ทำไมการเดินไปในพรรคประชาธิปัตย์ของ 8 แกนนำกปปส.จึงเป็นประเด็นในทางการเมือง
ทั้งๆที่ทั้ง 8 คนล้วนเป็นคนเก่าของ”ประชาธิปัตย์”
ไม่ว่าจะเป็น นายถาวร เสนเนียม ซึ่งอยู่ในฐานะรองเลขาธิการ ไม่ว่าจะเป็น นายวิทยา แก้วภราดัย ซึ่งอยู่ในฐานะประธานในที่ประชุมส.ส.
หรือแม้กระทั่ง นายอิสระ สมชัย ซึ่งจะเข้ามาเป็น”ขุนพลอีสาน” ให้กับพรรค
ที่กลายเป็น “ปัญหา” เพราะมีการโยงไปยัง “อดีต”
เป็นอดีตในห้วงแห่งการเคลื่อนไหวเดือนพฤศจิกายน 2556 กระทั่งนำไปสู่”ชัตดาวน์”หลายเรื่องทางการเมืองนับแต่เดือนมกราคม 2557
“อดีต” นั่นแหละกำลังไล่ล่า”ประชาธิปัตย์”
เป็นอดีตที่ไม่ว่า นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ไม่ว่า นายถาวร เสนเนียม แสดงออกไปพร้อมกับ “กปปส.”
จึงมีความจำเป็นต้อง”ลาออก” จาก “ประชาธิปัตย์”
เป็นการประกาศต่อ “สังคม”ว่า การเคลื่อนไหวของพวกเขาไม่มีอะไรเกี่ยวกับ “พรรค”
จากพฤศจิกายน 2556 ถึง พฤษภาคม 2557 อาจเชื่อ
แม้ว่า นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ จะคล้องนกหวีดออกไปสวมกอดและร่วมเป่ากับ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ
แต่เมื่อผ่านรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557 มาถึงเดือนพฤษภาคม 2560 ประชาชนยังคงเชื่ออยู่อีกหรือว่า พรรคประชาธิปัตย์กับกปปส.ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องและสัมพันธ์กัน
เพราะในที่สุด ไม่ว่า นายถาวร เสนเนียม ไม่ว่า นายอิสระ สมชัย ล้วนหวนกลับไปยังพรรคประชาธิปัตย์
“อดีต” จึงสัมพันธ์กับ “ปัจจุบัน”และชี้ไปยัง”อนาคต”
จากเดือนพฤศจิกายน 2556 มายังเดือนพฤษภาคม 2560 มิได้ยาวนานอะไรเลย
ชะตากรรม”ประชาธิปัตย์”ก็เหมือนกับ”คสช.”
เพียงแต่ “คสช.”มีจุดเริ่มต้นมาจากรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษ ภาคม 2557
มาถึงเดือนพฤษภาคม 2560 เป็นอย่างไร
“อาการ”ของคสช.จึงเป็น “ปรอท” สะท้อนถึง “อนาคต”ของพรรคประชาธิปัตย์ว่าจะเป็นอย่างไรเมื่อเข้าสู่โหมด”เลือกตั้ง”
