| ที่มา | คอลัมน์สุจิตต์ วงษ์เทศ มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | สุจิตต์ วงษ์เทศ |
| เผยแพร่ |
ด่านสิงขร เป็นเส้นทางคมนาคมข้ามคาบสมุทรตั้งแต่หลายพันปีมาแล้ว จนทุกวันนี้ก็ยังมีความสำคัญ
ล่าสุด มีรายงานข่าวว่าด่านสิงขร จ.ประจวบคีรีขันธ์ จะถูกเร่งรัดผลักดันยกระดับจากจุดผ่อนปรนพิเศษ เป็นจุดผ่านแดนถาวร เพื่อปลดล็อกระเบียบกฎหมายขับเคลื่อนเศรษฐกิจการค้าชายแดนได้เต็มรูปแบบ
ถ้าสำเร็จจะกระตุ้นการลงทุนการค้า และการท่องเที่ยวที่สำคัญของไทย
โดยเฉพาะการขนส่งสินค้าประมงจากทะเลอันดามัน จ.มะริด ของพม่า ผ่านด่านสิงขรถึงอ่าวไทย จะร่นระยะเวลาขนส่งแล้วลดต้นทุนให้ผู้ประกอบการ เท่ากับเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจได้ดียิ่ง
[มติชน ฉบับวันศุกร์ที่ 2 มีนาคม 2561 หน้า 11]
ด่านสิงขร
ด่านสิงขร แต่เดิมเรียกช่องสิงขร หมายถึง ช่องระหว่างขุนเขาตะนาวศรี ที่ใช้เป็นเส้นทางคมนาคมไปมาระหว่างเขตแดนไทยกับพม่า
เขตไทย เป็น จ.ประจวบคีรีขันธ์ ริมฝั่งอ่าวไทย ทะเลจีน มหาสมุทรแปซิฟิก
เขตพม่า เป็นเมืองมะริด, อ่าวเบงกอล, ทะเลอันดามัน, มหาสมุทรอินเดีย
บรรพชนอุษาคเนย์และคนไทย ใช้ช่องสิงขร เป็นเส้นทางคมนาคมจากอ่าวไทยไปอ่าวเบงกอล อย่างน้อยราว 2,000 ปีมาแล้ว มีพยานหลักฐานโบราณคดียืนยันกระจัดกระจายอยู่บริเวณตั้งแต่หัวหิน, ปราณบุรี, สามร้อยยอด, กุยบุรี ฯลฯ
ช่องสิงขร เป็นเส้นทางพระอภัยมณีเดินดง แล้วพบนางผีเสื้อสมุทรที่ชายทะเล กับเป็นเส้นทางม้าสีหมอกของขุนแผน
พระอภัยมณี
สุนทรภู่แต่งให้พระอภัยมณีกับศรีสุวรรณ ถูกท้าวสุทัศน์ขับไล่ออกจากกรุงรัตนา (กรุงรัตนโกสินทร์) ก็พากันเดินดงได้เดือนเศษ ผ่านป่าดงพงไพร (สิงขร) ถึงชายทะเล (อันดามัน) มีกลอนว่า
แต่เดินทางกลางเถื่อนได้เดือนเศษ ออกพ้นเขตเขาไม้ไพรสิงขร
ถึงเนินทรายชายทะเลชโลทร ในสาครคลื่นลั่นสนั่นดัง
ม้าสีหมอก
กลอนเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน แต่งให้ม้าสีหมอกเป็นม้าเทศ (อาหรับ) ลงเรือจากเมืองเทศ (อินเดีย) มาขึ้นฝั่งที่เมืองมะริด แล้วบ่าวไพร่พากันต้อนฝูงม้าเทศผ่านช่องสิงขรไปกุย, ปราณ, ชะอำ เลี้ยงไว้ที่เมืองเพชรบุรี มีกลอนเสภาว่า
มาถึงสิงขรผ่อนพักหยุด ปล่อยม้าอุตลุดให้กินหญ้า
กรมการกุยปราณส่งเนื่องมา ผ่านชะอำถึงท่าเพชรบุรี
แคบสุดของไทย
ช่องสิงขรอยู่ในทิวเขาตะนาวศรีที่พาดผ่านจากทิศเหนือลงไปทิศใต้ ถึงพื้นที่ทิศตะวันตก จ.ประจวบคีรีขันธ์
ตรงที่ชายฝั่งทะเลอ่าวไทยด้านตะวันออกของ จ.ประจวบคีรีขันธ์ เว้าลึกเข้ามาทำให้แผ่นดินระหว่างชายฝั่งอ่าวไทยกับทิวเขาตะนาวศรีช่วงตรงนั้นคับแคบคอดกิ่ว หรือเป็นคอคอด จนได้ชื่อว่าเป็นบริเวณแคบที่สุดของประเทศไทย กว้างเพียง 10.96 กม. (อยู่ ต.ห้วยทราย อ.เมืองฯ จ.ประจวบคีรีขันธ์)
