ต้องบอกว่าไม่ใช่แค่เพียงฉาก ‘ขนมจีนแห่งบางปะอิน’ ที่ ‘คุณเปรม’ ใช้ขนมจีนเป็นสื่อรักจีบ ‘แม่พลอย’ เท่านั้นที่เปลี่ยนไป แต่หลายๆสิ่งในละครเวที ‘สี่แผ่นดิน เดอะ มิวสิคัล’ จากฝีมือผู้กำกับคนเดิม บอย ถกลเกียรติ วีรวรรณ ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
โดยสำหรับฉากขนมจีนที่ว่านั้น มีการใส่มุขให้รู้สึกกุ๊กกิ๊ก น่ารัก อันส่งผลให้รู้สึกว่า ‘คุณเปรม’ ซึ่งรับบทโดยกัน นภัทร อินทร์ใจเอื้อ นั้นดูมีเสน่ห์ยิ่ง
เรื่องของฉากต่างๆในเรื่องที่มีการปรับเปลี่ยนใหม่ก็อลังการ สวยงาม น่าประทับใจ
ส่วนสินจัย เปล่งพานิช แม่พลอยคนเดิม ฝีมือไม่เคยตก เช่นเดียวกับ ‘ช้อย วัยชรา’ รัดเกล้า อามระดิษ ที่เรียกเสียงปรบมือได้กึกก้อง
จะน่าเสียดายก็ตรงครึ่งแรกของเรื่องดำเนินไปอย่างเอื่อยเฉื่อย แต่ยังดีที่ทุกครั้งซึ่ง ‘หนูช้อย’ วัยเด็ก ซึ่งในรอบที่ไปดูนั้น ปาว ลูกสาวคนเล็กของบอย ถกลเกียรติ รับบท ปรากฏตัว เสน่ห์และความสามารถของเธอก็ดึงดูดทุกสายตาไว้ได้
ละครมาเข้มข้นเอาจริงๆก็ตอนครึ่งหลัง ซึ่งตัวเอกๆแสดงฝีมือกันไม่ยั้ง ฟาดฟันกันเต็มที่ โดยเฉพาะ ‘อ้น’ อาร์-อาณัติพล ศิริชุมแสง กับ ‘อั้น’ ไอซ์ ศรัณยู วินัยพานิช ที่เล่นได้ดีเหลือเกิน ขณะที่ นนท์-ธนนท์ จำเริญ ที่มาแสดงละครเวทีครั้งแรก ก็รับบทเป็น ‘อ๊อด’ ได้เข้าท่า
แต่นั่นก็เป็นเพียงเรื่องย่อยๆ เป็นส่วนหนึ่งในองค์ประกอบของละครที่ตั้งใจทำเพื่อ ‘ส่งสาร’
สารซึ่งเห็นได้ชัดเจนมากกว่าการแสดงครั้งก่อนๆ บนเวทีนี้ คือเมื่อพ.ศ. 2554-2555 และอีกครั้งในปี 2557 ที่นอกจากจะแสดงให้เห็นถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระมหากษัตริย์แล้ว ยังแสดงให้เห็นความเปลี่ยนแปลงต่างๆนานาของสยามประเทศ ทั้งในเรื่องความเป็นอยู่ วัฒนธรรม การเปลี่ยนแปลงการปกครองมาเป็นประชาธิปไตย รวมไปถึงความขัดแย้งของคนต่างขั้วความคิด
โดยมีเพลง ‘ในหลวงของแผ่นดิน’ เป็นแกนหลัก
ครั้งนี้ นอกเหนือจากเนื้อหากับความหมายเดิม และเพลงดังกล่าวที่ยังคงเป็นแกน บอกถึงศูนย์รวมดวงใจของคนทั้งประเทศแล้ว ยังมีการปรับ เพิ่ม และจัดวางใหม่ ซึ่งก็ทำให้ผู้ชมได้ซึมซับการเนื้อหาของเพลง ‘ภาพ’ ได้อย่างชัดเจน
เพลงซึ่งเหล่าตัวละครนำมาร้อง หลังจากชีวิตของพวกเขาได้ผ่านพบกับเรื่องราว และเหตุการณ์ต่างๆมากมาย พบความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นทั้งในชีวิต และของประเทศ ทั้งในแง่ดี และร้าย
เพลงที่มีเนื้อหาว่า “เรียนรู้บทเรียนที่ผ่านเลยไป พรุ่งนี้ย่อมจะสดใส ดั่งมีแสงทองส่องมา”
เพื่อให้คนที่มาดูมาฟังเรื่องราวของสี่แผ่นดิน ได้ตระหนัก เรียนรู้ และนำไปคิดต่อ เมื่อเดินออกจากโรงละคร
