เหมือนกับอยู่ๆ ปรากฏการณ์ที่เรียกว่าม็อบ “ทะลุแก๊ซ” จากพื้นที่สามเหลี่ยมดินแดง ก็ทะยานเข้ามาอยู่ในความสนใจของสังคม
อาจเป็นเช่นนั้น
เพราะว่าการเคลื่อนไหว ชุมนุมในพื้นที่สามเหลี่ยมดินแดง บริเวณหน้ากรมทหารราบที่ 1 ไม่ได้อยู่ในความสนใจของสื่อกระแสหลัก
ไม่ว่า “โทรทัศน์” ไม่ว่า “หนังสือพิมพ์”
ล้วนไม่ได้มีการกล่าวถึง หรือกล่าวถึงก็น้อยมาก ทั้งในความน้อยมากของ “พื้นที่” ก็เป็นด้านลบมากกว่าด้านบวก
ชะตากรรม “ข่าว 360 องศา”เป็นคำตอบอย่างดีว่า ทำไม
ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริง การเคลื่อนไหวของ “ทะลุแก๊ซ” ก่อรูปขึ้นตั้งแต่เมื่อตอนเย็นย่ำของค่ำวันที่ 1 สิงหาคม
หลัง “คาร์ม็อบ” ประกาศ “ยุติ”
จุดที่เร้าความสนใจเป็นอย่างสูงอาจมาจากสภาพและลักษณะ“พิเศษ” อันดำรงอยู่เรื่อยมานับจากวันที่ 1 สิงหาคมเป็นต้นมา
1 เพราะมีการชุมนุมอย่างต่อเนื่อง
ระยะแรกๆ อาจจะมีว่างเว้นบ้าง แต่ระยะหลังเกิดขึ้นอย่างเป็นประจำ ถึงเวลาประมาณ 17.00 น. ก็เริ่มมีเข้ามาปรากฏ
จำนวนไม่มาก แต่คงเส้นคงวา
ขณะเดียวกัน 1 เป็นการชุมนุมอย่างไม่มีสิ่งที่เรียกว่า “แกนนำ” ไม่มีการนัดหมาย ไม่มีเวทีที่แน่นอนและไม่มีการปราศรัย
มาพร้อมกับ “หนังสติ๊ก” มาพร้อมกับ “พลุไฟ”
ยิ่งกว่านั้น 1 ไม่ว่าวันแรกที่เริ่มชุมนุม ไม่ว่าล่าสุดก็จะประสบกับการต้อนรับจากหน่วยควบคุมฝูงชน (คฝ.) อย่างเดิม ไม่แปรเปลี่ยน
กระสุนยาง แก๊สน้ำตา รถจีโน่เจือสารเคมี
ความจริง หากใครที่ติดตามการเคลื่อนไหวนับแต่ “เยาวชนปลดแอก” เมื่อเดือนกรกฎาคม 2563 กระทั่ง “คาร์ม็อบ” ในเดือนสิงหาคม 2564
ก็จะจับ “ร่องรอย” และ “สัญญาณ” ได้
เป็นร่องรอยอันสำแดงผ่านท่วงทำนองในแบบ “ทะลุฟ้า” เป็นร่องรอยอันสำแดงผ่านความต้องการลึกๆ ของ “รีเดม”
ไม่มี “แกนนำ” ไม่มี “ปราศรัย” แต่จุดอันเป็นพัฒนาการซึ่งสัมผัสได้ก็แต่จาก “ทะลุแก๊ซ” คือความต่อเนื่อง สม่ำเสมอและการยึดกุมแนวทางสันติวิธี
และที่สำคัญก็คือ ความเห็นอกเห็นใจจาก “มวลชน”
เป็นมวลชนที่เริ่มต้นในกลุ่ม “ชาวบ้าน” ในพื้นที่ และที่สุดก็ขยายวงออกไปมากยิ่งขึ้นเป็นลำดับกระทั่งกลุ่มนักวิชาการ นักสันติวิธีรุ่นใหม่
จึงดำรงอยู่เหมือน “ปลา” สัมพันธ์กับ “น้ำ”
หากมองอย่างเปรียบเทียบกับประสบการณ์และความจัดเจนการเคลื่อนไหวในอดีตทั้งในประเทศและในทางสากล
เด่นชัดว่าเป็นสาย “อนากี้”
ไม่มีการจัดตั้งในรูปของ “องค์กร” จึงไม่มีการบริหารจัดการอย่างเป็น “ระบบ” หากแต่ดำเนินไปอย่างเป็น “ธรรมชาติ”
แต่ก็มิได้เป็น “ทราย” อันร่วนซุย
