คำอวยพรปีใหม่อัน พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ส่งตรงไปยัง พล.อ. ประยุทธ์ จันทร์โอชา
ก่อให้เกิดนัยประหวัด”การเมือง”
ไม่เพียงแต่นำไปสู่คำกล่าวต่อ พล.ต.ชาติชาย ชุณหะวัณ เมื่อเดือนสิงหาคม 2531 ที่ว่า
“ผมพอแล้ว”
แม้ พล.ต.ชาติชาย ชุณหะวัณ และคณะจะเรียกร้องให้ดำรง ตำแหน่งเป็น “นายกรัฐมนตรี” ก็ตาม
หากแต่ยังนึกถึงอุปมาอุปมัยในเรื่องรัฐบาลเป็นแค่”จ๊อกกี้”
เพียงแต่ตอนนั้นเป็นอุปมาอันดังขึ้นขณะแต่งเครื่องแบบเดิน สายไปพูดตามโรงเรียนนายทหารเท่านั้น
คำของ พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ นั้นศักดิ์สิทธิ์
คล้อยหลัง พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ระบุถึง “กองหนุน”ที่เหลืออยู่ น้อยเต็มทีของ รัฐบาล “ตู่”
หลายคนหันไปมอง “พรรคประชาธิปัตย์”
เพราะพรรคประชาธิปัตย์มีสายสัมพันธ์อันแนบแน่นอย่างยิ่งกับ พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์
แต่ลืมมองไปยังบุคคลอีก 3 คน
คนหนึ่ง คือ นายมีชัย ฤชุพันธุ์ คนหนึ่ง คือ นายวิษณุ เครืองาม คนหนึ่ง คือ นายบวรศักดิ์ อุวรรโณ
3 คนนี้มีความไวอย่างเป็นพิเศษต่อ”ป๋า”
คงจำกันได้ว่าก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 อย่าง น้อย 2 ใน 3 คนนี้ซึ่งอยู่ร่วมกับรัฐบาลก็แสดงปฏิกิริยาออกมาอย่างเด่นชัด
นอกจาก”ประชาธิปัตย์” แล้วขอให้ติดตาม 3 คนนี้
ระยะนับแต่กลางปี 2560 มีการเอ่ยถึงช่วง “ขาลง” ของรัฐบาลและ ของคสช.ถี่ยิบมากขึ้นเป็นพิเศษ
รูปธรรม 1 คือ การปรับครม.
รูปธรรม 1 คือ ความพยายามในการยื้อและทอดเวลาการเลือกตั้ง โดยเริ่มจากจุดไม่ยอม”ปลดล็อก”และกลับ”เพิ่มล็อก”
กระนั้น รูปธรรมที่แหลมคมเป็นอย่างมากคือ การเสนอประ เด็นว่าด้วย”กองหนุน”ที่ถดถอย น้อยลง อย่างตรงไปตรงมา
นี่คือ สัญญาณการเมือง”ร้อน”ในปี 2561
