| ที่มา | นสพ.มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | ศรีสกุล ลีลาพีระพันธ์ |
| เผยแพร่ |
“ซิน พาลาบราส คาเฟ่ ซอร์โด” คงจะเป็นบาร์ที่เงียบที่สุดแห่งหนึ่งของโลก เนื่องจากเป็นร้านที่เปิดขึ้นมาเพื่อรองรับผู้พิการทางหูโดยเฉพาะ
ร้าน “ซิน พาลาบราส คาเฟ่ ซอร์โด-คาเฟ่คนหูหนวก ไร้คำพูด” แห่งนี้ ตั้งอยู่ที่กรุงโบโกตา ประเทศโคลอมเบีย และถือเป็นบาร์สำหรับผู้พิการทางหูแห่งแรกของประเทศโคลอมเบีย ตั้งอยู่ในย่านชาปิเนโร ที่รายล้อมไปด้วยร้านสไตล์เฮฟวี่ เมทัล ร้านเกย์ และร้านพวกเร็กเก้
มาเรีย เฟอร์นันดา เวเนกาส หนึ่งในเจ้าของ 3 รายของร้านนี้ เปิดเผยว่า เป้าหมายในการเปิดร้านคือคนอย่างพวกเราๆ ที่ได้ยินเสียง แต่จะต้องปรับตัวให้เข้ากับคนหูหนวก ไม่ใช่ให้คนหูหนวกปรับตัวเข้าหาคนปกติ ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเป็นเช่นนั้น
โดยภายในคาเฟ่ไร้คำพูดนี้ จะมีจอแสดงผลขนาดใหญ่ที่จะมีการแสดงมิวสิกวิดีโอพร้อมกับเนื้อเพลงที่แสดงเห็น “ภาษามือ” นอกจากนี้ ก็ยังมีพื้นที่สำหรับเต้นด้วยจังหวะเพลงที่เปิดให้คนไม่ได้ยินได้เต้นกัน ส่วนเมนูก็จะถูกแปลเป็นภาษามือ และยังมีเกมให้ลูกค้าได้เล่นอีกด้วย
ในขณะที่ร้านอาหารที่อื่นอาจจะมีแต่เสียงผู้คนคุยกัน แต่สำหรับคาเฟ่แห่งนี้ ผู้คนใช้ภาษามือในการคุยกัน เช่นเดียวกับพนักงานเสิร์ฟในร้านที่เป็นคนหูหนวกเช่นกัน
หรือถ้าลูกค้าคนไหนที่เป็นคนหูหนวก แต่ไม่รู้จักภาษามือ ก็สามารถสั่งอาหารได้ด้วยการแสดงท่าทางหรือเขียนเป็นตัวหนังสือเอาก็ได้ แล้วแต่สะดวก ส่วนตรงที่บาร์จะมีการ์ดใบเล็กๆ ที่มีภาษามือพื้นฐานเอาไว้ให้สำหรับผู้ที่สนใจอยากจะเรียนรู้เพิ่มเติม
สำหรับเจ้าของร้านทั้ง 3 คน คือ เวเนกาส และคริสเตียน เมโล และเจสสิกา โมจิกา ทุกคนล้วนแล้วแต่ไม่ได้มีปัญหาในการฟัง เพียงแต่มีความฝันเดียวกัน คือการเปิดบาร์สำหรับผู้พิการทางการได้ยิน ที่มีอยู่ถึงกว่า 50,000 คนในกรุงโบโกตา
และจากการสำรวจครั้งล่าสุดเมื่อปี ค.ศ.2005 ประเทศโคลอมเบียมีคนหูหนวกหรือมีปัญหาในการได้ยินรวมทั้งสิ้นกว่า 455,000 คน
จริงๆ แล้ว ไอเดียของการเปิดคาเฟ่ไร้คำพูดนี้ขึ้นมา มาจากการที่ทั้งสามคนได้เห็นกลุ่มคนหูหนวกดื่มกาแฟกัน แล้วจึงได้ถามไถ่คนหูหนวกเหล่านี้เกี่ยวกับการใช้ชีวิตในสังคม
กลายเป็นที่มาของการเปิดบาร์เพื่อผู้พิการทางการได้ยิน และมีเป้าหมายที่จะเปิดที่อื่นๆ ทั่วประเทศโคลอมเบียด้วย
ขณะที่เจ้าของร้านมีความหวังดี แต่กลับมีกลุ่มคนที่อาศัยความหูหนวกของพนักงาน แอบ “ชักดาบ” ไม่จ่ายเงินก็มี บางคนก็ขว้างแก้วแตก โดยที่พนักงานในร้านก็ไม่รู้เรื่อง เพราะไม่ได้ยิน
คนดีก็ทำดีไป คนไม่ดีก็ทำไม่ดีต่อไป
