ไม่เพียงเพราะบิดาของมัน เอี้ยคัง 1 ลืมชาติกำเนิด หันไปภักดีกับศัตรูและชนชาติศัตรู หาก 1 การตายของเอี้ยคังก็มากด้วยเงื่อนงำ
นี่ย่อมส่งผลสะเทือนอย่างสูงไปยังความสัมพันธ์อันมากด้วยเงื่อนงำ
เมื่อมันปะเข้ากับอึ้งย้ง แม้ว่าก๊วยเจ๋งจะเปี่ยมด้วยความเมตตา แต่อึ้งย้งกลับมากด้วยความหวาดระแวง
ทั้งๆ ที่อายุของเอี้ยก้วยเพียงไม่กี่ขวบ ยังเป็นทารกแท้ๆ
แต่ในมุมมองของอึ้งย้งเมื่อแรกพบก็รู้สึกว่า เด็กคนนี้มีสีหน้ากลอกกลิ้ง เกียจคร้าน คลับคล้ายคนผู้นั้นยิ่งนัก จึงอดทดสอบมิได้
พลางพุ่งมือซ้ายออกกดใส่ต้นคอ มันรู้สึกแรงกดกล้าแข็งจึงต้าน
อึ้งย้งพลันผ่อนคลายกำลังที่มือ มันถึงกับผงะหงายอย่างลืมตัว ล้มฟาดลงตึง อึ้งย้งชิงสะอึกเข้าหา 2 มือกดใส่หัวไหล่
“เจ้าแซ่เอี้ย นามก้วย มารดาเจ้าแซ่มกใช่หรือไม่”
ผลที่ตามมาเมื่อก๊วยเจ๋งรับเอี้ยก้วยเข้าเป็นศิษย์ พร้อมกับ 2 พี่น้องตระกูลยู้ภายในใจอึ้งย้งบังเกิดความชิงชังรังเกียจ
ครุ่นคิดด้วยความหวาดระแวง
“บิดามันแม้มิได้ถูกเราฆ่าทิ้งกับมือแต่กล่าวได้ว่าจบชีวิตใต้เงื้อมมือเรา ยังคงอย่าได้เพาะเลี้ยงลูกเสือให้บังเกิดเป็นเภทภัยตามมา
เพาะสร้างรากเหง้าแห่งมหันตภัยขึ้นในภายหน้า”
ใช้ความคิดเล็กน้อยก็หาทางออกได้“ท่านคนเดียวอบรมสั่งสอนเด็ก 4 คนออกจะลำบากเกินไป ให้ข้าพเจ้าสอน
ก้วยยี้แทน”
ก๊วยเจ๋งไม่ทันตอบคำ กัวติ่งอักก็ปรบมือกล่าวอย่างยิ้มแย้ม
“อย่างนั้นก็วิเศษแท้ พวกเจ้าทั้งสองผู้เยาว์ประลองกันดูว่าผู้ใดอบรมสั่งสอนศิษย์ได้ดีกว่ากัน”
นั่นย่อมเข้าทางของอึ้งย้ง จากความซื่อของก๊วยเจ๋งโดยแท้
จากนั้น อึ้งย้งก็ชักนำเอี้ยก้วยเข้าสู่ห้องหนังสือ หยิบคัมภีร์จากแคร่เล่มหนึ่งขึ้นมา พลางคลี่กางหนังสือออก
ท่องอ่านด้วยเสียงดังกังวาน
“ปราชญ์ขงจื่อมีคำสอน สรรพวิชาที่เรียนรู้ หมั่นฝึกฝนทบทวน ไยมิใช่สราญนัก มีมวลมิตรจากแดนไกลมาขอรับการสอนสั่ง”
ที่แท้ที่อยู่ในมืออึ้งย้งคือคัมภีร์“ลุ่นงื่อ”
สร้างความประหลาดใจแก่เอี้ยก้วยยิ่งนัก แต่มิกล้าถามไถ่ได้แต่ท่องตามนาง จดจำตัวหนังสือไว้
หลายวันต่อมาก็ยังเพียงสอนมันให้อ่านคัมภีร์
พอเรียนเสร็จเอี้ยก้วยก็เดินทอดน่องบนเขาเพียงลำพัง หวนนึกถึงอาวเอี้ยงฮง ไม่ทราบตอนนี้อยู่ที่ใด
ในความคิดย่อมต้องการ “วิชาฝีมือ” มิใช่ต้องการ “วิชาหนังสือ”
เส้นทางของเอี้ยก้วยในวิชายุทธ์นอกจากมกเนี่ยมชื้อ มารดาของมันถ่ายทอดให้เป็นพื้นฐาน ที่ได้มามากที่สุดคือที่อาวเอี้ยงฮงเสี้ยมสอน
เป็นการตีลังกาห้อยหัว กลับหมุนตัว
ที่อึ้งย้งต้องปรารถนาก็คือ ต้องการให้มันรู้ในเรื่องขงจื่อ มิได้ต้องการให้มันรู้วิชาฝีมือ
ด้วยเกรงว่าหากมันมีวิชาฝีมือก็อาจจะย้อนกลับมาล้างแค้น
ยิ่งเมื่อมันเผลอตัวงัดเอาวิชาคางคกในแบบของอาวเอี้ยงฮงมาใช้ต้องถูกลงโทษถูกขับออกจากเกาะดอกท้อไปยังสำนักเฉียนจึง
เส้นทางการศึกษาของมันก็ยังประสบอุปสรรค ขวากหนาม
