ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
---|
เหมือนกับว่าคำประกาศ “สถานการณ์ถ้ายังมีความขัดแย้งสูง การเลือกตั้งได้หรือเปล่า ผมไม่รู้ เพราะฉะนั้น อย่าทำให้มันเกิดขึ้น”
จะแสดงถึง “กำปั้น” แห่ง “อำนาจ”
เท่ากับเป็นการส่งสัญญาณไปยัง 2 พรรคการเมืองใหญ่ กล่าวคือ 1 พรรคประชาธิปัตย์ และ 1 พรรคเพื่อไทย
เพราะประโยคตามมา คือ “ผมไม่ได้ทำ”
“ถ้าอยากให้มีการเลือกตั้งขอให้มีความสงบสุขเรียบร้อย ถ้าไม่สงบเลือกตั้งไปแล้วยังมีการตีกันอยู่ผมก็รับผิดชอบไม่ได้”
กระนั้น สภาพการณ์นี้ก็เริ่มแปรเปลี่ยน
เป็นการแปรเปลี่ยนนับแต่มีการประกาศและบังคับใช้คำสั่งหัวหน้า คสช. ฉบับที่ 53/2560 ออกมาเมื่อวันที่ 22 ธันวาคม
2 พรรคการเมืองใหญ่ก็เริ่มเป็นพวกเดียวกัน
ความจริงหน่วยงานด้านความมั่นคงไม่ว่าจะเป็นพลเรือน ไม่ว่าจะเป็นตำรวจ ไม่ว่าจะเป็นทหาร ย่อมมองเห็นลักษณะแปรเปลี่ยนในทางการเมือง
การปะทะระหว่าง 2 พรรคใหญ่เบาบางลง
แม้จะมีการแขวะ ตอดนิดตอดหน่อยกันบ้าง แต่คำสั่งหัวหน้า คสช. ฉบับที่ 53/2560 แสดงเป้าหมายแจ่ม
ชัดว่าต้องการ “มัดตราสัง” ระบบสมาชิกของพรรคการเมืองเก่า พรรคการเมืองใหญ่ เพื่อเปิดทางสะดวกให้กับ “พรรคทหาร”
การแสดงความเห็นไม่ว่าจะเป็นพรรคประชาธิปัตย์ ไม่ว่าจะเป็นพรรคชาติไทยพัฒนา ไม่ว่าจะเป็นพรรคเพื่อไทย
จึงพุ่งไปยัง 1 คสช. 1 กองหนุนของ คสช.
เนื่องจากพรรคประชาธิปัตย์ พรรคชาติไทยพัฒนา พรรคเพื่อไทย ล้วนตกอยู่ในสภาพถูกกระทำอย่างเสมอภาค เท่าเทียมกัน
จึง “รู้รัก” และ “สามัคคี” กันมากยิ่งขึ้น
ในความเป็นจริง ระยะหลังที่มีความพยายามเตะถ่วง รั้งดึง เพื่อยื้อกำหนดเวลาในการเลือกตั้ง ความขัดแย้งก็เริ่มแปรเปลี่ยน
อย่างที่ ดร.ปริญญา เทวานฤมิตรกุล สรุป
แนวโน้มความขัดแย้งค่อยๆ พัฒนากลายเป็นความขัดแย้งระหว่างประชาชนกับ คสช.มีความเด่นชัดมากยิ่งขึ้น
และรวมศูนย์อยู่กับความขัดแย้งใหญ่และสำคัญ
1 เป็นฝ่ายที่ต้องการการเลือกตั้งหวังว่าการเลือกตั้งจะเป็นทางออกของประเทศทำให้ได้รับการยอมรับในทางสากล
1 เป็นฝ่ายที่ไม่ต้องการการเลือกตั้ง
ในเบื้องต้นอาจพยายามจะยื้ออย่างสุดความสามารถบนพื้นฐานบทสรุปของ นายบวรศักดิ์ อุวรรณโณ ตั้งแต่เมื่อเดือนกันยายน 2558 ที่ว่า “เขาอยากอยู่ยาว” โดยมีความเชื่อมั่นว่าหากทอดเวลาการเลือกตั้งออกไปนานเพียงใด ยิ่งทำให้ได้อยู่ในอำนาจยาวเพียงนั้น
2 ความขัดแย้งนี่แหละจะค่อยพัฒนาและกลายเป็นปัญหาใหญ่ในทางการเมืองสำหรับปี 2561 อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้
ในเมื่อ คสช.และรัฐบาลเป็นผู้บริหารราชการแผ่นดิน มีหน้าที่ในการรักษาความสงบ แต่ต้องกลายเป็นคู่ความขัดแย้งเสียเอง
ประเด็น “การเลือกตั้ง” จึงละเอียดอ่อน
ไม่ว่าคำประกาศในเชิงข่มขู่ในห้วงส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ที่มี “การเลือกตั้ง” เป็นตัวประกัน แม้จะชี้นิ้วเข้าหาคนอื่น ฝ่ายอื่น
แต่ก็ยากที่ คสช.และรัฐบาลจะปฏิเสธการรับผิดชอบไปได้