เครือข่ายน.ร. ออกแถลงการณ์โต้ ‘ส.บ.ม.ท.’ จี้พิจารณาบทบาท-หยุดเข้าข้างครูกล้อนผมเด็ก
เมื่อวันที่ 12กรกฏาคม ผู้สื่อข่าวรายงานว่า กลุ่มนักเรียนเลว ออกแถลงการณ์ เรื่อง ขอให้ ส.บ.ม.ท. พิจารณาบทบาทของตนเอง ระบุว่า ตามที่สมาคมผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งประเทศไทย (ส.บ.ม.ท.) ได้ออกแถลงการณ์เรื่อง ขอให้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ถอนคำพูดนั้น ปรากฎว่าในแถลงการณ์ฉบับดังกล่าว ได้แสดงให้เห็นถึงเจตนาของสมาคมฯ ที่ต้องการจะปกป้องครูผู้กระทำผิดด้วยการกล้อนผมนักเรียนอย่างชัดเจน ด้วยการยกคุณงามความดีของครูคนดังกล่าวขึ้นอ้าง และใช้สร้างความชอบธรรมในการขอให้นายวิโรจน์ ลัดขณาอดิศร ถอนคำพูด โดยคำพูดที่ทางสมาคมฯ ขอให้ถอน คือการกล่าวว่าครูที่ลงโทษเด็กด้วยวิธีที่ละเมิดระเบียบกระทรวงฯ เป็นการละเมิดสิทธิของนักเรียน ควรเรียกตัวเองว่าเป็นอาชญากร และควรลาออกจากการเป็นครู ความดังกล่าวนี้ไม่สามารถแทนที่ด้วยคุณงามความดีที่สมาคมฯ ยกขึ้นมาอ้างได้ เพราะการกระทำผิดไม่สามารถลบล้างได้ด้วยความดีที่เคยกระทำมา ผู้กระทำผิดสมควรได้รับการลงโทษตามบทบัญญัติทางกฎหมาย
คำกล่าวทั้ง 3 ของนายวิโรจน์ ลัดขณาอดิศร ล้วนเป็นการแสดงความคิดเห็นบนพื้นฐานของความเป็นจริง ครูคนดังกล่าวกระทำการกล้อนผมนักเรียน ซึ่งถือเป็นการละเมิดสิทธิของนักเรียนจริง เพราะเส้นผมเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายมนุษย์ และมนุษย์ย่อมมีอธิปไตยในร่งกายของตนเอง การถูกผู้อื่นมาตัดผมโดยที่ไม่ได้รับการยินยอมจากเจ้าของเส้นผมนั้น ย่อมเป็นการละเมิดสิทธิเจ้าของร่างกายอย่างชัดเจน อีกทั้งการลงโทษด้วยวิธีการเช่นนี้เป็นการละเมิดระเบียบกระทรวงฯ จึงถือเป็นการกระทำผิดต่อประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 157 ที่ครูละเว้นการปฏิบัติตามระเบียบของกระทรวงฯ จนก่อให้เกิดความเสียหายต่อร่างกายของนักเรียน การกระทำผิดกฎหมายอาญาเช่นนี้ สมควรถูกเรียกว่าอาชญากร และอาชญากรก็ไม่สมควรได้รับการยกย่องในฐานะครูอีกต่อไป แม่พิมพ์ที่บิดเบี้ยว ทำผิดกฎหมาย ไม่ว่าจะมีเจตนาดีหรือไม่ก็ตาม อาจทำนักเรียนไม่ปลอดภัยที่จะต้องอยู่ร่วมโรงเรียนกับอาชญากรแบบนี้ จึงสมควรลาออกจากการเป็นครู และไปรับโทษตามกฎหมายที่ตนเองได้ก่อไว้
องค์กรนักเรียนเลว ในฐานะองค์กรที่ดูแลงานด้านสิทธิมนุษยชนของนักเรียน ขอเรียกร้องให้สมาคมผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งประเทศไทย หยุดเข้าข้างครูที่กระทำผิด หยุดการเอาคุณความดีมาอ้างเพื่อลดทอนความผิดของครู และพิจารณาบทบาทของสมาคมฯ ดูใหม่ ว่าสมควรแล้วหรือไม่ที่ไม่ปกป้องนักเรียนที่เป็นเหยื่อ แต่กลับให้ท้ายครูผู้กระทำผิด นักเรียนไทยจะวางใจได้อย่างไร สถานศึกษาจะปลอดภัยหรือไม่ หากผู้บริหารโรงเรียนมีทัศนคติที่เมินฉยต่อการเห็นนักเรียนเป็นเหยื่อ หาข้ออ้างมาปกป้องครูผู้กระทำผิด และขัดขวางการแสดงความคิดเห็นของประชาชนที่เป็นไปโดยสุจริต
