| ที่มา | อาทิตย์สุขสรรค์ มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | นฤตย์ เสกธีระ [email protected] |
| เผยแพร่ |
คอลัมน์ แท็งก์ความคิด : เกิดอะไรในอู่ฮั่น
ไดอารี่ล็อกดาวน์อู่ฮั่น – หลายเรื่องราวที่คนเราสามารถผ่านพ้นไปได้ หากมีใครบันทึกเรื่องราวเหล่านั้นไว้ ย่อมน่าสนใจ
เหมือนกับเหตุการณ์ในอู่ฮั่นในช่วงเวลาวิกฤต
อู่ฮั่น เมืองในประเทศจีนที่ทุกคนรู้จักกันดีในตอนนี้ ก่อนหน้านี้อาจมีหลายคนไม่รู้จักนัก
กระทั่งเมื่อต้นปี 2563 อู่ฮั่นดังกระหึ่มไปทั่วโลก เมื่อตกเป็นข่าวว่า เกิดโรคอุบัติใหม่ โควิด-19 ระบาดหนัก
มีคนป่วย มีคนเสียชีวิต และไม่มีวัคซีนป้องกัน
หลังจากนั้นไม่นาน ทุกสายตาในโลกเริ่มให้ความสนใจ
เริ่มหันมาศึกษาทั้งภูมิศาสตร์ ภูมิอากาศ ประชากร เศรษฐกิจ และอื่นๆ ในอู่ฮั่น
จนบัดนี้ อู่ฮั่นที่มีพื้นที่กว่า 8,000 ตารางกิโลเมตร กลายเป็นที่รู้จักไปทั่ว
อู่ฮั่น มีแม่น้ำฉางเจียงและแม่น้ำฮั่นสุยบรรจบกัน และแบ่งพื้นที่อู่ฮั่นออกเป็น 3 เขต
นั่นคือ เขตฮั่นโข่ว เขตฮั่นหยาง และเขตอู่ซัง
เขตอู่ซังเป็นศูนย์กลางการปกครองและการศึกษา
เขตฮั่นโข่ว เป็นศูนย์กลางทางธุรกิจ การค้าส่ง และการค้าปลีก ขณะที่เขตฮั่นหยางเป็นศูนย์กลางการผลิต อุตสาหกรรมรถยนต์ และอุตสาหกรรมชีวภาพ
อู่ฮั่นเป็นเมืองที่มีความคึกคัก มีประชากรประมาณ 11 ล้านคน
แต่เมื่อโรคระบาดบังเกิด ความคึกคักเหล่านั้นต้องหยุดชะงัก
วันที่ 23 มกราคม ทางการจีนสั่งปิดเมืองอู่ฮั่น
หลายคนคงได้ติดตามข่าวสารและเห็นภาพข่าวจากการถ่ายทอดแล้วว่า เมื่อมีการปิดเมือง ทุกคนถูกจำกัดการเดินทาง ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมอย่างเข้มงวด
การออกจากบ้านต้องระมัดระวัง อาหารการกินต้องออกแรงแสวงหา
ในช่วงเวลาที่มีการ “ล็อกดาวน์” ย่อมมีเหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นในเมืองแห่งนั้น
แล้วมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นบ้าง ณ ที่แห่งนั้น
หนังสือ “ไดอารี่ล็อกดาวน์อู่ฮั่น” เขียนโดย “Guo Jing” แปลโดย “เรืองชัย รักศรีอักษร” ได้บอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ในช่วงเหตุการณ์ปิดเมืองให้ได้อ่าน
ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้เป็นผู้หนึ่งที่ติดอยู่ในเมืองอู่ฮั่นในช่วงสถานการณ์วิกฤต
ระหว่างที่ปิดเมือง สิ่งที่ผู้เขียนทำ คือเขียนไดอารี่
เป็นไดอารี่ที่เล่าเหตุการณ์ เล่าเรื่องชีวิตในเหตุการณ์ ในช่วงเวลาที่วิกฤตที่สุด
