิตที่เรียบง่ายและชีวิตที่พึ่งพาผูกพันกับผืนป่า หาอยู่หากินด้วยผลผลิตที่หล่อเลี้ยงจากป่า แต่เมื่อการพัฒนาจากภายนอกเข้ามาได้เริ่มส่งผลกระทบต่อชีวิตความเป็นอยู่ ทำให้คนในชุมชน ต้องลุกขึ้นมาแก้ไขเรียนรู้และพัฒนาร่วมกับภาคีเครือข่ายภายใต้บริบทของชุมชนที่ไม่กระทบต่อวิถีความเป็นอยู่
หลังจากชุมชนเกิดการพัฒนา จุดเริ่มต้นของการท่องเที่ยวชุมชนทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนด้านวัฒนธรรม สร้างความเข้าใจให้กับคนภายนอกเกี่ยวกับวิถีชีวิต และการอาศัยพึ่งพิงธรรมชาติแบบอนุรักษ์ ซึ่งนอกจากการท่องเที่ยวชุมชนที่เกิดขึ้น จะสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับวิถีชีวิต “คนอยู่ร่วมกับป่า” ยังก่อให้เกิดการเรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ๆ เกิดการแลกเปลี่ยนองค์ความรู้ร่วมกันระหว่างคนภายนอกกับคนในชุมชนกลายเป็นกุญแจที่เข้ามาขับเคลื่อนชุมชนให้เกิดการพัฒนาอาชีพที่หลากหลาย
กิจกรรมการท้อผ้าจากสีธรรมชาติ ที่หาได้จากผืนป่า นำมาบ่ม ต้มและปั่นออกมาถักทอเป็นผืน และนำมาเย็บ ปักลวดลายด้วยมือ ดับแปลงรูปแบบ สร้างเอกลักษณ์เฉพาะตัว ได้กลายเป็นผลิตภัณฑ์ที่สร้างมูลค่า
และยกระดับรายได้ให้เกิดขึ้นในชุมชน ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นชัดเจนที่ “บ้านห้วยตองก๊อ” คือ การยอมรับร่วมกัน ทำให้ชุมชนมีความเชื่อมั่น นำไปสู่การแก้ไขปัญหาและการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน
