ไม่ว่าจะแถลง “ผลงาน” ในเดือนพฤษภาคม ไม่ว่าจะแถลงในเดือน กันยายน
ก็เหมือนเดิม เซม เซม
เพราะว่าผลงานของ “คสช.” กับ ผลงานของ “รัฐบาล” ดำเนินไปอย่างต่อเนื่องและสัมพันธ์กัน
ผลงาน “รัฐบาล” เท่ากับ ผลงาน”คสช.”
เพราะว่า “รัฐบาล” ล้วนดำรงอยู่ในสถานะเป็น 1 ใน”แม่น้ำ 5 สาย”
และมี “กำเนิด”มาจาก “คสช.”
สถานะของรัฐบาลหรือครม.จึงไม่แตกต่างไปจาก 1 สนช. 1 กรธ. และ 1 สปช.หรือสปท.
และเมื่อ “คสช.” เป็นผู้ให้”กำเนิด”
การประเมิน”รัฐบาล”จึงคือการประเมิน “คสช.”
ต้องยอมรับว่าสถานะของ “คสช.” จึงแทบไม่มีความแตกต่างอะไรไปจากสถานะของ “คมช.” หรือ “รสช.”
นั่นก็คือ สถานะแห่ง “รัฐประหาร”
เพียงแต่ “รสช.” มาจากรัฐประหารเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2534 เพียงแต่ “คมช.” มาจากรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549
ขณะที่ “คสช.” มาจากรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
การประเมินผลของ “รัฐบาล” จึงเป็นการประเมินผลรัฐบาลอันมีฐานมาจาก “รัฐประหาร”
ตามบทสรุปจากความจัดเจนอย่างยอดเยี่ยมยิ่งของมือวางระดับ นายวิษณุ เครืองาม
“ลงเรือแป๊ะ ต้องตามใจแป๊ะ”
คำว่า “แป๊ะ” ในที่นี้ จึงเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากใบหน้าที่ลอยมาจากรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
นั่นก็คือ “คสช.”อยู่ในฐานะ”เจ้าของเรือ”
ไม่ว่าเสียงวิจารณ์อันมาจากพรรคเพื่อไทย ไม่ว่าเสียงวิจารณ์ อันมาจากพรรคประชาธิปัตย์จึงแทบไม่มีความแตกต่างกัน
เหมือนกับเป็นการวิจารณ์ผลงาน”รัฐบาล” แต่ในความเป็นจริง คือ วิจารณ์ผลงาน”คสช.”
ตรงนี้แหละที่ก่อให้เกิดอาการหงุดหงิด รำคาญใจ
