| ที่มา | คอลัมน์ หิวหรืออิ่มก็ยิ้มพอกัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | พัชรพน |
| เผยแพร่ |
มีภารกิจสำคัญที่สุพรรณบุรีครับ งานก่อนเที่ยงก็ต้องออกเดินทางแต่เช้า ทะลุถนนงามวงศ์วาน ไปรัตนาธิเบศร์ แล้วเข้าบางบัวทอง-สุพรรณบุรี วางแผนเดินทางไว้อย่างนั้น
เมื่อออกเช้าก็ต้องมีเป้าหมายที่ร้านอาหารเช้า
เส้นทางสายที่ว่าถูกความคุ้นเคยกระตุ้นความทรงจำให้นึกถึง 2 ร้าน คือ “อ้าเลือดหมู” ช่วงงามวงศ์วาน หรือรัตนาธิเบศร์ไม่รู้แต่อยู่เยื้องๆ โรงแรมริชมอนด์ อีกร้านชื่อ “ยายตุ่มแกงป่า” ร้านนี้ไปเส้นบางบัวทอง-สุพรรณบุรี ไม่ต้องกลัวหาไม่เจอ เพราะมีป้ายใหญ่บะเร่อเท่อเรียงรายบอกอยู่ทุกระยะ
ขับรถมาเรื่อยๆ ที่สุดก็เลย ร้าน “อ้าเลือดหมู”
ถนนที่ทำใหม่มีสะพานข้ามแยก สะพานกลับรถมากมาย ทำให้ช่วงนั้นยากที่จะสังเกต เช้าๆ รถน้อยขับทะลุไปเรื่อยๆ ก็เลย
ด้วยเหตุฉะนี้ เลยเป็น “ยายตุ่ม” ซิครับ
มาหลายครั้งแล้ว น่าจะเคยเขียนถึงไปแล้ว แต่ยังไงก็ต้องแวะ
อาจจะเป็น “รสนิยมส่วนตัว” ที่รู้สึกว่าน้ำพริกแกงป่าสูตรยายแกนี่ถูกใจไปเสียทุกที
ตามป้ายไปเรื่อยๆ กระทั่งเลี้ยวเข้าปั๊มร้าง ปั๊มน้ำมันเก่าที่ปิดกิจการไปแล้ว “ร้านยายตุ่ม” อยู่ในนั้น
แม้บรรยากาศของปั๊มร้างจะดูเงียบหงอย ไม่คึกคักเหมือนที่เคยชินกับปั๊มอื่นๆ แต่ที่ทำให้ร้านยายตุ่มสะดวกสบายคือ ที่จอดรถเพียบ ไม่ต้องแย่งกับใคร
เป็น “ร้านข้าวแกง” แหละครับ แกงเสร็จเรียบร้อย ใส่ถาด ใส่กะละมังไว้ ใครมาสั่งก็ตักใส่ถ้วย หรือตักราด ตามแต่ที่จะสั่ง
เพียบมีเยอะแยะมากมาย ตามสไตล์ข้าวแกงแถวสุพรรณฯที่แต่ละร้านมักจะทำไว้ให้ลูกค้าเลือกกินกันแบบละลานตา ชนิดไม่รู้จะเลือกอย่างไหนดี
ที่เกิดความรู้สึกว่าชอบ “ร้านยายตุ่ม” นี่ไม่ใช่รสชาติของน้ำพริกแกงป่าที่ถูกจริต คือไม่เผ็ดมาก แต่กลมกล่อม ไม่จืดชืดจนไม่เป็นแกงเท่านั้น แต่มาที่นี่ทีไรมักจะเป็นสิ่งที่ร้านเอามาทำแกงแปลกๆ เป็นแบบหามาจากท้องไร่ท้องนา บ้านนอกแถวนั้นจริงๆ
ช่วงนี้ท้องนาแถวสุพรรณฯน้ำท่วมครับ ตลอดสองข้างทางน้ำยังเอ่อล้น
เข้าร้านยายตุ่มเลยเจอของที่ไม่เคยเจอหลายอย่าง “แกงป่ากุ้งฝอย แกงป่าปลาซิว แกงป่าปลาแขยง” และอีกหลากหลาย
ไปคนเดียวครับ จะเลือกกินได้สักกี่อย่าง
สั่งราดข้าว สองจานเต็มๆ อิ่มตื้อสมใจไป
โถ! เด็กที่เติบโตจากท้องนา ห่างไกลแกงแบบนี้มานาน จากเด็กจนเข้าวัยปลาย มาเจอเข้าน้ำลายสอเป็นธรรมดา กินเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกหายอยาก แต่ท้องมันอิ่มเกินไปเลยต้องพอ
ก่อนจ่ายเงินซื้อ “น้ำพริกแกงป่ายายตุ่ม” ที่ทำใส่ขวดขายติดมาด้วยหนึ่งขวด กะว่าว่างๆ จะหามาอะไรที่แปลกๆ มาแกงกินที่บ้านให้นายคิดถึงวัยเด็ก
ภารกิจลุล่วงไปด้วยดี กระทั่งจะลงมือเล่าให้ฟังถึงร้านยายแก ที่ตอนนี้คนขายน่าจะเป็น “หลานชาย” ไปแล้ว
เลยเข้าไปหาข้อมูลในโลกออนไลน์
พบว่าเสียงบ่นเยอะเลยเรื่องราคาแพง และรสชาติที่ไม่ถูกใจคนรุ่นใหม่
เลยนึกย้อนไปตอนที่ไปแวะกิน คนน้อยลงมากจริงๆ เมื่อก่อนวันหยุดร้านยายแกคนจะเยอะกว่านี้ แต่วันที่ไปทั้งที่เป็นเวลาอาหารคนน้อยลงจริงๆ
เลยนึกเห็นใจคนขาย อาหารพื้นบ้านมักถูกตีค่าว่า “ราคาต้องถูกเสมอ”
กิน “ยากิโซบะ” อาหาร “เกาหลี-ญี่ปุ่น” ชามละเป็นร้อยไม่เป็นไร แต่ “ก๋วยเตี๋ยว” ชามละ 40 บาท “ข้าวแกง” 50 บาท ยากที่จะรับได้
และอีกเรื่องคนรุ่นใหม่อาจจะคุ้นเคยกับอาหารที่เป็น “ฟิวชั่น” ดัดแปลงมากขึ้น เลยไม่คุ้นกับการปรุงอาหารแบบ “บ้านๆ ท้องไร่ท้องนา”
