| ที่มา | อาทิตย์สุขสรรค์ มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | ส.พลายน้อย |
| เผยแพร่ |
ยาที่พิเภกให้หนุมานไปเก็บที่ป่าหิมพานต์นั้นมีชื่อต่างจากรามเกียรติ์ไทยหลายอย่าง มีตรงเฉพาะสังกรณี นอกนั้นก็มีฤษวี, เกสรปทุมอย่างหนึ่ง, น้ำในสระนพตฎาก และน้ำมูตรโคอุสุภราช หนุมานเหาะไปที่ป่าหิมพานต์ไปที่สระนพตฎาก ซึ่งมีพญานาคเฝ้าอยู่และไม่ยอมให้หนุมานตักน้ำ หนุมานต้องเหยียบหัวพญานาคให้จมลงจึงตักน้ำได้ ต่อจากนั้นก็ไปที่โคอุสุภราช ซึ่งสำแดงฤทธิ์พ่นลมออกจากจมูกพัดหนุมานปลิวไปถึงขอบจักรวาล หนุมานโกรธก็เหาะกลับมาอย่างรวดเร็ว เข้าจับหางโคอุสุภราชเหวี่ยงลงกับพื้นเต็มแรงลุกไม่ขึ้น น้ำมูตรไหลออกมา หนุมานตักไว้ได้แล้วก็เหาะไปเอา ฤษวี (ว่าเป็นไผ่ชนิดหนึ่งจะเรียกอย่างไรไม่ทราบแน่ว่าเรียกไผ่รีก็มี) ส่วนสังกรณีหนุมานไม่รู้จักจึงช้อนภูเขาไปทั้งลูก ให้พิเภกเลือกหาเอาเองแล้วยกกลับเอาไปคืนที่เดิม
เมื่อได้ตัวยาครบแล้วยังขาดหินบดยาที่ท้าวราพณาสูรรักษาไว้ หนุมานต้องเหาะไปลงกา สะเดาะดาลประตูเมืองลงกาเข้าไปตอนกลางคืน สะกดพวกยักษ์ให้หลับแล้วเข้าไปในห้องของท้าวราพณาสูรกับนางมณโฑคีรี ค้นได้หินบดยาแล้วก็เอาผมของทั้งสองผูกติดกันทำเหมือนคราวแรก เมื่อพิเภกผสมยาทาที่แผลแล้วก็เป็นเวลาใกล้รุ่ง และแผลจะถูกแสงอาทิตย์ไม่ได้ หนุมานต้องรับหน้าที่ไปขอร้องพระอาทิตย์ว่าหยุดเคลื่อนรถสัก 1 ชั่วโมงเถิด พระอาทิตย์บอกว่าไม่ได้ ผิดธรรมชาติ หนุมานโกรธก็ยึดม้าที่เทียมรถไว้ หอกโมกขศักดิ์ก็หลุด พระลักษมณ์ปลอดภัย
เมื่อท้าวราพณาสูรรู้ว่าหนุมานบุกรุกเข้ามาขโมยหินบดยาไปก็โกรธสั่งให้กุมภกรรณออกไปเข่นฆ่าพระลักษมณ์ให้ได้ พระลักษมณ์ก็อาสาออกรบอีกและแผลงศรตัดคอกุมภกรรณและพวกยักษ์ตายเกลื่อนไปทั้งสนามรบ ท้าวราพณาสูรยังไม่ยอมแพ้สั่งให้อินทรชิตออกไปแก้มือ กองทัพอินทรชิตเป็นกองทัพใหญ่ เสียงไพร่พลโห่ร้องทำให้พระอาทิตย์อับแสงมืดครึ้มไปทั่ว พระรามถามถึงเหตุพิเภกทูลว่าแม่ทัพที่ยกมาชื่ออินทรชิตเคยทำสงครามกับเทวดาแผลงศรมัดพระอินทร์ได้ จึงได้ชื่อว่าอินทรชิต (ผู้ชนะพระอินทร์) พระรามทราบเช่นนั้นก็ออกรบเองขึ้นประทับบนบ่าหนุมาน การต่อสู้ได้ใช้อาวุธที่ฤทธิ์เดชนานาชนิด ท้ายที่สุดอินทรชิตแผลงศรเป็นนาคจำนวนมหาศาลมัดพวกวานรไว้ และมัดพระบาทพระลักษมณ์ไว้ดิ้นไม่หลุด แล้วกลับเข้าไปรายงานให้ท้าวราพณาสูรทราบ ทำให้เจ้ากรุงลงกาเกิดความปีติยินดี ได้ไปพูดเยาะเย้ยนางสีดาที่เคยพูดว่าพระรามมีฤทธิ์เดชมาก คราวนี้คงไม่รอด เพราะพระลักษมณ์ถูกศรอินทรชิตดิ้นไม่หลุดไปคนหนึ่งแล้ว
เหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้พระรามตกพระทัยจนขาดสติเศร้าโศกรำพันไปต่างๆ นานา
