| ที่มา | หน้าประชาชื่น มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | สุจิตต์ วงษ์เทศ |
| เผยแพร่ |
ในโลกสากล การศึกษากระตุ้นให้ผู้เรียนได้รับมากกว่าคิดเองทำเอง นั่นคือต้องมีสำนึกขบถ “นอกคอก” และ “นอกครู”
ในไทย การศึกษากระตุ้นผู้เรียนได้แค่ “คิดเอง ทำเอง” ตามคำเท่ของผู้ใหญ่คนชั้นนำที่ต้องการให้ตนเองดูดี แต่ในความเป็นจริงผู้เรียนทำได้แค่ “ในคอก” และ “ในครู” ไม่มีวันคิดและทำ “นอกคอก” และ “นอกครู”
เพราะการศึกษาไทยเป็นไปเพื่อผดุงอำนาจของคนชั้นนำ ด้วยการครอบงำและกล่อมเกลาให้ยอมจำนนสืบทอดความเหลื่อมล้ำตามลำดับ ที่ต่ำ ที่สูง, ผู้ใหญ่ ผู้น้อย, รุ่นพี่ รุ่นน้อง ฯลฯ ในนามความเป็นไทย
สุโขทัยเป็นราชธานีแห่งแรก, อักษรไทยประดิษฐ์โดยพ่อขุนรามคำแหง, อยุธยาเป็นราชธานีแห่งที่สอง เป็นต้น แม้ไม่เคยพบหลักฐานวิชาการสนับสนุน แต่นักเรียนนักศึกษาคิดต่างจากนี้ไม่ได้ เพราะถ้าคิดต่างไปจะทำให้ความไม่มั่นคงเกิดขึ้นต่ออำนาจของคนชั้นนำ
การศึกษาไทยต้องยึดถือตามนี้ ส่งผลให้ครูอาจารย์ไม่อ่านข้อมูลความคิดต่างจากความรู้เดิม จึงห้ามนักเรียนนักศึกษาอ่านข้อมูลความคิดต่างจากที่ครูอาจารย์สอน งานค้นคว้าวิจัยใหม่ๆ ของนักวิชาการรุ่นใหม่ๆ ก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป
สถานศึกษาจำนวนหนึ่งในชนบทไม่ต้องการหนังสือบริจาคเข้าห้องสมุด แม้เป็นหนังสือใหม่สุดๆ จากสำนักพิมพ์เพิ่งออกวางตลาดก็ไม่ยินดี ทั้งๆ ยังไม่มีในห้องสมุดและไม่มีในอินเตอร์เน็ต
เพราะครูอาจารย์เชื่อมั่นว่าความรู้เก่าเป็น “อกาลิโก” ถูกต้องสมบูรณ์สุดยอด ซึ่ง ไม่จำเป็นต้องมีอีกแล้วความรู้ใหม่
