เมื่อวันที่ 30 ตุลาคม นายแทนคุณ จิตต์อิสระ คณะทำงานทางการเมืองของประธานสภาผู้แทนราษฎรไทย อดีตส.ส.กรุงเทพฯ พรรคประชาธิปัตย์ โพสต์ข้อความเตือนสติคนรุ่นใหม่ ที่แสดงออกทางการเมือง โดยเฉพาะประเด็นสถาบัน โดย ระบุว่า
อย่าลืมว่าเขาสามารถสืบค้นย้อนกลับไปได้ไม่ว่าจะลบไปนานแค่ไหน บริษัทหรือองค์กรที่น้องไปสมัครงานเขาจะเช็คได้ว่าน้องเคยมีทัศนคติทางการเมืองอย่างไร แสดงออกอย่างไร และใช้ชีวิตอย่างไร และ “เสียดสี” ใครไว้ ทั้งหน้าตา ชื่อนามสกุล กิริยามันโชว์ออกมาหมดผ่านร่องรอยที่น้องนั่นเองที่เป็นคนประทับให้กับตัวเอง เหมือนเพลงที่บอกว่าไม่มีอะไรจะทำร้ายเราได้เท่ากับเราทำตัวของเราเอง
จนน้องหลายคนบอกว่าถ้ารู้อย่างนี้ วันนั้นจะนั่งไทม์แมชชีนย้อนกลับไปในอดีตและเตือนตัวเองในวัยเด็กว่า “อย่าทำอะไรที่ ก้าวร้าวเหยียบย่ำล่วงเกินความรู้สึกของคนอื่นมากไปกว่านี้เลย”
ผมจะยกตัวอย่างให้ฟังมีนักศึกษาคนหนึ่งในต่างประเทศเขาเคย ด่าประธานาธิบดีของเขาใน Facebook วันหนึ่งเมื่อเขาจบไปแล้ว เขาไปสมัครงานในบริษัทแห่งหนึ่งบริษัทได้เช็คประวัติไปในสื่อออนไลน์ที่เขาเคยเล่น และมันก็ปรากฏหลักฐานว่าเขาเคยด่าประธานาธิบดีของเขาและถูกดำเนินคดี ถึงแม้คุณสมบัติด้านอื่น เขาจะดีพอที่จะเข้าทำงานแต่เมื่อเปรียบเทียบกับคนอื่นที่ไม่มีมลทินด้านนี้ เขาจึงพลาดโอกาสนั้นไป อย่างน่าเสียดาย อีกคนหนึ่งก็เคยลงภาพตัวเองเมาเหล้าในเฟซบุ๊คแล้วมีเพื่อนเอาไปแชร์ต่อ เพราะความคึกคะนอง นึกสนุกอยากเล่นอยากแกล้งเพื่อน แต่เมื่อเขาโตขึ้นร่องรอยนั้นไม่ได้หายไปมันทำให้เขา ถูกตัดสิทธิ์ในการทำงานบางอย่างไปอย่างน่าเสียดาย
ผมยังคงพยายามทำความเข้าใจในจุดยืนที่น้องๆหลายคนแสดงออกในความคิดสร้างสรรค์ผ่านงานศิลปะและการมีส่วนร่วมในประเด็นสังคมต่างๆโดยเฉพาะการพูดถึงการปฏิรูปสถาบันพระมหากษัตริย์ ผมตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อว่าจะมีข้อเสนออะไรที่เป็นประโยชน์ที่คนไทยส่วนใหญ่ที่มีความรักสถาบันจะพร้อมเดินทางร่วมไปกับความคิดความฝันของน้องๆแต่ผมเห็น พฤติการณ์การแสดงออกหลายอย่างในแต่ละค่ำคืนที่น้องรวมตัวกัน ผมคิดว่าน้องกำลัง ทำสิ่งที่เรียกว่า”ปฏิปักษ์” มากกว่า “ปฏิรูป” เมื่อน้องได้ส่งต่อความสะใจที่ไร้ความรับผิดชอบ ออกไปยิ่ง”ไกล” มากเท่าไหร่น้องจงทำใจว่าน้องจะยิ่งเข้า “ใกล้”ความเจ็บใจของคนที่เริ่มทนไม่ไหวที่ทยอยเข้ามาหาเราสักวันหนึ่งเพราะมันยังคงมีความรู้สึกที่ไม่อาจลบเลือนในใจของคนที่ถูกกระทำ แม้ไม่ใช่พ่อแม่เขาโดนตรง แต่เขารู้สึกไม่ต่างกัน สุขที่สะใจจะนำมาซึ่งทุกข์ที่ยิ่งใหญ่เสมอ
ผมยังหวังดีกับน้องเสมอ และรู้ว่าคนรุ่นGen X อย่างผม มีหน้าที่เดียว
