หากนำเอาคำพูดของ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ มาวางเรียงเคียงกับคำพูดของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ก็จะสัมผัสได้ในปัญหาว่าด้วย “ยุค”
ก็จะไม่แปลกใจที่จะได้ยินคำว่า “วายร้าย”
ยิ่งหากนำเอาคำพูดของ พล.อ.สมเจตน์ บุญถนอม มาวางเรียงเคียงกับคำพูดของ นายปิยบุตร แสง
กนกกุล ก็ยิ่งสัมผัสได้ในปัญหาว่าด้วย “ภูมิหลัง”
คนหนึ่งเรียน จปร. คนหนึ่ง จบกฎหมาย
ถามว่าเหตุปัจจัยอะไรทำให้คนอย่าง “เสธ.อ้าย” เสนอวาระที่จำเป็นต้อง “แช่แข็ง” ประเทศไทย ถามว่าเหตุปัจจัยอะไรทำให้คนอย่าง “ท่านใหม่” หงุดหงิดกับการแต่งชุดชาติพันธุ์ม้ง
ไม่ว่าเมื่อมอง “ธนาธร” ไม่ว่าเมื่อมอง “ช่อ พรรณิการ์”
อย่าได้แปลกใจหากแกนนำม็อบก่อนรัฐประหารเดือนกันยายน 2549 อย่าได้แปลกใจหากแกนนำม็อบก่อนรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557 จะออกมา “เตือน” พรรคอนาคตใหม่
พลันที่เห็นปรากฏการณ์ FLASH MOB
ทั้งหมดนี้มิได้สะท้อนการดำรงอยู่ในลักษณะอันต่างกันในทาง “ชนชั้น” ทั้งหมดนี้มิได้สะท้อนการดำรงอยู่ในลักษณะอันต่างกันในทาง “ยุค”
หากแต่เริ่มต้นจากความไม่เข้าใจ
เมื่อมีภูมิหลังทางครอบครัวแตกต่างกัน สถานะในทางเศรษฐกิจไม่เหมือนกัน ก็จะทำให้ความคิดและการเมืองแตกต่างกันไปด้วย
ยิ่งกว่านั้นยังถูกจำกัดด้วย “ยุค”
อย่าว่าแต่คนที่เกิดและเติบโตในยุค จอมพลถนอม กิตติขจร จะคิดต่างเห็นต่างกับคนที่เกิดและเติบโตในยุค พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ เลย
แม้กระทั่งในยุค 4 ทศวรรษหลังก็มีบทสรุปต่างกัน
มิเช่นนั้น คนในยุคเดือนตุลาคม 2516 จะมาทะเลาะกันเองหรือ มิเช่นนั้น คนในยุคเดือนพฤษภาคม 2535 จะมาทะเลาะกันเองหรือ
แม่นำแยกสาย ไผ่แตกกอ
การเมืองก่อนยุครัฐประหารเดือนกันยายน 2549 การเมืองก่อนยุครัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557 มากด้วยปัญหา มากด้วยความขัดแย้ง
ความขัดแย้งดำเนินไปอย่างชนิด “ซึมลึก”
อย่าว่าแต่คนที่เคยร่วมเคลื่อนไหว ร่วมต่อสู้มาด้วยกัน จะมีความเห็น “ต่าง” กระทั่งด่าทอและแยกทางกันเดินเลย
เคยคิดบ้างหรือไม่ว่า “เด็ก” ที่โตมาในยุคนี้รู้สึกอย่างไร
เด็กที่เกิดและเติบโตมาในห้วง 4 ทศวรรษหลังสถานการณ์การเคลื่อนไหวเมื่อเดือนตุลาคม 2516 และเมื่อเดือนพฤษภาคม 2535 นั่นแหละ
คือคนที่กำลังมีบทบาทมากขึ้นเป็นลำดับในวันนี้
สิ่งที่พวกเขาคิด สิ่งที่พวกเขาสำแดงออกย่อมขัดหูขัดตากับนักการเมืองอย่าง นายสุเทพ เทือกสุบรรณ หรือทหารอย่าง พล.อ.สมเจตน์ บุญถนอม แน่นอน
นี่คือเรื่องของ “รุ่น” นี่คือเรื่องของ “ยุค”
ปรากฏการณ์ FLASH MOB คือ ปรากฏการณ์ใหม่ในทางการเมือง เป็นผลผลิตอันเกิดขึ้นหลังการเลือกตั้งเมื่อเดือนมีนาคม 2562 อย่างเด่นชัด
มิใช่เรื่องของ “ธนาธร” มิใช่เรื่องของ “ปิยบุตร”
หากแต่เป็นเรื่องของยุคซึ่งสะสมความขัดแย้งยาวนานตั้งแต่เดือนมิถุนายน 2475 ตั้งแต่เดือนตุลาคม 2516 และตั้งแต่รัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549
และกำลังจะปะทุขึ้นในปี 2563 อย่างเด่นชัด
