ผู้เขียน | สุจิตต์ วงษ์เทศ |
---|
ม.116 ของไทยทุกวันนี้ ถูกใช้พร่ำเพรื่อเพื่อค้ำจุนอำนาจตนเอง เสมือนย้อนอยู่ยุคอาณานิคมที่เจ้าอาณานิคมวางอำนาจ สร้างความหวาดกลัวให้ผู้อยู่ใต้อาณานิคม แล้วตกค้างถึงปัจจุบันในไทย
เสียงรายงานจากโทรทัศน์ เมื่อตอนเช้าตรู่วันจันทร์ 4 กันยายน 2560 แต่ผมจำไม่ได้ในรายละเอียด ซึ่งมีอีกไม่น้อย แค่นี้ก็รู้สึกขนพองสยองเกล้าไม่กล้าคิดต่อ
คนชั้นนำไทยสถาปนาประวัติศาสตร์แห่งชาติครอบงำให้เชื่อว่าไทยไม่เป็นอาณานิคม แต่ในความจริงทางปฏิบัติแล้ว ไทยเป็นอาณานิคมทางสังคมวัฒนธรรมมาแต่แรกจนปัจจุบัน และกำลังเป็นอาณานิคมพวกเดียวกันเอง
ประวัติศาสตร์บาดหมาง จากอาณานิคม
หลักฐานสำคัญอย่างหนึ่งที่ถูกมองข้าม (นอกเหนือจาก ม.116) คือ ประวัติศาสตร์โบราณคดีแบบอาณานิคม ยังครอบงำไทยอย่างแข็งแรง
ส่งผลประวัติศาสตร์แห่งชาติของไทยวิปริตผิดปกติ กลายเป็นประวัติศาสตร์บาดหมาง สร้างบาดแผลกับเพื่อนบ้าน
มีอาณาจักร, มีเส้นเขตแดน, มีประชากรเป็นเชื้อชาติเดียวกัน เช่น อาณาจักรทวารวดี, อาณาจักรศรีวิชัย, อาณาจักรลพบุรี, อาณาจักรเชียงแสน, อาณาจักรสุโขทัย
ทั้งๆ ไม่เคยพบหลักฐานว่ามีจริงอย่างนั้น แต่การเรียนการสอนในสถานศึกษายังดัน ทุรังมีเนื้อหาหลักอย่างอาณานิคมอยู่ตั้งแต่ระดับมหาวิทยาลัย จนถึงระดับโรงเรียนทั่วประเทศ