| ผู้เขียน | ทรงพร ศรีสุวรรณ |
|---|
การรัฐประหารเมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 2557 คือ ภาคแรกของ คสช. โดย พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ยึดอำนาจรัฐบาล “ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร”
วัตถุประสงค์คือ เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย ยุติความขัดแย้ง แก้ปัญหาการชุมนุมของ กปปส. และ นปช.
ส่วนโจทย์ใหญ่คือ การรัฐประหารจะต้องไม่ “เสียของ” เหมือนอดีตที่ผ่านมา
เป้าหมายหลักจึงพุ่งเป้าไปที่ “พรรคเพื่อไทย”
ช่วงนั้น มีข่าวสะพัดว่า เครือข่ายระบอบทักษิณปั่นป่วนกันหนัก
ต่อมามีการออกแบบและสร้างกติกาการเมืองขึ้นมาใหม่ เพื่อสกัดระบอบทักษิณไม่ให้กลับมาบริหารประเทศได้อีก
ไม่ให้พรรคเพื่อไทย ที่เชื่อกันว่า “ทักษิณ ชินวัตร” อดีตนายกฯ อยู่เบื้องหลัง ชนะการเลือกตั้งแบบถล่มทลาย ซ้ำรอยกับการเลือกตั้ง 2 ครั้งหลังก่อนหน้านี้
ทั้งยังมีความพยายามที่จะให้ประชาชนที่รักและศรัทธา”ทักษิณ ชินวัตร” เปลี่ยนความคิดใหม่
ขณะเดียวกันก็มีเสียงเตือน พล.อ.ประยุทธ์ เป็นระยะๆ เช่นกัน
เตือนให้ลงจากหลังเสือหลังจากบ้านเมืองสงบเรียบร้อย ปล่อยให้การเมืองแก้ปัญหากันเอง
เพื่อให้เกิดความสง่างาม ได้รับคำชื่นชม และไม่ต้องรับภาระที่หนักอึ้ง
ที่สำคัญคือ จะไม่มีข้อกล่าวหาเรื่องสืบทอดอำนาจ หรือ “เขาอยากอยู่ยาว”
แต่ด้วยเสียงเชียร์จากกองหนุน หรืออาจจะกลัวครหาว่า รัฐประหารจะเสียของ ทำให้ พล.อ.ประยุทธ์ ยังไม่ยอมลงจากหลังเสือ
กว่า 4 ปีที่ผ่านมา ที่เลื่อนการเลือกตั้งมา 4-5 ครั้ง รัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ ได้สร้างกติกา กำหนดยุทธศาสตร์ชาติ และอื่นๆ โดยให้เหตุผลว่า เป็นการวางรากฐานให้ประเทศใหม่ เพื่อให้ประเทศมีความมั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืน
ขณะที่เป้าหมายการล้มล้างระบอบทักษิณอาจจะไม่สำเร็จดังที่หวัง จึงต้องมี “บิ๊กตู่ ภาค 2″ โดย พล.อ.ประยุทธ์ ตอบรับพรรคพลังประชารัฐ ที่เสนอชื่อเป็นนายกรัฐมนตรี
เป้าหมายของพรรคพลังประชารัฐ ที่ตั้งขึ้นมารองรับพล.อ.ประยุทธ์ เป็นนายกฯ คือจะต้องชนะพรรคเพื่อไทย
เพราะการชนะพรรคเพื่อไทย คือการล้มระบอบทักษิณสำเร็จ ซึ่งอาจจะทำให้รู้สึกได้ว่า การรัฐประหารไม่เสียของ
หรือหากพรรคเพื่อไทย ชนะการเลือกตั้ง แต่จัดตั้งรัฐบาลไม่ได้และ”บิ๊กตู่” ยังได้รับการเลือกเป็นนายกฯ ก็อาจคิดได้ว่า รัฐประหารไม่เสียของอีกเช่นกัน
แต่จะเป็นชัยชนะที่น่าภาคภูมิใจ และสมราคาหรือไม่ ทุกคนย่อมรู้อยู่แก่ใจ
