ปีใหม่อีกแล้ว เราทุกคนต่างคาดหวังว่าเราควรจะต้องมี “คุณภาพชีวิต” ที่ดีขึ้น และมี “ความสุขสบาย” มากขึ้น ดังนั้น หากเรายังคงมี “งานยุ่ง” และ “งานเยอะ” อยู่อีก ก็ไม่น่าจะถูกต้องนัก
แท้จริงแล้ว ที่งานยุ่งนั้น สาเหตุส่วนใหญ่เกิดจาก “วิธีการทำงาน” มากกว่าเกิดจาก “ปริมาณงาน”
ปัจจัยหนึ่งที่สำคัญจึงอยู่ที่บทบาท และหน้าที่รับผิดชอบของผู้บริหารเป็นหลัก คือเวลาที่เห็นพนักงานมีงานเยอะจนทำงานยุ่งและวุ่นกับการทำงานหนักจนโงหัวไม่ขึ้น ผู้บริหารมักจะมองพนักงานคนนั้นว่า “เป็นคนขยัน”
แต่ในความเป็นจริงแล้วการที่พนักงานเป็นอย่างนั้น ส่วนใหญ่เป็นเพราะการจัดลำดับการทำงานที่ไม่ดีพอ ทั้งๆ ที่หากได้พิจารณาถึงวิธีการทำงานกับปริมาณก่อน แล้วลดความไม่ต่อเนื่องของงาน ลดการทำๆ ไปโดยไม่ได้ฉุกคิด และลดหรือกำจัดความสูญเปล่าให้ได้ งานนั้นๆ ก็จะทำได้ง่ายขึ้น และมีประสิทธิภาพประสิทธิผลมากขึ้น
ทุกวันนี้ ผู้บริหารจึงควรปรับเปลี่ยนบทบาทใหม่ คือแทนที่จะชื่นชมเวลาเห็นพนักงานทำงานหนัก แต่ควรคิดว่า “มีความสูญเปล่าอยู่ตรงไหนบ้างหรือไม่” หรือ “มีวิธีทำงานอื่นที่ง่ายกว่านี้ไหม” โดยต้องสลัดทิ้งความเชื่อที่ว่า “วิธีนี้ดีที่สุดแล้ว” ออกไปจากความนึกคิดให้ได้
โดยปกติแล้ว คนทั่วไปมักจะคิดว่า “วิธีที่ตนทำอยู่นั้นดีที่สุดแล้ว” และ “ไม่เห็นจำเป็นจะต้องปรับเปลี่ยนใดๆ เลย” การคิดและการมองด้วยสายตาแบบนี้ จะทำให้เรามองไม่เห็นความสูญเปล่าที่อยู่ตรงหน้า อย่างกรณีที่พนักงานใช้เวลาหาวัสดุอุปกรณ์ต่างๆ ในโกดังเก็บของเป็นเวลานานๆ จนกลายเป็นความเคยชิน ซึ่งทำให้ทึกทักเอาเองว่า “นี่เป็นวิธีทำงานที่เหมาะสมแล้ว ที่ไหนๆ ก็เป็นแบบนี้เหมือนกันหมด” เราจึงมองไม่เห็นความสูญเปล่า และไม่มองหาแนวทางที่จะต้องแก้ไขปรับปรุงให้ดีขึ้นต่อไป
ดังนั้น เราจึงต้องตระหนักรู้ด้วยการพิจารณาถึงงานที่ต้องทำตรงหน้า โดยตั้งคำถามอยู่เสมอว่า “วิธีที่ทำอยู่ในตอนนี้ดีที่สุดแล้วจริงๆ หรือ” “จำเป็นต้องทำแบบนี้หรือเปล่า” “ทำให้ง่ายกว่านี้ได้ไหม” หรือ “ทำไม ทำไม” เราก็จะเริ่มเห็นถึง “ความสูญเปล่า” ที่อยู่ตรงหน้ามากมาย และมองเห็นช่องทางที่จะปรับปรุงงานให้ทำได้ง่ายขึ้น ดีขึ้นและมีประสิทธิภาพมากขึ้นด้วย
การพยายามคิดหา “วิธีทำงานที่ดีกว่าวิธีที่ทำอยู่” จะทำให้เราหมดปัญหาเรื่อง “งานเยอะ-งานยุ่ง” และสามารถเพิ่มผลิตภาพ (Productivity) ได้มากขึ้นด้วย ครับผม !
วิฑูรย์ สิมะโชคดี
