พลันที่ภาพจากศาลาดนตรีสุริยเทพ ม.รังสิต ปรากฏ มีคนจำนวนไม่น้อยนึกถึงภาพจากยิมเนเซี่ยม 5 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต
เพราะว่าได้ยินคำว่า “การเมืองใหม่”
เพราะว่าได้ยินคำว่า การเมืองที่ยึดโยงอยู่กับ “มวลมหาประชาชน” จึงเหมือนกับจะใช่ แต่ไม่ใช่หรอก
แท้จริงแล้ว ภาพจากศาลาดนตรีสุริยเทพมีความใกล้เคียงกับภาพจากสนามช้าง อารีนา บุรีรัมย์ มากกว่า
เพียงแต่ไม่มีเสียงตะโกน “ลุงตู่สู้ๆ ลุงตู่สู้ๆ” เท่านั้น
ความเหมือนยิ่งกว่านั้นก็คือ บทบาท “โดดเด่น” สถานะแห่งความเป็น “ผู้นำ”
ใครเป็น “แขก” ใครเป็น “ตัวจริง”
ภาพจากสนามช้าง อารีนา บุรีรัมย์ เด่นชัดอย่างยิ่งว่าพระเอกคือ นายเนวิน ชิดชอบ
อยู่ในฐานะ “ผู้เหย้า”
ขณะที่การเดินไปโดยรอบๆ สนามของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา อยู่ในฐานะ “ผู้เยือน”
ภาพจากศาลาดนตรีสุริยเทพก็ไม่แตกต่างกัน
เด่นชัดอย่างยิ่งว่าใครคือ “สุริยเทพ” เด่นชัดอย่างยิ่งว่าใครคือ “ดาวบริวาร”
พลันที่ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ผงาดยืนพร้อมกับน้ำตา
เรียกตามสำนวน “การแสดง” นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ได้แย่งชิงบทบาท “นำ”ไปโดยสิ้นเชิง
ทุกสายตาทอดจับไปยัง นายสุเทพ เทือกสุบรรณ
เหมือนกับที่เคยทอดจับเงาร่าง นายเนวิน ชิดชอบ เมื่อปรากฎตัวในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยึดที่สนามช้าง อารีนา
ใครกันแน่ที่กำลังเล่นบท “พระเอก” เล่นบท “นำ”
พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เมื่อเดินเข้าไปในสนามช้าง อารีนา บุรีรัมย์ ดำรงอยู่อย่างไร
ภาพของ นายเอนก เหล่าธรรมทัศน์ ก็อย่างนั้น
แม้มหาวิทยาลัยรังสิตจะเป็นถิ่นเก่าของ นายเอนก เหล่าธรรมทัศน์ แต่ที่ศาลาดุริยเทพไม่ใช่แล้ว
นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ต่างหากที่สปอตไลต์ฉายจับ
