| ที่มา | หน้าประชาชื่น มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | สุจิตต์ วงษ์เทศ |
| เผยแพร่ |
พระปรางค์วัดมหาธาตุ อยุธยา สร้างก่อนสถาปนากรุงศรีอยุธยา (พ.ศ.1893) โดยได้ต้นแบบจากปรางค์ศรีเทพ เมืองศรีเทพ จ.เพชรบูรณ์ (และปราสาทพิมาย จ.นครราชสีมา)
เมืองศรีเทพ พบประติมากรรมสลักหินรูปพระกฤษณะ (มากกว่า 1 องค์) เป็นพยานว่าเมืองศรีเทพ คือเมืองทวารกา หรือทวารวดี ซึ่งเป็นราชธานีที่เนรมิตสถาปนาโดยพระกฤษณะ
ความเป็นทวารวดีของเมืองศรีเทพ แผ่ถึงเมืองละโว้ (ลพบุรี) ซึ่งเป็นเครือข่ายเครือญาติใกล้ชิด สอดคล้องกับเอกสารจีนเรียกบริเวณศรีเทพ-ละโว้ โดยถ่ายเสียงจากทวารวดีว่า โถโลโปตี
ต่อมาละโว้เปลี่ยนไปนับถือพระรามผู้สถาปนากรุงอโยธยาเป็นศูนย์กลางอำนาจ แล้วย้ายเมืองจากละโว้ไปอยู่ที่ใหม่ (บริเวณแม่น้ำป่าสักไหลบรรจบรวมแม่น้ำลพบุรี) ให้ชื่อว่าอโยธยาศรีรามเทพ
ครั้นเกิดกาฬโรคระบาด มีคนล้มตายมาก จึงแก้อาถรรพณ์ด้วยการสถาปนาใหม่อาศัยนามศักดิ์สิทธิ์สืบกันมาว่า “กรุงเทพทวารวดีศรีอยุธยา” หมายถึง กรุงเทวดานามทวารวดีของพระกฤษณะ สืบเนื่องถึงนามอยุธยาของพระราม
ไม่จำเป็นต้องเชื่อตามนี้ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเชื่อตามนิยามหรือคำอธิบายของทางการที่ถูกบังคับให้ท่องจำ ห้ามถาม ห้ามเถียง
[ความพินาศของภาพจำหลักในถ้ำเขาถมอรัตน์ เมืองศรีเทพ จ.เพชรบูรณ์ เมื่อ พ.ศ.2503 บันทึกหลักฐานทางการโดย นิคม มูสิกะคามะ (อดีตอธิบดีกรมศิลปากร) อ่านทั้งหมด 19 หน้า A4 ใน มติชนสุดสัปดาห์ออนไลน์]
