| ที่มา | หน้าประชาชื่น มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | สุจิตต์ วงษ์เทศ |
| เผยแพร่ |
เพชรบุรีมีเจ๊กกับแขก เพราะอยู่บนเส้นทางการค้าข้ามคาบสมุทรระหว่างจีนกับอินเดีย
เจ๊ก หมายถึง เจ้าสัวมากับสำเภาจีน (สำเภา แปลว่า เรือจีน) แล่นเลียบชายฝั่งจากจีน ผ่านญวนเข้าอ่าวไทย มีร่องรอยเก่าแก่เป็นนิทานเรื่องท้าวม่องไล่ เจ้ากงจีน และเจ้าลาย
ทุกวันนี้มีเขาเจ้าลายใหญ่ (ชื่อใหม่ว่า เขานางพันธุรัต) อ.ชะอำ จ.เพชรบุรี
แขก หมายถึง พราหมณ์พ่อค้ามากับสลุบแขก (สลุบ แปลว่า เรือแขก) จากอินเดียใต้เข้าทะเลอันดามัน ถึงเมืองมะริด ขนสินค้าผ่านช่องสิงขร ไปเมืองเพชรบุรี
สุนทรภู่ เขียนบอกในนิราศเมืองเพชร ว่ามีบรรพชนทั้งสายแหรกข้างพ่อและแม่ เป็นตระกูลพราหมณ์รามราช ว่า “เป็นถิ่นฐานบ้านพราหมณ์รามราช ล้วนโคตรญาติย่ายายฝ่ายวงศา”
พราหมณ์รามราช คือ พราหมณ์จากเมืองราเมศวรัม รัฐทมิฬ อินเดียใต้ (ต่อลงไปมีถนนพระรามข้ามไปเมืองลงกาของทศกัณฐ์ คือ ศรีลังกา)
เมืองเพชรบุรีมีเสาชิงช้าหน้าโบสถ์พราหมณ์ (เหมือนกรุงเทพฯ มีเสาชิงช้าหน้าโบสถ์พราหมณ์ วัดสุทัศน์) สุนทรภู่เขียนบอกอีกว่า “เทวฐานศาลสถิตอิศวรา เสาชิงช้าก็ยังเห็นเป็นสำคัญ”
ประเพณีอย่างนี้ยังมีที่นครศรีธรรมราช ดังนั้น พราหมณ์เมืองเพชรกับพราหมณ์เมืองนครศรีธรรมราช จึงเป็นญาติกัน แล้วเกี่ยวดองถึงนายทองด้วง (ร.1) ตั้งแต่ก่อนกรุงแตก 2310 (มีบอกในหนังสือการเมืองไทย สมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี ของ นิธิ เอียวศรีวงศ์)
