| ที่มา | อาทิตย์สุขสรรค์ มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | จันทร์รอน |
| เผยแพร่ |
ครั้นชีวิตเคลื่อนสู่วัยปลาย เนื้อตัว แขนขา ตาหู เส้นเอ็น เนื้อหนัง เตือนให้รับรู้ความถดถอย กระซิบบอกให้วางจิตไว้รับรู้โลก เข้าใจชีวิต
ราไฟจากฝันต่างๆ สงบในความพึงพอใจในที่มี ที่เหลืออยู่
เห็นสิ่งเกินเลยจากความจำเป็นคือภาระ หาวิธีปลดวางให้เหมาะควร
คืนจิตสู่ปัจจุบันขณะ
เหมือนแรกก่อเกิด คล้ายทารก เพียงต่างตรงที่วัยเด็กน้อยบริสุทธิ์สะอาดด้วยยังไม่มีมายามาแปดเปื้อน แต่คนเฒ่าสะอาดด้วยรู้วิธี และจัดการชำระล้าง
ผ้าขาวที่ยังไม่เปื้อน กับผ้าที่ขาวด้วยซักฟอกเรียบร้อยแล้ว
สะอาดเรียบ สงบง่าย ด้วยปราศจากเศร้าหมองย้อมให้หม่น หรือเริงรื่นฉาบจนขึ้นเงา ซึ่งที่สุดแล้วคือกัน สวยสด หรือคล้ำหมองล้วนคือเปื้อน ไม่เป็นเช่นเดิม
เพียงแต่มีสักกี่คนที่วัยปลายนำจิตสู่ความพร้อมยินดีต่อสงบ ง่าย
รู้ชีวิต เข้าใจโลกที่ต้องเริ่มเห็นจากภายใน พร้อมจะเกิดขึ้นกับผู้ชราแล้วสักกี่คน
ดูเหมือนว่าส่วนใหญ่ แม้ร่างกายเรียกร้องให้ราแรงจากไฟฝัน แต่จิตยังตกค้างอยู่กับเส้นทางที่ผ่านเลยมาแล้ว
ด้วยเหตุนี้ ”คุยเรื่องเก่า เล่าความหลัง” ความรู้สึกนึกคิดวกคืน
หัวเราะ ร้องไห้ ภาคภูมิ คับข้อง กับเรื่องราวที่ผ่านเลยมาแล้ว
ยิ่งชราแรงมากเท่าไร ความรู้สึกนึกคิดยิ่งย้อนสู่อดีตอันยาวนานมากขึ้นเรื่อยๆ จากเรื่องราวของวัยหนุ่มสาว เลยล่วงไปสู่เยาว์วัย
นั่งเล่าระลึกชาติ สุขทุกข์ในเรื่องราวในความทรงจำ
มีไม่น้อยที่ไม่เพียงเล่า ยังเหมือนดิ้นรนเพื่อเผื่อวันในวันโพ้น
ส่องสุม สังสรรค์เพื่อนเก่า เรียกหาสัมพันธ์หวานชื่นเหมือนเช่นเคยมีในวันก่อนๆ พบปะเสวนาด้วยจริตวัยกลับ ปรับการแต่งองค์ทรงเครื่องให้ดูคึกคัก เริงรื่น
มีไม่น้อยแต่ง ตัด เนื้อหนัง หน้าตา อวัยวะ ประกาศให้รับรู้ว่าไม่พร้อมใจจะล่วงไปตามวัย
ปมแห่งฝันในอดีตคลุ้งขึ้นมาแสดงบทบาทกำหนดชีวิต
ที่ประสบความสำเร็จ ร่ำรวย มียศถาบรรดาศักดิ์ ได้เสพบันเทิงเริงสุข พรั่งพร้อมเสียงสรรเสริญ ต่างแข่งแสดงปมเขื่อง เล่าซ้ำแล้วซ้ำอีกถึงความสำเร็จ ความเหนือกว่า โชคชะตาที่งดงาม
ผูกโยง ยึดเหนี่ยว เพื่อเสพภาคภูมิในภาพจำ บ่อยครั้งคุยโขมงนั้นแปลความเป็นกดข่มคนอื่น
มีไม่น้อยเช่นกันที่ยึดความหม่นเศร้าจากฝันที่ไม่สำเร็จเป็นสรณะ จมอยู่กับความน้อยเนื้อต่ำใจที่ได้ไม่เท่าคนอื่นๆ
วนเวียนวนขัดข้องกับวันเก่าที่ชวนขุ่นเคือง
ขุ่นมัวด้วยอดีตส่งอิทธิพลทำให้สร้างท่าทีประชดประชัน ก้าวร้าวจากเก็บกด
ที่สุดแล้วทั้งพวก ”วันวานยังหวานอยู่” หรือ ”วันเก่ายังเศร้าหมอง” ล้วนแล้วแต่มองไม่เห็นว่าในนึกฝันเหล่านั้นไม่มีอยู่แล้ว
โลกสดใหม่ทุกวันด้วยเรื่องราวที่เกิดขึ้นทดแทน
อาศัยสำเร็จจากอดีตมากดข่ม อวดดี โชว์เก่งในปัจจุบัน
ปล่อยให้ปมปวดร้าวจากวันเก่าเป็นเหตุต่อต้านความเป็นไป
ล้วนแล้วแต่เป็นวัยปลายที่ไม่รู้ถึง “เลอะเทอะ”
วัยที่ควรมุ่งชำระล้าง ซักฟอก ให้สงบด้วยเรียบง่าย สะอาดด้วยไร้มายาย้อมจิต สว่างด้วยปัญหารู้ชีวิต เข้าใจโลก
เสียเวลาไปโดยไม่รู้สึกเสียดาย
