| ที่มา | หน้าประชาชื่น มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | บางกอกเกี้ยน [email protected] |
| เผยแพร่ |
ใกล้ปีใหม่เข้ามาทุกที อีก 21 วัน เที่ยงคืนวันที่ 31 ธันวาคม 2562 หนุ่มสาวที่นิยมยืนพื้นถึงนาฬิกาเข้าสู่วันใหม่ทั่วโลก ต่างรอเข็มวินาทีเขยิบจาก 23.59 น. เคลื่อนสู่เขตแดนของ 24.00 น. เพื่อจะไชโยโห่ร้องรับขวัญวันปีใหม่ หนุ่มสาวยิ้มแย้มโผเข้ากอดกัน เด็กๆ ที่ยังไม่หลับไม่นอน กระโดดโลดเต้นตะโกนไชโยกับเขาด้วย
ประเดี๋ยวนั้น หนุ่มสาวเหมือนนึกขึ้นได้ว่า ยังมีคุณพ่อคุณแม่ยืนรอคำอวยพร กับรอให้พรอยู่ข้างๆ นั้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มไปกับลูกสาวลูกเขย ลูกสะใภ้ กับลูกชายเขยใหม่ที่เพิ่งเข้ามาร่วมชายคา
แล้วกอดหลานทั้งตัวโตตัวน้อย ย่ายายหอมแก้มหลาน อวยพรให้อายุมั่นขวัญยืน เรียนหนังสือเก่งๆ และ…เป็นคนดีของพ่อแม่
ระหว่าง 21 วันจากนี้ และก่อนหน้านี้ ผู้ที่เคารพนับถือรักใคร่กันในฐานะญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง คนรู้จักสนิทสนมประหนึ่งญาติ ต่างส่งบัตรอวยพรความสุขแก่กันดังเคยปฏิบัติมาอย่างไรเมื่อหลายปีก่อน ปีนี้ยังปฏิบัติเหมือนเดิม เรียกว่าความรักความเคารพนับถือมั่นคง
การส่งความสุขปีใหม่ แม้วันนี้ยังคงเรียกว่า ส่ง “ส.ค.ส.” เช่นเดิม ผู้ที่ยังส่ง ส.ค.ส. ให้แก่กันมักเป็นคนหนุ่มคนสาว โดยเฉพาะผู้ที่อยู่ต่างจังหวัด ส่วนหนุ่มสาวในกรุงเทพฯ เจอะหน้าเจอะตากันแทบทุกวัน บางคนแทบทุกคืน สัปดาห์ละ 5-7 วัน แถมวันปีใหม่ยังไปเที่ยวส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ข้ามวันข้ามคืน แล้วกลับบ้าน หรือไปค้างคืนที่บ้านเพื่อนตามสะดวกของหนุ่มสาวสมัยนี้ เป็นเรื่องปกติธรรมดา
เกริ่นนำต่อไปด้วยว่า ข้าพเจ้า (ผู้เขียน) ได้รับของขวัญปีใหม่จากครอบครัวผู้มีสินค้าที่คุณปู่คุณทวดของครอบครัวนี้ผลิตออกมาจำหน่ายตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็กอยู่ บอกยี่ห้อใครๆ คนไทยย่อมรู้จัก โดยเฉพาะหนุ่มสาวรุ่นโน้น
ชื่อ “หมากหอมเยาวราช” มีใครไม่รู้จักบ้าง แล้วทราบไหมว่า ปีนี้หมากหอมเยาวราชผลิตออกมาจำหน่ายได้ครบรอบ 100 ปีแล้ว เพิ่งจะฉลองทำบุญเลี้ยงพระไปเมื่อไม่นานนี้เอง
ใช่แล้วครับ ครอบครัวนี้ คือ ครอบครัวของ “พิชัย รัตตกุล” มีลูกชายคนหนึ่งเคยเป็นทั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร และรัฐมนตรี พิจิตต รัตตกุล ส่วนคุณลูกชายอีกคนหนึ่งเคยสมัครรับเลือกตั้งเป็นผู้ว่าฯกรุงเทพมหานครกับเขาด้วย แม้ไม่ได้รับเลือกตั้ง ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่เสียใจอะไร ยังทำงานให้กับคณะลูกเสือแห่งชาติมายาวนานร่วม 40 ปีแล้วกระมัง กระทั่งได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นสิริยิ่งรามกีรติ ลูกเสือสดุดีชั้นพิเศษ และเครื่องราชอิสริยาภรณ์จากต่างประเทศหลายเหรียญ อาณัฐชัย รัตตกุล
ปีนี้รายงานชีวิตครอบครัวมาว่า
วันเวลาผ่านไปไวจริงๆ แป๊บเดียวก็ 1 ปีผ่านไปเด็กๆ โตไว อย่างไม่น่าเชื่อ
เจด้าครบ 6 ขวบ เป็นเด็กร่าเริงแบบไม่ต้องสงสัย ส่วนคลายเข้า 2 ขวบแล้วแบบขรึมๆ เข้มๆ
คุณตาคุณยายยังคงคอยดูแลหลานๆ ในวันที่ว่าง พาไปเล่นไปทานข้าว ทุกเย็นเจด้าจะต้องมี Concert ให้พวกเราได้ชม และมีคลายเป็น dancer โยกตัวไปมาอยู่ข้างๆ
คุณพ่อยังคงทำงานหลายอย่างหลายที่เหมือนเดิม ทั้งที่มหาวิทยาลัย องค์กรระหว่างประเทศด้านภัยพิบัติ และเป็นประธานโรงแรม 2-3 แห่ง
ส่วนปีนี้คุณแม่ฟาดเคราะห์ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะกลับไปเล่นเทนนิสแบบเบาๆ เกิดเอ็นหัวไหล่ขาด เพิ่งได้รับการซ่อม
ไม่นานมานี้ แขนขวาจึงยังใช้งานได้ไม่สมบูรณ์นัก ตอนนี้ขับรถเองได้แล้ว อีกไม่นานจะไปสอนหลานตีเทนนิส คุณปู่ยังคงแข็งแรง เดินทางไปต่างจังหวัดบ่อยๆ และเป็นที่ภาคภูมิใจคุณปู่มาก คือการทำโครงการแก้มลิงที่ จ.สกลนคร มีทั้งศาลาพักผ่อน ลู่วิ่ง และสวนสาธารณะในตัวตามพระราชดำริรัชกาลที่ 9 ได้เสร็จสิ้นลง และเปิดใช้งานแล้ว
อีกทั้งยังเดินทางไปต่างประเทศใกล้ๆ เพื่อเยี่ยมเพื่อนฝูง และบรรยายของโรตารี พวกเราทั้งตั้ม เปีย พี่ตุ่ม พี่เจ ยังคงทำงานอย่างมีความสุข (ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น โปรดอ่านต่อพรุ่งนี้)
