สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ

สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ

ไตรมาสแรกของปี พ.ศ. 2564 ผ่านไปอย่างไม่อินังขังขอบกับสิ่งใดๆ

แต่ร่องรอยของสารพัดทุกข์ยังอยู่

ทุกข์ที่หนักหนาสาหัสที่สุด คือ ทุกข์ของความเปลี่ยนแปลงที่ถาโถมเข้ามา

Advertisement

เริ่มแต่ โรคภัย ไข้เจ็บที่มีมรณะเป็นบำเหน็จ

ความยากแค้น ฝืดเคืองทั้งทางกาย ทางใจ ที่ทุกคนแบกรับ

ฤดูกาลที่ซ้ำเติมความปกติ

นอกเหนือจากโควิด-19 แล่นทะลวงโลกแล้ว ภัยที่เกิดจากคนไม่เอาใจใส่โลกและสิ่งแวดล้อมก็ทะลักล้นอยู่เรียงราย

อากาศเป็นพิษ น้ำแล้งแห้งขอด ไฟไหม้ป่า พระอาทิตย์ขึ้น 2 ดวงในบางที่ กุ้ง หอย ปู ปลา พืชพันธุ์ธัญญาหาร วินาศฉิบหาย ไปต่ำกว่าศูนย์

นี่เป็นห้วงเวลาไตรมาสแรกประจำปีที่โลกให้แก่มนุษย์

ถามว่า จะลดลงบ้างได้ไหม?

คำตอบคือ ได้ ถ้ามนุษย์มีการเตรียมตัวที่จะอยู่กับมันด้วยความเป็นจริง

หรือเตรียมตัวให้อยู่เหนือกว่าทุกข์ภัยที่กำลังผจญ

ท่ามกลางความล้มละลายของทุกสรรพสิ่ง

ท่านว่า ทางรอดแรกที่อาจค้นพบ คือ ตัดรายจ่ายที่ไม่จำเป็นออกให้หมด

ไม่ใช่แจกสตางค์

เอาความพอเพียงที่เพียงพอของพ่อมาใช้ก็ได้ ถ้าไม่กำเริบเสิบสานจนเกินไปนัก

รายจ่ายก้อนสุดท้ายของคนทั่วไปอาจเป็นชีวิต

กาย วาจา ใจ เปิดกว้างหน่อยเพื่อโลกใบนี้

เยาวรุ่นของเรา อาจเห็นหลายสิ่ง หลายอย่างได้เร็วกว่า ตรงกว่า และบริสุทธ์ยุติธรรมได้มากกว่า

แน่นอน เยาวรุ่น สะอาดและสุจริตยิ่งกว่า

กาย วาจา ใจ ของชราภาพ มิได้ซาบซึ้งต่อเสียงกระซิบจากเกลียวคลื่นบ้างดอกหรือ

หลงแต่เสียงคลื่นกระทบฝั่ง

เดี๋ยวไทยก็เกยฝั่งก่อนพม่าหรอก

ขรัวตาขำ

QR Code
เกาะติดทุกสถานการณ์จาก Line@matichon ได้ที่นี่
Line Image