นางเอกนักสู้ “เซลม่า แบลร์” อดทนสู้กับโรคเอ็มเอส กระทั่งวันนี้อาการดีขึ้น
ฟ้าหลังฝน ย่อมสวยงามสดใส ฉันใด ชีวิตของคนที่ผ่านการต่อสู้กับโรคร้ายมาอย่างหนัก ย่อมมีวันที่ยิ้มได้ฉันนั้น เหมือนชีวิตของ “เซลม่า แบลร์” นักแสดงฮอลลีวู้ดวัย 49 ที่เคยมีผลงานภาพยนตร์เรื่อง Cruel Intentions, Legally Blonde และ Hellboy ในวันนี้ ที่ออกมาบอกเล่าถึงอาการป่วยจากโรคมัลติเพิล สเคลอโรซิส (multiple sclerosis) หรือโรคเอ็มเอส ที่มีชื่อเรียกอีกอย่างว่า ”โรคปลอกประสาทเสื่อมแข็ง” ที่เธอต่อสู้ รักษาตัวมา 3 ปีว่า อาการของโรคเริ่มสงบ หลังจากเธอได้รับการปลูกถ่ายสเต็มเซลล์
“การพยากรณ์โรคของฉันดีมาก ฉันอยู่ในช่วงอาการของโรคสงบ หลังจากปลูกถ่ายสเต็มเซลล์ ต้องใช้เวลาราว 1 ปีกว่าอาการอักเสบ และรอยโรคจะเริ่มทุเลา แต่ฉันก็ยังไม่อยากพูดถึงมันมาก เพราะฉันรู้สึกว่า ฉันยังจำเป็นต้องได้รับการรักษาอีกมาก แต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีรอยโรคใหม่เกิดขึ้น” เซลม่ ให้สัมภาษณ์คณะกรรมการสมาคมวิจารณ์โทรทัศน์เมื่อวันจันทร์ที่ 16 สิงหาคม ผ่านซูม ด้วยน้ำเสียงที่หยุดชะงักเป็นบางช่วง
จากข้อมูลของเมโย คลีนิก กล่าวถึงโรคเอ็มเอสว่า เกิดจากระบบภูมิคุ้มกันในร่างกายทำลายปลอกประสาทที่อยู่ล้อมรอบและปกป้องใยประสาทจนเกิดแผลที่เนื้อเยื่อบริเวณดังกล่าว ก่อให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับการมองเห็น การทรงตัว การควบคุมกล้ามเนื้อ และการทำงานของอวัยวะต่างๆ ซึ่งส่งผลต่อการใช้ชีวิตประจำวันอย่างยากลำบาก ซึ่งระหว่างสัมภาษณ์ เซลม่าก็เล่าว่า “กระบวนการการรับรู้ของฉันเปลี่ยนไปมาก และนั่นคือส่วนที่ยากกว่า”
ทั้งนี้ เซลม่ากำลังจะมีหนังสารคดีที่สร้างจากเรื่องจริงของเธอในการต่อสู้กับโรคเอ็มเอสชื่อ ““Introducing, Selma Blair” กำกับโดย เรเชล ไฟท์ ฉายในโรงภาพยนตร์วันที่ 15 ตุลาคม และเริ่มสตรีมมิ่งทางดิสคัฟเวอรี พลัส (Discovery+) วันที่ 21 ตุลาคม
“เซลม่าพร้อมจะบอกเล่าเรื่องราวนี้ด้วยความสัตย์จริง ความจริงทั้งหมด ระหว่างถ่ายทำ เธอเคยป่วยหนัก มีอาการฉุกเฉินอยู่ 2-3 ครั้ง แต่เธอก็บอกให้ถ่ายไว้ เพื่อให้คนดูได้เห็นสิ่งนั้นทั้งหมด” เรเชลกล่าว
เซลม่าเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว มีลูกชายวัย 10 ขวบชื่อ อาร์เธอร์ ซึ่งเธอบอกคือพลังที่ทำให้เธอเข้มแข็ง เมื่อเดือนพฤษภาคม ปี 2563 เธอสูญเสีย มอลลี แอนน์ คุ๊ก แม่ของเธอที่เสียชีวิตในวัย 82 ที่บ้านในรัฐมิชิแกน แต่เซลม่าไม่สามารถเดินทางไปเยี่ยมแม่ได้ เนื่องจากการระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา
“ตอนนี้ฉันรู้สึกจริงๆ ว่าการอยู่กับโรคระบาดนี้ ซึ่งไม่มีทางรักษา มันทำให้เราทุกคนตระหนักถึงความตายของเรา และมันสอนให้ฉันรู้จักอดทนมากขึ้น และมีความเข้าใจมากขึ้น”
นักแสดงนักสู้ยังว่า เธอเคยคิดจะกลับไปอยู่ที่บ้านในรัฐมิชิแกน และพักฟื้น รักษาตัวอยู่เงียบๆ แต่ต่อมาเธอก็คิดว่าเธอมีความสามารถที่จะช่วยสร้างความตื่นรู้ และเป็นกำลังใจให้แก่คนอื่น
“ฉันไม่เคยชอบชีวิตเลยจริงๆ แต่ตอนนี้ฉันชอบมันแล้ว ฟังดูแปลกใช่มั้ย? ฉันเคยมีความกลัวมาก แต่ทันทีที่ฉันเริ่มค้นหาตัวตนของฉัน และความปลอดภัยในตัวฉัน และค้นหาขอบเขตต่างๆ และบริหารเวลา และมีพลัง ฉันกำลังมีความสุขในชีวิต”
