| ที่มา | อาทิตย์สุขสรรค์ มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | ส.พลายน้อย |
| เผยแพร่ |
เมื่อนางแพงสีเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้นางไคผู้เป็นแม่ฟัง นางไคได้ทราบเช่นนั้นก็โกรธ หาว่าลูกเอาความลับไปเปิดเผย ก็จับแขนลูกสาวเหวี่ยงไปด้วยความโมโหแล้วกลับเข้าไปในถ้ำ นางแพงสีถูกเหวี่ยงไปค้างอยู่บนยอดไม้ แต่ไม่เป็นอันตรายจึงค่อยๆ ไต่กลับลงมา แล้วไปนั่งร้องไห้อยู่ที่ปากถ้ำอีก นางไคได้ยินเสียงลูกร้องไห้ก็นึกสงสาร ลูกไม่มีความผิดอะไรเลย ตนเองทำผิดเองจะไปโทษลูกก็ไม่ถูก เมื่อคิดได้เช่นนั้นแล้วก็ออกจากถ้ำหวังจะปลอบลูก แต่นางแพงสีคิดว่าแม่จะออกมาจับแขนเหวี่ยงอีก ก็กระโดดหนีร้องว่า “กลัวแล้วๆ แม่อย่าทำฉันเลย”
นางไคเห็นลูกวิ่งหนีก็วิ่งตาม ร้องบอกว่า “แม่ไม่ทำอะไรหรอกกลับมาหาแม่เถิด” นางแพงสีก็ตอบว่าจะไปอยู่กับพ่อ ที่มานี่ก็จะมาลาแม่เท่านั้นเอง นางไคจึงถามว่าพ่ออยู่ที่ไหน นางแพงสีก็ตอบว่า พ่อโกรธมากจะไปอยู่ที่อื่น นางไคก็ขอให้พาไปพบกับพ่อ ได้ขอสารภาพรับผิดว่าที่ทำไปนั้นเป็นเพราะพระอาทิตย์ใช้อาวุธข่มขู่ หากขัดขืนก็กลัวตาย ฤษีก็แย้งว่าแล้วทำไมไม่บอกความจริงตั้งแต่แรก ปิดเงียบไว้จนลูกโต นี่ถ้าไม่สงสัยก็คงไม่รู้ความจริง แต่ถึงจะมาสารภาพผิดก็อยู่ด้วยกันต่อไปไม่ได้
นางไคได้ฟังฤษีตัดขาดเช่นนั้นก็ร้องไห้โฮ บอกว่าแล้วจะอยู่ได้อย่างไรลูกเต้าก็ไม่มีอยู่เป็นเพื่อนสักคน ฤษีเห็นนางไคร้องไห้สะอึกสะอื้นเช่นนั้นก็นึกสงสารแต่พอนึกถึงเรื่องที่นางทรยศขึ้นมาอีกก็ชังน้ำหน้า และเพื่อไม่ให้เป็นการโหดร้ายจนเกินไปนัก ฤษีก็ขัดถูเอาเหงื่อไคลของตนออกมาปั้นเสกเป็นมนุษย์ผู้ชายขึ้นคนหนึ่งแล้วมอบให้เป็นผัวเลี้ยงดูนางไคแทนตน เสร็จธุระแล้วฤษีก็อุ้มนางแพงสีเหาะไปอยู่ที่อื่น
อยู่มาวันหนึ่ง นางแพงสีคิดถึงนางไคผู้เป็นแม่ จึงลาฤษีไปหาแม่ แต่แล้ววันหนึ่งได้ออกไปหาผลไม้กับพ่อเลี้ยง (ที่ฤษีเสกไว้ให้เป็นผัวนางไค) แล้วเกิดหลงทางพลัดกัน นางแพงสีเดินหลงทางไปจนถึงต้นไทรที่พญาลามราชเป็นลิงทะโมนอาศัยอยู่ นางแพงสีแลเห็นปราสาทกลางป่าก็นึกแปลกใจแอบดูอยู่เพราะอยากรู้ว่าเจ้าของปราสาทเป็นใคร
ขณะนั้น ผลไทรที่อยู่ทางกิ่งตะวันออกได้หล่นลงมา นางแพงสียังไม่ได้กินอะไรรู้สึกหิว จึงเก็บมาชิมดูรู้สึกว่ามีรสอร่อยก็กลืนกินเข้าไป พอผลไทรตกถึงท้องร่างของนางก็กลายเป็นลิงแล้วกระโดดโลดเต้นขึ้นไปบนต้นไทรได้พบกับลิงทะโมนพญาลามราช ต่างมีความพอใจรักใคร่ได้เสียกัน
ปีหนึ่งต่อมาทั้งสองก็มีลูกด้วยกันตัวหนึ่งมีชื่อเรียกว่า ท้าวหุนละมาน เรื่องราวของท้าวหุนละมานฉบับภาษาลาว เป็นเรื่องพิสดารต่างไปจากเรื่องของพระรามตามที่ได้เล่ามาแล้ว แต่จะเป็นอย่างไรขอพักไว้ก่อน