เพราะอู่ฮั่นถือเป็นสถานที่แห่งแรกในโลกที่เผชิญหน้ากับโควิด-19 และพบกับการสูญเสีย
ทุกๆ นาทีที่ปิดเมือง จึงเป็นวินาทีแห่งชีวิต
ไดอารี่ของ Guo Jing เป็นเอกสารที่บันทึกนาทีของชีวิตในช่วงเวลานั้น
ไดอารี่เล่มนี้ย้อนเหตุการณ์เมื่อวันที่ 20 มกราคม ก่อนวันเวลาปิดเมือง 23 มกราคม ให้ฟัง
เป็นวันเวลาที่หลายอย่างยังสับสน แต่ผู้คนเริ่มใส่หน้ากากอนามัย อีกหลายคนพากันซื้อยาป้องกันและรักษาหวัด
เป็นวันเวลาที่ยังออกจากบ้านเรือนมาดูสภาพของเมืองได้
แล้วอู่ฮั่นก็ค่อยๆ ล็อกดาวน์
หลังจากนั้นผู้อ่านจะได้สัมผัสชีวิตของผู้คนในเมือง ณ เวลานั้น
พร้อมกับการได้สัมผัสความรู้สึกของคนที่มีต่อรัฐในห้วงเวลาเดียวกัน
หนังสือเล่มนี้แบ่งออกเป็น 10 บท แต่ละบทจำแนกเป็นวันๆ ที่ผู้เขียนบันทึกไดอารี่เอาไว้
แต่ละวันที่บันทึก ได้สอดแทรกสิ่งต่างๆ ที่พบเห็น เช่น เรื่องของผู้คนที่พบปะ
บันทึกสิ่งที่ต้องการในช่วงสถานการณ์วิกฤต เช่น เรื่องข้าวปลาอาหาร
รวมไปถึงสิ่งที่หลายคนอาจจะคิดไม่ถึง นั่นคือต้องการความเป็นอิสระ
บางบทบางตอนบอกเล่าปัญหาที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาดังกล่าว
แต่ขณะเดียวกันก็พบว่า ในช่วงที่ต้องเผชิญหน้ากับวิกฤต แม้ต้องข่มกลั้นกับความรู้สึกสับสนและกลัว
ชีวิตก็ยังได้รับความอบอุ่นอยู่เป็นระยะๆ
ถ้อยคำหรือข้อความที่ส่งไปให้กำลังใจ คือ ความอบอุ่นที่ได้รับ
ความเห็นใจจากเพื่อนมนุษย์ที่ทราบข่าวสารจากไดอารี่ของผู้เขียนซึ่งบันทึกผ่านทางอินเตอร์เน็ต แล้วทักทายเข้าไปด้วยความห่วงใย
คือสิ่งที่มีค่าในช่วงเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับโรคระบาด
ไม่เพียงแค่เรื่องกำลังใจ ภายในเล่มยังนำเสนอแง่มุมแง่คิดอื่นๆ ที่น่าสนใจอีกหลายอย่าง
แต่ละบทแต่ละวันที่บันทึกไดอารี่ ผู้เขียนนำเสนอแง่มุมเหล่านี้
ตอนจบของการบันทึกไดอารี่ มีคำถามทิ้งไว้ให้ขบคิด
เป็นคำถามปลายเปิดให้ผู้อ่านที่ติดตามเรื่องราวทั้งหมดได้ตอบ
เนื้อหาของหนังสือเล่มนี้ เมื่อถ่ายทอดโดย “เรืองชัย รักศรีอักษร” แล้ว ต้องบอกว่า ยิ่งน่าอ่าน
ใครที่เป็นแฟนๆ ผลงานการแปลของ “เรืองชัย รักศรีอักษร” คงทราบดี
หนังสือ “ไดอารี่ล็อกดาวน์อู่ฮั่น” จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์มติชน
เป็นหนังสือที่เพิ่งพิมพ์ออกมาจากแท่นใหม่สด
เป็นหนังสือที่น่าสนใจ จึงรีบบอกกล่าวให้ทราบ
จะได้เสาะหามาอ่าน และซึมซับชีวิตอู่ฮั่นในช่วงเวลาวิกฤตที่บันทึกเอาไวในไดอารี่เล่มนี้
