คนที่คร่ำหวอดอยู่ในแวดวงการเมืองเพียงได้สัมผัสกับ “ฉายา” รัฐบาลอันมาจาก “กลุ่มผู้สื่อข่าวประจำทำเนียบรัฐบาล” ก็กระสาได้โดยพลัน
กระสาในกลิ่น “ขาลง”
ไม่เพียงเพราะว่านับจากรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 เรื่อยมาจนถึงเดือนธันวาคม 2562 ไม่เคยมี
การตั้ง “ฉายา” ใดๆ
เป็น 5 ปีโดย “นักข่าว” ไม่กล้า “แตะ”
แต่เมื่อผ่านการเลือกตั้งในเดือนมีนาคม 2562 เป็นต้นมา มาถึงเดือนธันวาคม ฉายา “รัฐเชียงกง” ก็มาพร้อมกับฉายา “อิเหนาเมาหมัด”
เป็นหมัดตรงไปยังรัฐบาล “พลังประชารัฐ”
คล้อยหลังการตั้ง “ฉายา” เพียง 1 สัปดาห์ อาการเบื่อก็สำแดงออกผ่านสีหน้าของชาวบ้าน ณ อาคาร
ผู้โดยสารภาคกลาง ชั้น 1 สถานีขนส่งหมอชิต
ตามด้วยปะทุอารมณ์ของ “อิเหนาเมาหมัด”
ถูกต้องแล้วที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จักต้องหงุดหงิดในอารมณ์ ถูกต้องแล้วที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จักต้องโกรธ
เพราะ “หมัด” นี้เข้ากระโดงคาง
ไม่ว่าจะเป็นหมัดอันว่าด้วย “ชายน้อยประชารัฐ” ไม่ว่าจะเป็นหมัดอันว่าด้วย “ศรีธนญชัยรอดช่อง” ไม่ว่าจะเป็นหมัดอันว่าด้วย “เทามนัส”
ยิ่งหมัด “รัฐอิสระ” ประสานเข้ากับ “สารหนู” ยิ่งไปโลด
หาก “ทำเนียบรัฐบาล” คือหัวใจของรัฐบาล การจัดนักข่าวลงมาประจำทำงานในทำเนียบรัฐบาลก็ต้องคัดแล้วคัดอีก
ขณะเดียวกัน พวกเขาอยู่มาเกือบ 6 ปี
รับรู้กระบวนการเคลื่อนไหว กระบวนการทำงานของรัฐบาลมาตั้งแต่หลังรัฐประหาร 2557 กระทั่งเลือกตั้งเดือนมีนาคม 2562
ผลึกอันปรากฏผ่าน “รัฐเชียงกง” จึงแจ่มชัด
ไม่ต้องให้เป็นบุคคลที่เคยสอบได้ที่ 1 ของโรงเรียนนายร้อย จปร.ระดับ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็
ย่อมอ่านแตก มองทะลุ
ทะลุถึงความรู้สึกของ “นักข่าว”
ฉายาแต่ละฉายาจึงนอกจาก 1 ประมวลแต่ละรายละเอียดผ่านรัฐมนตรีแต่ละคนที่มีบทบาท หากแต่ 1 ซึ่งสำคัญชี้ให้เห็นอนาคต
อนาคตสัมผัสได้จาก “สารหนู” สัมผัสได้จาก “รัฐอิสระ”
เมื่อทุกอย่างอยู่ในความรับผิดชอบในแบบ “ชายน้อยประชารัฐ” ในแบบ “ศรีธนญชัยรอดช่อง” ในแบบ “เทามนัส”
ก็อย่าได้แปลกที่ “อิเหนา” จะต้อง “เมาหมัด”
เมื่อ “อิเหนาเมาหมัด” อยู่บนพื้นฐานของ “รัฐเชียงกง” อย่างนี้ มองไปยังข้างหน้าก็ไม่มี “ความหวัง” มองย้อนกลับข้างหลังก็ไม่เหลือ “ความภูมิใจ”
คำว่า “เบื่อ” จึงปรากฏผ่านสีหน้า “ชาวบ้าน”
ต้องยอมรับว่า 5 ปีบวกเข้ากับ 8 เดือน ภายหลังการเลือกตั้งเมื่อเดือนมีนาคม 2562 สภาพของรัฐบาล “เชียงกง” ทะร่อทะแร่อย่างนี้
พลันที่ปะเข้ากับอภิปราย “ไม่ไว้วางใจ” จะเป็นเช่นใด
เพราะพอพ้นเดือนธันวาคม 2562 เข้าสู่เดือนมกราคม 2563 คณะกรรมการกิจการพิเศษ (กพศ.) ของพรรคเพื่อไทย ก็มีความพร้อมที่จะรับไม้ “ชำแหละ”
นี่ย่อมเป็นการขานรับต่อห้วงยาม “ขาลง” อย่างคึกคักยิ่ง
