ในที่สุด,ก็เริ่มมีความแจ่มชัดว่า ทิศทางต่อไปของคสช.ก็คือการจัด ตั้งพรรคการเมือง
ไม่ว่าจะฟังจาก พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
ไม่ว่าจะฟังจาก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
แม้จะมิได้รับอย่างตรงไปตรงมา แต่ก็เริ่มมีความแจ่มชัดมาก ยิ่งขึ้นในเชิงเปรียบเทียบ
จุดสำคัญก็คือ มิได้”ปฏิเสธ”อย่างสิ้นเชิง
ไม่ว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ว่า พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ จึงให้ความสำคัญกับคำ
ขึ้นอยู่กับ “สถานการณ์”
ถือเป็นความแจ่มชัดอันยังดำเนินไปบนพื้นฐานแห่ง”ลับ ลวง พราง”
ถามว่าการก่อรูปขึ้นของ “คณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ” สะท้อนลักษณะ”จัดตั้ง”หรือไม่
ก็เหมือนกับ “คณะรัฐประหาร” เมื่อปี 2490 และก็เหมือนกับ”คณะปฏิวัติ”เมื่อปี 2500
โดยพื้นฐานเป็น “การจัดตั้ง”ในทาง”การทหาร”
กระนั้น ก็อาศัยความแข็งแกร่ง เฉียบขาดทาง”การทหาร”ไปบรรลุเป้าหมายในทาง “การเมือง”
นั่นก็คือ การยึดอำนาจตั้งตนเป็น “รัฎฐาธิปัตย์”
เมื่อได้อำนาจมาอยู่ในมือ เมื่ออาศัยอำนาจนั้นจัดตั้งรัฐบาล และดำเนินการบริหารบ้านเมือง ก็ไม่แปลกแต่อย่างใดที่จะพัฒนา รูปการจัดตั้งนี้ไปเป็น “พรรคการเมือง”
ไม่ยากที่จะแปร”คสช.”เป็น”พรรคการเมือง”
คำถามอยู่ที่ว่าบรรดาพรรคการเมืองของ”นักการเมือง”มืออาชีพตระหนักในความเป็นจริงนี้หรือไม่
หรือยังมอง”คสช.”อย่างหมิ่นแคลน
หรือยังมองไม่เห็น”ฐาน”กำลังที่เป็นจริงของ “คสช.”ในฐานะอันเป็นกระบวนการในทาง”การเมือง”ที่เติบโตมาจาก”ราชการ”
การเมือง”รัฐราชการ”ที่กำลังขยายฐานไปยัง”ภาคธุรกิจ”ภายใต้โครงสร้างแห่ง “ประชารัฐ” ซึ่งมาแทนที่ “ประชานิยม”
นี่คือทิศทางในทางยุทธศาสตร์ของ”คสช.”
