| ผู้เขียน | ขรัวตาขำ |
|---|
สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ
โบราณาจารย์ข้างถนน ยกธรรมกายวิภาคประกอบอรรถโวหารว่า คนเรากินแล้วต้องขี้ ไม่ขี้ต้องกินยาถ่าย ถ่ายให้ครบถ้วน ถ่ายให้หมด ถ่ายไม่หมด ลากขาไปเรื่อยๆ ทุกข์ก็สุมกายใจไปตลอด
ประธานฝ่ายของโลกหลายทวีปเป็นเช่นนั้น เจอะกันที่เมืองหนาวก็ร้อน ไม่รู้ร้อนรู้หนาวก็มี ไม่รู้อะไรเลยแต่สู่รู้ก็มาก รู้แล้วไม่ทำ ภัยจากโรคร้อนเพราะโลกร้อน เห็นทีที่ยากจะดับ
ป่าชายเลนเล็กๆ อย่างเรา ดูแลแหล่งน้ำให้สถิตเสถียรมั่นคง ให้น้ำไหลรินอยู่สม่ำเสมอ ทั้งน้ำดีน้ำเสีย บำรุงรักษาต้นไม้ใบหญ้าให้ทั่วถึงทั้งประเทศ เปิดฉากการเรียนรู้แบบเก่าฉบับใหม่ อบรมศึกษา ข้าราชการ ข้ารัฐการ กับทั้งข้าราษฎรทุกสัดส่วน ให้หยัดอยู่กับความเป็นจริงของธรรมชาติตามสภาพภูมิศาสตร์ แล้วเพียรเพาะงอกเงยแห่งความสุขโดยรวมขึ้นมาให้จงได้
ในเวลาอันควรกำหนด
มีการทบทวน แก้ไข ดัดแปลง ให้ทันเหตุทันการณ์ตลอดเวลา จะได้ไม่ลักลั่นอย่างไร้เหตุผล ฟังแต่เสียงสุดท้ายก่อนออกจากห้องน้ำเพื่อเอามาตัดสินว่า
4 จังหวัด เปิดขายเหล้าได้บางส่วน แต่ต้องปิด 3 ทุ่ม
แต่ไม่มีจังหวัดหลักอย่าง เชียงใหม่ เชียงราย พิษณุโลก ชลบุรี สงขลา และหรือ ฯลฯ
ทำไมหลายส่วนผิดพลาดถึงเพียงนั้น
การเตรียมการล่วงหน้าเพื่อคนส่วนใหญ่ทุกเรื่องเป็นเรื่องสำคัญ
ถ้าความคิดสั้นเต่อแบบหางจิ้งจกที่เพิ่งงอก ไม่มีเพื่อนบอกเลยหรือว่า อย่าเพ่อออกงาน
ถ้าสั้นอยู่แค่กับตัวเอง
ออกกำลังให้จงหนักดีกว่าหรือไม่ เป็นผู้นำการออกกำลังกายในท้องถิ่น เพื่อไว้ช่วยสะกัดโรคพยาธิ ในตำบล หมู่บ้านได้
ออกกำลังเสร็จก็เร่งทำความสะอาดเป็นตัวอย่าง เพื่อสะกัดกั้นความสกปรกของแต่ละท้องถิ่น ให้ลดน้อยถอยลง
น้ำดีมีทางไป แมกไม้เขียวไสวใสสดชื่น ร่างกายแข็งแรงสะอาด ทั้งกาย วาจา ใจ
อาจจะไม่กินยาถ่ายตลอดชีวิตเลยก็ได้
แต่กินเมื่อไรต้องถ่ายให้หมด
ตายในยามท้องป่องอืด อาจมิค่อยน่าดูนัก
ขรัวตาขำ
