ผู้เขียน | การ์ตอง |
---|
สภาพของรัฐบาลที่เป็นไปในเวลานี้ ทุกคนที่มองการเมืองด้วยประสบการณ์เก่าๆ แบบที่เห็นความเป็น “เป็ดง่อย” ไร้สมรรถนะที่จะควบคุม คอนโทรลกลไกการบริหารจัดการประเทศ ไม่ว่าจะควบคุมเสียงในสภาไปอย่างถูลู่ถูกัง
การปล่อยให้ปัญหาต่างๅ ที่เกิดขึ้นในประเทศดำเนินไปอย่างโกลาหล เกิดผลกระทบก่อความเสียหายมากมายทั้งปัจจุบันและอนาคต อย่างเช่น ปล่อยให้อหิวาต์หมูที่เกิดขึ้นมาทั้งแต่ปี 2562 ลุกลามจนกลายเป็นความเสียหายยับเยินของเกษตรกรรายย่อย, ปัญหาน้ำมันรั่วจากเรือที่จอดในอ่าวไทยที่ทำเหมือนแก้ผ้าเอาหน้ารอด แค่ปริมาณน้ำมันที่รั่ว ควรจะตรวจเช็กได้ไม่ยากว่ารั่วไปเท่าไร กลับให้ตัวเลขที่แน่ใจไม่ได้ ซ้ำยังแก้ไขด้วยวิธีที่ถูกชี้ให้เห็นว่าจะสร้างปัญหาในอนาคตให้ทะเลไทยอย่างยาวนาน สร้างความเดือดร้อนให้ประชาชนที่ทำมาหากินด้วยอาชีพดั้งเดิมเพิ่มขึ้น
และเรื่องอื่นๆ ที่เป็นไปทำนองเดียวกัน ไม่ว่าข้าวของแพง ความสิ้นหวังในการทำมาหาเลี้ยงชีพของเยาวชน คือ โกลาหลและอนาถา
หากมองในมุมอย่างเมื่อก่อน ที่เอาความสามารถจะรับผิดชอบต่อชีวิตความเป็นอยู่ของประชนเป็นปัจจัยชี้ขาด รัฐบาลแบบนี้อยู่ยากแล้ว
กระทั่งมีผู้คนจำนวนมากเกิดความสงสัยว่ารัฐบาลแบบนี้ยังอยู่ได้อย่างไร
ทว่าความสงสัยเช่นนั้นยังอยู่ในความไม่เข้าใจ หาคำตอบไม่ได้มายาวนาน และดูเหมือนว่าจะยังค้างคาต่อไปไม่รู้จบ
ทั้งที่เพราะในความเป็นจริง เงื่อนไขหลักทางการเมืองเปลี่ยนไปแล้ว
ปัจจัยหลักที่ทำให้ผู้มีอำนาจยังรักษาอำนาจไว้ให้กับตัวเองได้ ไม่ใช่มุมมองแบบเก่าที่เคยเอามาชี้เป็นชี้ตายอีกแล้ว
รัฐบาลอยู่ได้หรือไม่ได้ ไม่เกี่ยวกับแก้ปัญหาได้หรือไม่ แต่ขอแค่ยังเอื้อประโยชน์ให้ผู้คนที่มีบทบาทในศูนย์กลางอำนาจให้เพียงพอเป็นอยู่ได้
ส่วนประชาชนทั่วไป แค่เพียงเบนความสนใจให้พ้นไปจากการตรวจสอบ
ทุกข์ยาก เดือดร้อนก็แค่ให้ยาบรรเทาตามอาการเป็นคราวๆ ไป
ไม่มีอะไรต้องกังวลว่าจะเกิดแรงบีบคั้นให้อยู่ไม่ได้ เพราะกติกาและกลไกที่บอกกันว่า “สร้างไว้เพื่อพวกเรา” นั้น ยังทรงประสิทธิภาพ จัดการกดข่มและทำลายล้างไม่ว่าใครก็ตามที่ทำให้เกิดเรื่องหรือประเด็นที่ทำให้สถานะของการครองอำนาจต้องสะเทือน
ความเชื่อมั่นว่าจะอยู่ในอำนาจต่อไปไม่ได้ ไม่เกี่ยวกับความเชื่อในความสามารถที่จะแก้ปัญหาให้ประชาชนและพัฒนาประเทศเพื่อความอยู่ดีมีสุขของประชาชน
แต่เชื่อว่าจะครองอำนาจได้ไม่เปลี่ยนแปลง ตราบใดที่ยังรักษา “กติกา” และ “กลไก” ที่ “ดีไซน์ไว้รองรับการสืบทอด” ไว้ได้
ด้วยเหตุนี้เอง การวิเคราะห์การเมืองแบบ “ประชาชนเดือดร้อนขนาดนี้ ไม่มีทางที่รัฐบาลจะอยู่ได้” จึงถูกชี้ให้เห็นมาเนิ่นนานมาก โดยไม่มีความเปลี่ยนแปลงใดเกิดขึ้น
เพราะนั่นเป็นการมองในเงื่อนไขเก่า
สำหรับเงื่อนไขใหม่ การพ่ายแพ้เลือกตั้งอย่างยับเยิน
บางทีอาจจะไม่ใช่การสูญเสียอำนาจด้วยซ้ำ
การ์ตอง