เมื่อวันที่ 11 สิงหาคม ที่ รัฐสภา นายคำนูณ สิทธิสมาน สมาชิกวุฒิสภา ได้ลุกขึ้นขอหารือก่อนเข้าระเบียบวาระการประชุมวุฒิสภา โดย ระบุว่า ขอกราบเรียนหารือกับท่านประธานด้วยความอึดอัด คับข้อง และเชื่อว่าพี่น้องประชาชนจำนวนมากในวันนี้ตกอยู่ในสภาวะไม่ต่างจากผม หลังจากได้รับทราบและติดตามการชุมนุมทางการเมือง 3 ครั้ง
3 สิงหาคม – อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย 9 สิงหาคม – ประตูท่าแพ เชียงใหม่ 10 สิงหาคม – ลานพญานาค ธรรมศาสตร์ และยิ่งอึดอัดคับข้องหนักยิ่งขึ้นเมื่อทราบเป็นเบื้องต้นว่าได้มีประกาศชุมนุมครั่งที่ 4 ในวันพรุ่งนี้ 12 สิงหาคม – สวนลุมพินี
เฉพาะการชุมนุมเมื่อวานนี้ 10 สิงหา เป็นการชุมนุมที่มีเนื้อหารุนแรงที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาในชีวิต มีข้อเรียกร้องที่แทบไม่เคยมีคนไทยคนไหนเรียกร้องในการชุมนุมสาธารณะมาก่อน มันเลยเถิดเกินการขับไล่รัฐบาล มันเลยเถิดเกินการเรียกร้องแก้ไขรัฐธรรมนูญหรือการยกร่างรัฐธรรมนูญใหม่ และมันชวนให้คิดว่าการไม่ยอมรับเพียงการแก้ไขรัฐธรรมนูญโดยขอให้ยกร่างใหม่ทั้งฉบับสถานเดียวนั้นเป้าหมายสูงสุดคืออะไร สรุปคือมันเลยเถิดขอบเขตของการต่อสู้ทางการเมืองปกติไปไกล ยังมีการไลฟ์สดมาจากต่างประเทศของผู้หลบหนีคดีท่านหนึ่งที่เป็นฮีโร่ของเยาวชนจำนวนหนึ่ง ผู้หลบหนีคดีท่านนี้เคยกล่าวไว้ในอดีตทำนองว่า ประเทศนี้ต้องลงเอยด้วยความรุนแรงและสงครามกลางเมือง
เกิดคำถามตามมามากมายคำถามหนึ่งที่พี่น้องประชาชนถามผ่านผมมาคือเราจะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปหรือ ทราบความยากอย่างยิ่งในการบริหารจัดการของรัฐ บังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัดก็เข้าทาง พยายามใช้การเมืองนำอย่างเดียวก็เข้าทาง และเพราะทราบความยากยิ่งในการบริหารจัดการเช่นนี้ จึงจำเป็นที่จะต้องหารือผ่านท่านประธานไปยังท่านนายกรัฐมนตรี ขอให้ท่านใช้ ‘ตัวช่วย’ ตามระบบการเมืองที่มีอยู่ดำเนินมาตรการทางการเมือง
ด้วยความรู้ความคิดและกำลังสติปัญญาอันจำกัด ผมเห็นว่ารัฐบาลควรดำเนินมาตรการทางการเมืองด้วยการรับฟังความคิดเห็นและข้อเสนอแนะจากสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรและสมาชิกวุฒิสภาอย่างเป็นกิจจะลักษณะ ด้วยการขอเปิดอภิปรายทั่วไปในรัฐสภาตามรัฐธรรมนูญมาตรา 165 โดยเร็วที่สุด แม้พวกเราสมาชิกทั้ง 2 สภาจะมีความคิดเห็นที่หลากหลาย แตกต่างกัน กระทั่งอาจตรงกันข้ามกันในบางส่วน แต่เชื่อว่าพวกเราสมาชิกทั้ง 2 สภามีความเห็นร่วมกันประการหนึ่งว่าการกระทำบางอย่างของผู้ชุมนุมบางคนเกินขอบเขตที่ควรจะเป็นไปไกลมาก ทำให้ข้อเรียกร้องทางการเมืองตามปกติส่วนใหญ่ต้องเสียไป และสุ่มเสี่ยงจะเป็นการจุดชนวนความรุนแรงอย่างถึงที่สุดขึ้นในสังคมไทยอีกครั้งหนึ่ง ซ้ำรอยเหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 อันจะเป็นการสร้างบาดแผลลีกส่งต่อไปยังรุ่นลูกรุ่นหลานต่อไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานการณ์ที่กำลังเผชิญมหาวิกฤตทางเศรษฐกิจโลกรุนแรงระดับ 100 ปีจะเกิดสักครั้งอยู่ขณะนี้ จะยิ่งซ้ำเติมให้ประเทศจมดิ่งลงสู่หุบเหวแห่งหายนะ
“สรุปคือ การบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัดเท่านั้นไม่พอ ต้องดำเนินมาตรการทางการเมืองควบคู่กันไปด้วย รัฐสภาควรจะเป็นเวทีหาทางออกให้บ้านเมือง ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ที่อาจจะเรียกได้ว่า ‘หกตุลาภาคสอง’ ขึ้นมาในเร็ว ๆ นี้ และหากถึงวันนั้น หากรัฐสภายังคงอยู่ หากรัฐธรรมนูญยังคงอยู่ การขอเปิดอภิปรายทั่วไปในรัฐสภาตามมาตรา 165 ก็จะเป็นทางเลือกที่ต้องเกิดขึ้น ดังเช่นที่เคยเกิดขึ้นหลังเหตุรุนแรงในปี 2552 และ 2553 แล้วไฉนต้องรอถึงวันนั้น” นาย คำนูณ กล่าว
