ที่มา | คอลัมน์ หิวหรืออิ่มก็ยิ้มพอกัน |
---|---|
ผู้เขียน | โดย พัชรพน |
เพราะผ่านศูนย์บริการทางหลวงพิเศษระหว่างเมือง (มอเตอร์เวย์) แถวบางปะกงอยู่บ่อย สัปดาห์จะหลายวัน และจะแวะทุกครั้งที่ผ่าน กินข้าวบาง ซื้อกาแฟบ้าง บางทีก็เติมน้ำมัน หรือเข้าเซเว่นฯซื้อน้ำ ซื้ออะไรต่ออะไรที่อยากกิน หรือต้องใช้ เลยไปถึงของฝาก ของขวัญในวาระต่างๆ ที่จะต้องให้กับคนโน้นคนนี้
นับว่าสะดวกมาก เพราะศูนย์บริการมอเตอร์เวย์ตอบสนองได้ค่อนข้างครบ โดยเฉพาะในเรื่องของกิน ของฝากที่เป็นของกิน
ที่ “หนองมน” มีที่นี่มีหมด แถมยังมีของฝากเด็ดๆ จากแปดริ้ว และจังหวัดใกล้เคียงมาเปิดร้านบริการกันครบเครื่อง
ควรจะมีความสุขในการเลือกซื้อและเลือกกิน
แต่บ่อยครั้งการแวะศูนย์บริการแห่งนี้กลายเป็นการสร้างความหงุดหงิดให้
สาเหตุส่วนใหญ่เกิดจากการบริหารจัดการ ที่ดูจะขาดความเอาใจใส่อยู่ไม่น้อย
อาจจะเป็นเพราะปริมาณผู้ใช้ที่มากขึ้น แต่พื้นที่ที่จะใช้สอยยังอยู่เท่าเดิม
แม้ร้านรวงจะเพิ่มมากขึ้น ตามปริมาณลูกค้าที่แวะ เหมือนจะกระจายการบริการออกไป ร้านกาแฟ เซเว่น-อีเลฟเว่น เพิ่มหลายสาขาทั้ง 2 ฝั่ง ร้านอาหารกระจายมากขึ้น ห้องน้ำเพิ่ม หรือแม้แต่ปั๊มน้ำมันก็ปรับปรุงให้ใหม่ขึ้น
แต่ความยุ่งเหยิงยังขาดการจัดการที่ควรจะเป็น
ศูนย์บริการมอเตอร์เวย์บางปะกงได้รับการออกแบบให้ทางเข้าและทางออกแคบ โป่งตรงกลาง เป็นแบบนั้นทั้งสองฝั่ง อาจจะด้วยเห็นว่าให้ตรงกลางๆ เป็นที่จอดรถ โดยมีปั๊มน้ำมันอยู่ปลายทางออก
ผลก็คือ ในช่วงเวลาที่มีผู้มาใช้บริการมาก รถเข้าศูนย์บริการไม่ได้ เพราะรถที่เข้ามาก่อนชะลอหาที่จอดทันทีที่เข้ามาทำให้ทางเข้าติดขัด
ทั้งที่บ่อยครั้งที่กลางๆ ยังมีพื้นที่ว่างอีกมาก แต่ทางเข้าที่เป็นคอขวด และรถชะลอก่อปัญหา
ส่วนทางออก รถที่ต่อคิวกันยาวเพื่อเติมน้ำมัน เพราะพื้นที่ปั๊มคับแคบ เข้าได้ทีละคัน หางแถวยาวมากินพื้นที่ถนนตรงทางออกที่แคบอยู่แล้วให้เป็นปัญหาหนักขึ้นไปอีก ยิ่งวันไหนมีรถบรรทุกมาจอดกินเลนตรงทางออก อีแอ๋วเก็บฉากเลย เพราะไม่เหลือเลนให้วิ่งออก รถกลายเป็นปลาตกคลั่กในศูนย์บริการ โกลาหลเป็นอย่างยิ่ง
ยิ่งไปกว่านั้นคือ เจ้าหน้าที่เติมน้ำมันไม่มีเวลาจัดการจราจรภายในปั๊ม เพราะแค่เติมน้ำมันเก็บเงินก็เหนื่อยกันรากเลือดอยู่แล้ว เวลาจะเล่นส่งไลน์ในโทรศัพท์ไม่มียิ่งหงุดหงิดกันไปใหญ่
เป็นความโกลาหลที่เกิดขึ้นอยู่เสมอ
เหล่านี้เป็นปัญหาของคนแวะกิน แวะดื่ม และพักรถ ที่ไม่เคยแก้ไขได้
ทั้งที่การแก้ไขอาจจะง่ายแค่จัดเจ้าหน้าที่ขึ้นมาดูแล การจราจรภายในอย่าให้มีการจอดขวางกันเกินจำเป็น ไล่รถที่อออยู่ทางเข้าให้มาจอดด้านใน จัดคิวจราจรในปั๊มน้ำมันให้สามารถบริการได้เร็วขึ้น หรือทางที่ดีหาทางเพิ่มพื้นที่ปั๊มน้ำมันไม่ให้อยู่ในจุดที่ก่อปัญหาขวางทางออก
เป็นเรื่องที่น่าจะทำได้
ถ้าคิดจะทำ และเอาใจใส่กันจริงๆ
ณ ที่นี่ได้แต่เสนอไป จะมีผู้รับเอาไปจัดการให้เกิดความสะดวก เข้าศูนย์บริการแล้วมีความสุข แทนที่จะทุกข์เพิ่มหรือ คงคาดเดาได้ยาก
อีกอย่างหลังรัฐบางประกาศขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ ข้าวแกงศูนย์บริการมอเตอร์เวย์ขึ้นราคาไปเรียบร้อยอีกจานละ 10 บาท คนที่นานๆ ผ่านทีอาจจะไม่ใส่ใจ แต่คนที่ผ่านและใช้บริการบ่อยๆ สัมผัสได้ถึงความเกินเหตุนี้