| ที่มา | หน้าประชาชื่น มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | สุจิตต์ วงษ์เทศ |
| เผยแพร่ |
พลังสร้างสรรค์ของไทยถูกทำให้ท้อแท้ถดถอยกว่าปกติที่ควรจะเป็น โดยมีต้นตอชุดหนึ่งจากการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทางความคิดสร้างสรรค์ถูกห่อหุ้มบีบรัดด้วยชุดนักเรียน, ชุดนักศึกษา, ตลอดจนชุดประจำชาติ
ชุดนักเรียนในไทยตั้งแต่อนุบาลถึงมัธยมปลาย เป็นวัฒนธรรม “เพิ่งสร้าง” เพื่อครอบงำให้สยบยอมสนองการเมือง “อำนาจนิยม” เมื่อไม่นานมานี้
สุนทรภู่ไม่เคยแต่งชุดนักเรียน จึงมีพลังสร้างสรรค์ชนิด “ระเบิดเถิดเทิง” ดังเป็นที่รู้ทั่วกัน ทั้งๆ สุนทรภู่มีเชื้อสายเจ้าขุนมูลนายเป็น “ลูกผู้ดีวังหลัง” เริ่มเรียนเขียนอ่านตั้งแต่ต้นจนจบในสำนัก “ผู้ดี” วัดชีปะขาว (ปัจจุบันคือวัดศรีสุดารามในคลองบางกอกน้อย กรุงเทพฯ) ไม่เคยมีชุดนักเรียน เพราะไม่มีกฎระเบียบต้องแต่งชุดนักเรียนไปเรียน (ไม่พบหลักฐานบอกในโคลงกลอนนิราศทุกเรื่องของท่าน) ความคิดสร้างสรรค์ไม่ถูกห่อหุ้มบีบรัดด้วยชุดนักเรียนและกฎระเบียบหยุมหยิมรุงรัง
ดังนั้นจึงไม่จริงตามที่ครูบาอาจารย์และผู้บริหารการศึกษาในกระทรวงศึกษาธิการจำนวนหนึ่ง บอกว่าชุดนักเรียนระดับอนุบาลถึงมัธยมศึกษาตอนปลายปฏิบัติสืบกันมานับร้อยปีมาแล้ว “ถือว่าเป็น
ไทยโดยสมบูรณ์ที่สืบทอดกันมายาวนาน” (มติชน ฉบับวันจันทร์ที่ 30 พฤศจิกายน 2563 หน้า 5)
“วัฒนธรรมไทย” ที่อ้างนั้นเป็นสิ่งที่บรรดาเจ้าขุนมูลนายชนชั้นนำเสกสรรปั้นแต่งขึ้นใหม่ไม่นานมานี้ เพื่อกล่อมเกลาและครอบงำให้ยอมจำนนแล้วกดทับความคิดสร้างสรรค์ จึงไม่ควร “สืบทอด” ต่อไปอีกให้เป็นปฏิปักษ์และอุปสรรคพลัง “เศรษฐกิจสร้างสรรค์” ของนักเรียนนักศึกษาและประชาชน
