พลันที่มีประกาศคำสั่งคสช.ที่ 30/2560 อันเกี่ยวกับ”รถไฟความเร็วสูง”ออกมา
มี “คำถาม”ตามมาโดย”อัตโนมัติ”
น่าสนใจก็ตรงที่มิได้เป็น “คำถาม” ไปยังรัฐบาล น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร อันถือได้ว่าเป็น “เจ้าของ” โครงการรถไฟความเร็วสูงโดยพื้นฐาน
หากแต่เป็น “คำถาม” ไปยังผู้ที่เคยคัดค้าน ต่อต้าน
สัมผัสได้จากมีการนำเอาข้ออ้างของ”ตุลาการ”ศาลรัฐธรรมนูญว่าด้วย “ถนนลูกรัง”ขึ้นมา
สัมผัสได้จากการเปรียบเปรยว่า เป็น”รถขนผัก”
สัมผัสได้จากความห่วงใยที่ว่าหากโครงการ 2.2 ล้านล้านบาทคงต้องใช้หนี้กันจนถึงลูกจนถึงหลาน
ท่านเหล่านี้ต่างหากที่เป็น “จำเลย”
หากฟังจากความลิงโลดของ นายอาคม เติมพิทยาไพสิฐ รัฐมนตรี ว่าการกระทรวงคมนาคม
คำสั่งคสช.ที่ 30/2560 เท่ากับ”ปลดล็อก”
คำถามอันตามมาโดยอัตโนมัติก็คือ คำสั่งนี้เป็น”การปลดล็อก”ให้กับใคร
ให้กับ “ไทย” หรือให้กับ “จีน”
“เป็นการเปิดทางให้วิศวกรจีนเข้ามาโดยไม่ต้องขึ้นทะเบียนอะไรเลย เดินเข้ามาก็ทำงานได้เลย ไม่ต้องสนใจกฎหมายอะไร ไม่ต้องมีใบอนุญาต”
เป็นข้อสังเกตจาก “วิศวกรรมสถานแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์”
ตรงนี้ต่างหากที่จะกลายเป็น”ประเด็น”
เหมือนกับเมื่อมีคำสั่งคสช.ฉบับที่ 30/2560 เข้ามาภายใต้อำนาจแห่งมาตรา 44
ทุกอย่างจะ “ฉลุย”
จะฉลุยจริงหรือไม่ จะฉลุยมากน้อยเพียงใด รายละเอียดการเจรจาที่ผ่านมาตลอดเกือบ 3 ปีจะเป็น “คำตอบ”
เป็นการเจรจามาแล้ว 18 ครั้ง เป็น 18 ครั้งที่คืบหน้าได้เพียงความพยายามจะสร้าง 3.5 กิโลเมตร เหมือนกับจะเป็น “ตัวอย่าง”
คำถามอยู่ที่ว่า “ตัวอย่าง”หรือว่า”ท้าทาย”
