ทีม ไทย พลาดแชมป์ คิงส์คัพ แต่บทสรุปหลังเสร็จงานก็คือ ไม่ได้-ไม่เสีย แฟนบอลยังรู้สึกดีกับทีมอยู่
สองนัดที่ลงแข่ง ทั้งวันยิงลูกโทษชนะ กาบอง และรอบชิงที่แพ้ สโลวาเกีย 3-2 มาตรฐานทีมไทยเป็นรองทั้งคู่ แต่เราก็ สู้ได้ สนุก ฟอร์มรวมๆ ถือว่า สอบผ่าน นักเตะหลายคนเล่นน่าประทับใจ โดยเฉพาะ ฐิติพันธ์ พ่วงจันทร์ กับ พรรษา เหมวิบูลย์
ฐิติพันธ์เติมจากแถวสองเข้าไปป่วนเขตโทษอย่างดุดัน ดูมีอิสระ เป็นธรรมชาติกว่าตอนเล่นให้สโมสร
ส่วนพรรษาดีวันดีคืนจนมีแววว่าจะเป็นเซ็นเตอร์ผูกขาดให้ทีมไทยไปอีกนานหลายปี แถมยิ่งอยู่นานก็ยิ่งเก่ง
น่าเสียดายที่ *3 นักเตะเจลีก มี เจ ชนาธิป โดดเด่นอยู่คนเดียว
เจ ธรรมดาไปหน่อยในนัดแรก แต่พอถึงรอบชิงก็เข้าฝัก เลี้ยงลุยฉีกเกมรับสโลวาเกียหลายครั้ง ความขยัน มุ่งมั่นเต็มร้อย เป็นตัวจ่ายบอลที่ดีที่สุดของทีมเหมือนเดิม
ธีรศิลป์ แดงดา ค่อนข้างเงียบ แต่เทียบกันแล้วก็ยังมีบทบาทมากกว่า ธีราทร บุญมาทัน
ผมเป็นห่วง อุ้ม นะครับ การเป็นตัวสำรองในทีม วิสเซล โกเบ นอกจากทำให้ความเฉียบขาดกับลูกแม่นหายไป ความฟิตก็ดูมีปัญหา ความมั่นใจยิ่งแล้วใหญ่
ธีราทรไม่ใช่คนเดิมสมัยเล่นให้ เมืองทอง กับ บุรีรัมย์ อีกต่อไป
การที่โค้ช มิโลวาน ราเยวัช จับเขาลงเล่นมิดฟิลด์ในช่วงนี้ ยิ่งทำให้ทุกอย่าง แย่ลง
ในเมื่่อขาดความเชื่อมั่น ธีราทรก็ ไม่กล้าเล่น จ่ายบอลไม่ได้ พลาดแล้วพลาดอีก เสียบอลก็ไม่ไล่ หมดทั้งความแข็งแกร่ง และสปีดความเร็ว
ถ้าจะช่วยกัน ผมว่าให้อุ้มกลับไปเล่นแบ๊กซ้าย อยู่ในที่ที่เขารู้สึกมั่นคง ปลอดภัยที่สุด ค่อยๆ ฟื้นฟูความเป็นธีราทรกลับมาดีกว่า
น่าเสียดาย แทนที่คิงส์คัพจะช่วยได้ กลายเป็นยิ่งทำร้ายกันหนักขึ้น
ย้ำตรงนี้อีกทีว่า ธีราทร บุญมาทัน คือ ฟูลแบ๊ก ต้องทำในสิ่งที่แบ๊กควรทำ เน้นเกมรับมาที่หนึ่ง แล้วค่อยเติมขึ้นบุกไปเปิดบอลจากด้านข้างเมื่อมีจังหวะให้เติม
อุ้มจะดีขึ้น ถ้าทำอะไรง่ายๆ กลับสู่พื้นฐานของความเป็นแบ๊ก
