ขึ้นชื่อว่า ญี่ปุ่น ย่อมมีอะไรน่ารักน่าลุ้นให้คนไทย ‘อมยิ้ม’ เสมอ เด็กนักเรียนญี่ปุ่นก็ขึ้นชื่อว่าร่ำเรียนอย่างทุ่มเทสุดๆ เพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่นอกจากเรื่องหนักๆ อย่างวิชาหลักแล้ว เด็กๆ ยังมีอีก 1 วิชาที่น่าสนใจอย่างยิ่ง นั่นก็คือ วิชา ‘ทำงานบ้าน’ !!!
หรือที่คนไทยคุ้นหูในชื่อ ‘คหกรรม’
ไม่ว่าจะเป็น เย็บปัก ถักร้อย ทำอาหาร และซักผ้า วิชาเหล่านี้ เด็กญี่ปุ่นต้องเรียนกันแต่เล็กแต่น้อย และไม่ใช่แค่ผู้หญิง แต่เด็กผู้ชายก็ต้องเรียนเช่นกัน
มติชนออนไลน์ มาถึงโรงเรียนประถม ‘โกฮงกิ’ กรุงโตเกียว โดยได้พบกับเซ็นเซ หรือ คุณครู ‘มาซาโกะ ซาซากิ’ ประจำวิชาคหกรรม
เซ็นเซเล่าว่า วิชานี้ เด็กๆ ต้องเรียนตั้งแต่ชั้นประถมต้น เริ่มจากงานบ้านแบบง่ายๆ อย่างทำความสะอาดบ้านและซักผ้า ซึ่งส่วนใหญ่เป็นการใช้มือ ‘ขยำ’
แค่คิดภาพ ก็น่าเอ็นดู !
นอกจากนี้ ในบางครั้ง ก็มีการใช้ไม้ซักผ้าแบบดั้งเดิมในวัฒนธรรมญี่ปุ่น
พอถึงชั้นประถมปลาย จึงได้เรียนวิชาที่ซับซ้อนขึ้น เช่น ทำอาหาร และเย็บผ้า
คุณครูยังกระซิบบอกว่า เด็กผู้ชาย ชอบเรียนทำอาหารมากที่สุด
ไม่เชื่อ!? ต้องยืนยันด้วยปากคำหนักแน่นของเด็กชายวัย 12 ปี ที่ยืนยันว่าชอบ ‘คุกกิ้ง’ เพราะทำเสร็จก็ได้กิน ‘ผลงาน’ ของตัวเอง โดยมีเมนูโปรดคือ ‘เครป’ ถามว่า ฝีมือการทำเป็นยังไง หนูน้อยตอบแบบใสๆ ว่า “ไม่มั่นใจ แต่รู้ว่าทำยังไง”
ส่วนวิชาเย็บปักถักร้อยนั้น เด็กชายอีกคนชื่อว่า ‘ซาโต’ ทำท่าเอียงอายแล้วยอมรับว่า “ไม่ชอบเท่าไหร่ เพราะบางครั้งมันทำผมเจ็บ”
ซาโต หมายถึง เขาโดนเข็มทิ่มนิ้วอยู่บ่อยๆ
แต่สำหรับ ‘นิชิมูระ’ บอกว่า วิชานี้ ทำให้เขาได้ช่วยแม่ทำงานบ้าน โดยการ ‘ล้างห้องน้ำ’ อย่างสะอาดเอี่ยม
แหม ! น่ารัก
ย้อนกลับมาที่เซ็นเซอีกหน
เมื่อถามครูมาซาโกะว่า ความยากของการสอนวิชานี้คืออะไร คุณครูบอกว่า ทักษะของเด็กแต่ละคนไม่เท่ากัน บางคนทำงาน 1 ชิ้น เสร็จใน 2 ชั่วโมง อีกคนใช้เวลาถึง 10 ชั่วโมง โดยวิชานี้ เด็กๆ จะเรียนกันสัปดาห์ละ 2 ชั่วโมง
เห็นเป็นวิชาเบาๆ อย่างนี้ อุเอดะ ชูโฮ ครูใหญ่ใจดี เล็คเชอร์ให้ฟังว่า ถูกบรรจุในวิชาเรียนมาตั้งแต่หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 โน่นแล้ว เพื่อให้เด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงมี ‘ความเท่าเทียม’ ช่วยเหลือและเข้าใจซึ่งกันและกัน นอกเหนือจากประโยชน์ที่จะนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน
ครูใหญ่ ยังพาชมโรงเรียนซึ่งนำงานฝีมือของเด็กๆ จัดแสดงไว้แทบทุกซอกทุกมุมอย่างมองเห็นคุณค่า มีความหมาย โดยทุกปีจะมีการจัดนิทรรศการในโรงยิมของโรงเรียน นำงาน ‘ทุกชิ้น’ ไม่ว่าสวยงามหรือไม่ มาโชว์ให้ทุกคนภาคภูมิใจในตนเอง
แน่นอนว่า เป็นความภาคภูมิใจของ ‘เซ็นเซ’ ทุกคนเช่นกัน
